Alle inzendingen van Joost van den Vondel

Aan de Leeuw van Holland. Aº. 1642 Uitheemse vijanden te zitten in de veren, Te slingeren de staart groothartig over zee, Is ijdel, als uw long, geslagen aan het teren, Inwendig vast vergaat en gij met hartewee Zo deerlijk zucht en kucht en loost bij hele brokken Het rottend ingewand te keel uit, in de golf. Wat baat het met uw klauw heel…

P.C. Hooft begroet zijn vriend Vos(sius) door woorden van Vondel te citeren: 'laat zestig winters vrij dat Vossenhoofd besneeuwen, nog grijzer is het brein, dan 't grijze haar op 't hoofd, dat brein draagt heugnis van meer dan vijftig eeuwen, en al haar de wetenschap, in boeken afgesloofd, Sandrart, beschans hem niet met boeken of met blaêren…

Vreemdeling Kerkgalm Vr. Wie luistren om de vraag eens vreemdelings te horen? K. Oren. Vr. Wie stopt ‘s Lands Voorspraak hier de mond met deze steen? K. Eén. Vr. Mauritius? Wat kon de Landvoogd dus verstoren? K. Toren. Vr. Zo heeft hij om verraad hem ‘t leven afgesneên? K. Neen. Vr. Was ‘t om de vrijheid dan met kracht…

O wat zon is komen dalen In de Maagdelijke schoot! Zie hoe schijnt ze met haar stralen Alle glanzen doof en dood. Ai, hoe schijnt dit hemels kind, Aller zielen licht en hoeder, Zon en maan en sterren blind, Uit de schoot der zuiv're moeder! Eng’len, daal van ’t Paradijs: Zing de hemel eer en prijs, En met vree de harten kroont, Waar een…

Gij die de ziekte kweekt en doet haar weer verdwijnen, aanziet een Christen-hart, belegerd door veel pijnen. O Vader alles troosts! Gij weet en ik beken, dat ik een aarden vat en broos van stoffe ben. Aanziet de zwakheid dan van uwen arme dichter, mijn rauwe wonden zalft en maakt mijn kwalen lichter. Of zo 't u dus behaagt om onzer zonden schuld…

Bedaagde Zomermaand, men laat geen schaap verlegen; Indien het gaat vermast, zo neem het op uw schoot: Maar scheert gij ’t om de wol, zo scheer het niet te bloot, En was het wit als sneeuw, dat u de Hemel zegen’. Drijf, vroeg en spa, de kudde in ’t veld, en naar het hok: Zij loont u met haar melk, en spier, en ruige lok. --------------------…

Wijker Bijtje, die bij ’t Beekje Nestelt, en geeft menig steekje Die uw honig komt te dicht; Wakker Nimfje, die zo klaartjes Met uw oogjes op de blaartjes Flikkert, blikkert, straalt, en licht; Zeg mij, meisje, die zo netjes Poezelachtig zijt, en vetjes, Levend, helder, wel gedaan; Waar van moog je zo wel tieren, Daar al d'andere, arme dieren…

’t Misbruik der zinnen werkt in ’t einde pijn en smart, Doch ’t redelijk gebruik vernoegt des mensen hart; Dat ’s aardse zaligheid. Wie wenst hier groter goed, Als, in ’t gezonde lijf, een gans vernoegd gemoed? HET GEZICHT. De blinde, die weleer aanschouwde ’t lieve licht, Kan tuigen, wat het zij* te missen het gezicht, Te wroeten, als de…

Aº 1637 I. (OPSCHRIFT VAN BUITEN) De wereld is een schouwtoneel, Elk speelt zijn rol en krijgt zijn deel. II. Geen kind de schouwburg lastig zij, Tabakspijp, bierkan, snoeperij, Noch generlei baldadigheid; Wie anders doet, wordt uitgeleid. III. Toneelspel kwam in ’t licht tot leerzaam tijdverdrijf, Het wijkt geen ander spel noch koninklijke…

Jezus’ nat bekreten moeder Stond bij 't kruis, waar ons Behoeder, Haar beminde zoon, aan hing; En haar docht, terwijl ze steende, Hem betreurde en drukkig weende, Dat een zwaard door 't harte ging. Och! hoe drukkig, hoe vol rouwe Was die zegenrijkste vrouwe, Moeder van Gods enig kind? Die, met een weemoedig harte, Levend aanzag…

Hier treurt het weeskind met geduld, Dat arm is, zonder zijne schuld, En in zijn armoe moet vergaan, Indien gij 't weigert bij te staan. Zo gij gezegend zijt van God, Vertroost ons met uw overschot.…

Doorluchtig koopslot, meesterstuk Van KEIZER, die ons Koopgeluk Aan uw gerief zo dier verplichte, Wat geest heeft uwe naam bedocht? Spruit die van ’t veld, dat Dido kocht, Toen zij haar hof en Koopstad stichtte? Of heeft de Beurs die naam Gebaard, De Beurs, die ’t geld met zorg bewaart? Zo blijf de Zedigheid bevolen: Want schepen brieven,…

Hier treurt het Weeskind met geduld, Dat arm, is zonder zijne schuld, En in zijn armoe moet vergaan, Indien gij 't weigert bij te staan. Zo gij gezegend zijt van God, Vertroost ons uit uw overschot.…

Zo schildert mij een Konings hand In 't klein, terwijl ik 's Konings snaren, En heilig harpgezang, en trant Vast volge, in top van 's levens jaren, Eén min dan zeventig. Wat is 't? Noch min dan verf, een damp, een mist. 1664…

Loof de Heer in ’s Hemels kerk, Boven ’t zwerk. Loof Hem in Zijn hofgewelf. Loof Hem zelf Met een schel bazuingeklank. Loof met zang, Onder harp en cythersnaar Openbaar. Loof met koorgezang en trom, Hem alom. Loof de Heer met blij geluid, Snaar en fluit. Loof met klinkende cimbaal Van metaal; Loof met vrolijke cimbaal Van metaal. Loof…

De wereld is een speeltoneel, Elk speelt zijn rol en krijgt zijn deel.…

Koridon. Koom hier, o goelijk meisje. Gij ziet de velden groenen. Vergun me slechts een reisje, Dat ik uw mond mag zoenen, En uw wangen, uit lust en verlangen. Ay koom wat nader: Want uwe moeder en was niet vroeder. Zij kuste vader. De duiven trekkebekken. De dieren in de weiden Een lijn te zamen trekken. Wie kan de liefde…

Zijn bruid t’omhelzen in een beemd, bezaaid met rozen, Of in het zachte dons, is geen bewijs van trouw; Maar springende in een meer, waar ’t water stremt van kou En op de lippen vriest, zich te verroekelozen, Dat ’s van twee uitersten het uiterste gekozen: Gelijk mijn Roscius, beklemd van druk en rouw, In d’armen houdt gevat zijn…

Zou het al zinken en vergaan, Waar bleef de zwaan? Waar bleef de zwaan, De zwaan, dat vrolijke waterdier, Nooit zat van kussen? Geen waatren blussen Haar minnevier. ’t Lust haar te nestlen op de vloed, Zij kweekt de gloed, Zij kweekt de gloed Met hare vrolijke wederga, En kipt hare eiers, en acht geen schreiers, Noch vreest geen scha…

Het IJ en d'Amstel voeren de hoofdstad van Europe, Gekroond tot Keizerin, des nabuurs steun en hope, Amstelredam, die 't hoofd verheft aan 's hemels as, En schiet, op Pluto's borst, haar wortels door 't moeras. Wat waatren worden niet beschaduwd van haar zeilen? Op welke markten gaat zij niet haar waren weilen? Wat volken ziet ze niet beschijnen…

toen Govert Flinck mij uitschilderde in het jaar 1653 Ik sluit vandaag een ring van zesmaal ellef jaren, en zie mijn hoofd besneeuwd en tel mijn grijze haren ook zonder glazen oog in deze schilderij. En nog ontvonkt mijn hart in lust tot poëzij, terwijl ik Lucifer zijn treurrol leer volspelen en met de bliksem sla op hemelse tonelen, ten…

EVA: Nu bruidegom, zijt gerust. ‘k Versta wel wat de wet zeit, En beter dan gij meent. Wat stoort uw nauwgezetheid Zich om een appelbeet? dit ’s louter bijgeloof. ADAM: Helaas, wat hoor ik nu! och, waar ik stom, en doof, En blind: ontbrak het mij aan ogen, en aan oren, Zo zoude ik in die staat, ’t is droef, u zien noch horen. EVA: Niet hoger…

REI VAN ENGELEN Sluit voor Begeerte uw graag gezicht; Zij loert, zij loert om in te varen. Sluit d’ogen, vensters van het licht, Indien gij wilt uw hart bewaren; Want zo Begeerte eens binnen sluipt, Zij zal bederf en jammer baren, Dat eeuwig smert, en eeuwig druipt.- De dingen zijn niet als zij schijnen: De worm zit binnen…

Ik stut de hoop van mijn gemoed Met mijn geloof in God de Vader, Almachtig en volkomen goed, Die hemel, aarde en zee te gader Hun wezen gaf. Ik rust meteen Op Jesus, boven zijn genoten Gezalfd, des Vaders Zoon alleen, Van eeuwigheid uit Hem gesproten, Ons aller Priester, Vorst en Heer En Leraar, waardig prijs en eer : Die, in de tijd ook…

(Overleden de 28 van Zomermaand 1636) Hier sluimert Isabel le Blon, Die, als een roosje met de zon, Blijgeestig op haar steeltje stond, En riep met een bedauwde mond: Wat is de schoonheid? wat 's de roem Der jongheid anders als een bloem? Dit was haar eerste en laatste leer, Toen zweeg ze stil, en sprak niet meer.…

Anno 1672 Alias inter caput extulit urbes (Haar hoofd steek boven dat der andere steden uit) O, Groningen, pilaar en hoofdstad van de Friezen! Vanwaar begint men best t’ ontvouwen uwe lof? Uw bouwheer Grunus moet u tot zijn wijk verkiezen, Zo vroeg vóór Christus’ komste, en bouwde hier zijn bof; Of liever, zo men zegt, de broer van…

Wie hoor ik op mijn graf? Gij minnaars gaat er af. Wat koomt gij rouwe dragen En mijne dood beklagen? Ai, staakt uw droef gesteen*: Schep moed, en wees tevreên, En wens mij niet op aarde Bij u te zijn in waarde. De wereld die is doch Vol valsheid en bedrog. De mens leeft met bezwaren Om schatten te vergaren: Daar alles, wat men ziet, Veel…

Wat treurt gij, hooggeleerde Vos en fronst het voorhoofd van verdriet? Benij Uw zoon de hemel niet. De hemel trekt, ay, laat hem los. Ay, staak dees ijdele tranen wat en offer, welgetroost en blij de allerbeste vader vrij Het puik van uwe aardse schat. Men klaagt, indien de kiele strandt, maar niet, wanneer ze rijk gelaân uit de verbolgen…

Uitvaart van zijne Excellentie DE HERE HUIG DE GROOT*. AAN DE WETHOUDERS VAN DELFT. INCONTAMINATIS FULGET HONORIBUS.* Helaas! wie komt mijn hoop vermoorden? Wat onweer* ruist er uit de Noorden? Verzeker* fluks* ons beste pand! Verzeker, berg het Hollands wonder! Hoe haalt de zon haar aanschijn onder*! O Baltisch meer*! o storm! o strand…

Op JONKVROUW ISABELLE LE BLON. (Overleden de 28 van Zomermaand 1636) Wie hoor ik op mijn graf? Gij minnaars, gaat’er af! Wat koomt gij rouwe dragen, En mijne dood beklagen? Ai, staakt uw droef gesteen*! Schept moedt, en weest tevreên, En wenst mij niet op aarde Bij u te zijn in waarde. De wereld die is doch Vol valsheid en bedrog.…