Alle inzendingen van Jos

daar in de bushbush van het tomatenwoud hij plukte in een roes fluitend frisjes in de kout recht toe recht an tomaten d’r af einde van ’t pad mand leeg in de krat daar was laaie lien groen in boezeroen met tieten nog van toen die je zo kon zien de losse borsten van laaie lien hij hoefde nooit te zeggen laat je tieten effen zien…

Vergeten velden met vergeten bloemen, die aangeraakt worden door de wind. Tijd verstrijkt zwijgend maar kalm, en niemand die de ijzige stilte breekt. Vergeten helden die we niet roemen, liggen in graven die je hier vindt. De dood verspreidt reukloze walm, als de priester stil zijn amen spreekt. Mosterdgas dat allang is vervlogen, maar in…

zij deden het hevig stevig in passie gekeken onderwijl naar Lassie of die nog niet gerezen was…

dansend voor de tralies van zijn bestaan zijn gebit was er allang aan nu kan hij zelf weer gaan hij hangt aan de wilgen bij zijn valies zijn druiven zijn druiven zuur dansend voor zijn spiegel kan hij niet meer sjansen met een beeld dansend in spiegels in totaal z’n tijd zijgt de tijd ineen met een klap hij danst met…

hard heel hard zocht hij haar harder veel harder ging hij in haar hard snoei snoeiend hard vond hij zichzelf kleumend zacht als boter schreeuwend hart op een bank in de nacht in een zwart park - bij volle maan -…

vrouwen krijgen in de zomer de verontrustende vorm van bewustzijnsverruimende hersenschimmen op een koele plek in het zwoele bos wat zij doen met hun vrijelijk toebedeelde rondingen gestifte lippen lila nagels onbebrild niet waarneembare strings is een groot raadsel voor d’argeloze dwaalgast die zich haast-je-rep-je uitkleedt al zijn…

op weg naar nergens komt besef van terug het begon toch ergens misschien is er ’n brug gebouwd op het vale grijs van skeletten elke brug had zo zelf een eigen prijs geluk is bruggen zijn heden uit verleden bruggen voor heden moeten nog verleden bruggen voor nu zijn altijd te laat nieuwe skeletten…

Ik ontmoette vandaag een fragiele dame Haar naam was A-gaatje Ze noemde haar mond haar spa-gaatje. Humor. Van de bovenste plank Ze dronk veel spa. Echt ongelooflijk veel spa. Ik noemde haar m’n lieve Spa-Agaatje. Dat mocht. Dat vond ze zelfs lekker. Niet zo lekker als spa. Ze vertelde over Spa. Een echt Spa-vertel-type Rood, groen,…

vragen ongevraagd zij kan beluisterd hij verdrinkt in haar op voice mail klef zijn handen trekken alsmaar rode rozen aan en in de haak hij slikt haar stem vermaalt hem elke dag helder koel zij ademt regelmaat haar zien is horen uit een hoorn horen zien lijken hem te vergaan…

god is het diepste punt in onze gedachten het laagste punt is echter ook nog niet geheel en al van god los in onze gedachten is god namelijk altijd het middelpunt vandaar dat we eigenlijk nooit een lekker echt losse gedachte kunnen verwachten…

gij zijt een charlatan die je-van-het van mijn schermpie tovert drama pim pam pettevet waar is dan den brother deze chemistogeest op z'n zweinsteinsch het is te warm klojo dacht echt dat je boswachter was in turnhoutsche plooi directeur in't woud die zegt 'hier wil ik pad daar wil ik kikker dus hak die boom daar even om'…

In de samenstelling van Golden Earring was krimp geslopen Barry was weggelopen Hij had den haag daar gelaten voor wat het niet was: Radar Love aan de plas Mr.Hay had de Mient verlaten zat van het eeuwig gezever om spelling van den Zu..derwijk hij sprak fris van de lever: 'krèg allemaal maah de blafhik' wat mot ik met homepage en…

swingend in dicht het exploot alwaar ik in zinnen werd genood voor algemeen dringend overleg in de jaarbeurshal van utreg we kwamen met drie duizend voor besluiten ver en breed in reik de kwaliteit moest groot dichterlijk met hertog jan verdicht bruisend men agendeerde als kwestie: “rij” in gebruik te vlak te plat te veel lijn in dispuut…

Waar de wind altijd zal waaien, je niet oogst zonder te zaaien. Waar zwart-wit het altijd wint, zelfs vóór de kleur begint. Daar ben jij: In dat land, ergens ... aan de overkant. Waar niemand je hoort, en niemand je stoort. Hoe koud is de eeuwige dood en weg de kansen die je had, die het leven je ooit bood. De kansen die jij vergat.…

Er was een Schot bij d'Ieren Hij ging naar Rome brevieren Hij kreeg de zegen aldus Van BENE-DICHT-TUS en ging het bij d' hoeren toen vieren…

zij was uit bed gevallen nee zei ze je kon er niks aan doen het heeft ook niks met jou te maken in de nastoot ben ik gevallen hij gaf me van katoen jij kunt wel staken je komt toch niet meer aan stoot…

Uitgemergeld door onzichtbare strijd, wachtend voor de poorten van de hel, wacht daar een meisje al 'n lange tijd en geeft de heroïne -alweer- vrij spel. Holle ogen staren leeg naar het leven, naar de kansen die het haar ooit bood. Zij heeft de moed reeds lang opgegeven, ze leeft op de smalle rand van de dood. Snuiven, slikken, maar vaker…

'r was ene Tom Pouce bij d' dieren we sneden 't simpelkes in vieren trappist in de pot pruimen rozijn sjalot na 't eten nog zo wat te bieren…

verhaald dat onz' ome ludo bijgenaamd d’n slome ludo krijtte z'n bloemkool - oh sukkel d' halve zool - hij voer onder zeilen ter keur om te veilen bij het uit stallen is 'n kooltje gevallen de meester van de keur zag water wit van kleur ludo rood in 't gezicht werd van bedrog beticht oom ludo riep meteen "thuis was-ie nog gewoon…

jurk van rode rozen klemde zich één moment aan hem vast op de gracht jurk van rode rozen omklemde hem omvatte hem greep hem ze laat hem niet meer los hij zit niet meer vast hij komt nooit meer los…

hij werd zo ontzettend kwaad ‘t was nodig voor z’n uitlaat hij heeft toch niks om handen kan-ie z’n energie verbranden dat zegt d’huisarts de sociale pief familie kinders buren echtgenote dichtend zal-ie niet snel verlopen goed voor hem hij blijft actief in d’ochtend kan-ie eerst wandelen na de douche de krant aan 't ontbijt scheren…

zwervend in parken hart gekweld meer en meer uitgeteld geteld de dagen nimmer laat je los mijn lief jij jurk van rode rozen je werkt aan stilte blijven de vragen ongesteld: wil je nou of wil je niet mijn liefde zit ik nu wel of niet in jou genesteld heus lieverd mijn vragen hebben niets om het lijf…

ogend feestend beest prangend met boemel dagend koel en zwoel getoond heel eigen geest doorkijkbloes blauw violet haar roos ontloken uit pioen sterrenbeeld de schorpioen zij-van-het van flirty-jet-set gesprongen in de lamborghini hups vrije vrouw met kloten haar zin in wil besloten slank sexy chic in minimini stuk dynamiek gaat plank…

met kringen als feest beest prangend met haar geboemelte dwepend in koele zwoelte vertoon van heel eigen geest doorkijkbloes flauwtjes violet haar roos ontloken uit pioen als sterrenbeeld schorpioen aan zet zij voor frivole pret hups fluks in de lamborghini gesprongen de vrouw met kloten eigen zin in wil besloten lang slank sex chic in…

ze strijkt met pen teer teder zwijgend precies concies op perkament fragiele streepjes trillen van zonder woestijnen eeuwige stilte verlaten verlangens zanden verstuiven bloem en palm zij tooit zich in roos in jurk eeuwig haar zand nomaden zwerven zwijgend langs haar haar rode rozen ogen geloken versluiering zware gewaden…

zinderend de dame in de blues vlinders vlammen bij haar binnen blauw verspringen haar zinnen mailt ze vers van uit d’r blouse? teder nodend vrij zij is verbaal gracieus geletterd op de schermen heren begeren jagend in hun termen hun toetsen spreiden minne via taal knallen knetterend uit computers gulzig sturend droge roos in brieven flatteus…

waarheid is klaarheid in zinnen zinspeel de stilte ik kom verstild als man…

altijd elke juni kwekke kuikentjes in mijn waterkant hoe klein zijn toch die donsjes dit jaar zeven gekropen op de kant alle lentes nieuw leven kleine teentjes wenend tuitjes zittend bij de eendjes aan hun waterrand…

alles is projectie bij bundel tot projectiel doorgeschoten dan tot buiten het profiel dat gesteld wordt bij entree door bazen van grote organen ter preventie van een te veel aan ongeleid want dat stort terug op aarde vaak met fataal vervolg doorgeslagen bladzijdes rouw in advertenties tranen bij de nog bestaanden…

myrtha spreekt nu heftig tegen dat liefde haar deed bewegen in driften wordt door haar gepend zij oh zij ook nog belli-ge-rent alles is nu stom verzinsel zij sprak van vlinders in haar buik? nee 't waren motten waarlijk 't is van den zotte de man die dit niet pikken kan heeft haar nu als suikerspin gesponnen haar nooit gewonnen…