Alle inzendingen van Jos

Ik voel me schuldig En op meerdere fronten Schuldig om mijn eigenverraad Schuldig naar jouw leven toe Want, Je bent gelukkig Dat zie ik wel Dat wil ik niet verpesten En ik ben ook gelukkig Echter niet volmaakt Ik wil mijn liefde testen Want als ik mijn ogen sluit Mij waan in fantasieland Zie ik een helder schijnend licht In de verte…

Gevoelens in mijn maag Gedachten in mijn hoofd Beiden zijn een plaag Ik heb het nooit geloofd Mijn leven is een farce Een schijnvertoning Een toneelstuk De hoofdrol is helaas van mij De meeste zinnen De minste inspraak En altijd maar de hardste kaak Ik ben het zat Ik wil niet meer Heb genoeg van al die klappen Laat me nou toch…

Ik spreek je niet Dat doet me pijn ‘k weet niet of jij het ziet? Maar ik wil het liefste bij je zijn Met je praten Naar je luisteren Even helemaal niets Ik voel voor je Ik weet niet wat Maar zeker toch wel iets…

De koude wind over het land Het zand dat jeukt tussen mijn tenen Ik hou helemaal niet van het strand Maar jij moest mij er zonodig mee naartoe nemen Het geschreeuw van kinderen De stank van zonnebrand Dikke ingevette lijven Walvissen op het land Dikke mannen in te kleine broeken Halen ijsjes bij de ijscokraam Hun kinderen komen aanrennen…

Liggend op mijn rug, starend naar de hemel De vogels vliegen met de wolken mee Trekken traag en loom aan me voorbij De bladeren krullen om me heen De bomen wiegen in de wind Draai me langzaam op mijn zij Ik aanschouw de helft van je gezicht Nog kijkend naar de vogels en hun vlucht Bedekt met de prachtigste herfstkleuren Ik bewonder je schoonheid…

Al het geweld om me heen De wereld verandert met de week Ik zocht een uitweg, maar vond er geen Behalve dat witte licht waar ik naar keek Engelen vlogen, rondom mij Ik was meer dan welkom werd gezegd Dat stemde me van binnen blij Eindelijk een liefde puur en zo oprecht Ik werd te jong bevonden Het was niet mijn tijd om al te gaan En ook…

Ik kan slechts even blijven Je geur is achtergelaten Ik zit hier over jou te schrijven Waar wij ooit met z´n tweeën zaten Een kort verblijf, dat was het zeker Maar daardoor zeker niet minder fijn Je liet weer liggen, je aansteker Een herinnering aan ons samenzijn Je liet hem bewust achter voor mij Ik gaf jou mijn sigaretten Daarmee maakte…

Hier zit ik dan: in gedachten verzonken, en hoor Neil Young door de speakers klinken. Laat me maar, misschien ben ik nu dronken, maar laat me in mijn verleden verzinken. Flarden van vroeger, flarden van mist, beelden van wat nog nét niet is gewist, trekken aan me voorbij deze zomernacht. Dat ik terug zou gaan, wie had dát gedacht. Stoor…

Laat me ze vergeten De geheimen van de nacht Laat me haar vergeven Voor al het donker dat ze bracht Langzaam schuifelend Twijfelend slechts ben ik aanwezig De pijn die het donker in zich draagt Houdt me dagen bezig Slapend in het licht En wakker in het zwart De whisky en de vele sigaretten Geven mij die steken in mijn hart Laat me houden…

Net als water heb ik je nodig Je lest mijn dorsten Je blust mijn vuren Je lijkt soms wel mijn instructeur Je helpt met remmen En af en toe met sturen Bent als de zon voor mij onmisbaar Je laat me stralen Van binnen gloeien Je bent de lucht die ik adem Helpt me overleven Te bewegen zonder boeien Je bent de ogen waardoor ik kijk De wereld…

Moet je een knal voor je kop? Liever niet, en ik loop door Maar was het niet míjn fiets Die ik daar zo ineens verloor? Nou ja, Liever die fiets dan die knal Ik zou nog terug gaan slaan En als ik dan eenmaal bezig ben Denken zij `geen keuze` en beroven ze mij van het bestaan Ik heb geen liefdesrelatie met mijn fiets Hij reed overigens…

Woorden getikt Net als ik Dans, spring En lach naar de maan Huil als een baby Net als ik Ontdek, leer En lach naar de maan Later als je groot bent Net als pappa Net als ik Woorden getikt…

Blauwe sproeten Op een roodgeverfde muur Best een mooie kamer Als ik er binnen gluur Mooie mensen Lopen heen en weer Schuifelend voorbij de ramen Dan weer eens een dame, Nu dan toch een heer Ik dim de lichten En aanschouw het spel Veilig vanuit mijn donkere kamer Veilig vanuit mijn donkere cel Het verlichte bestaan van de passant Verbleekt…

Weet je hoe laat het is? Ik heb geen flauw idee Het zal wel middag zijn Het licht doet pijn Ik wil niet mee Laat me Mijn uurwerk is kapot Het zal wel middag zijn Ik heb geen flauw idee Onduidelijk aanwezig, net de zee Ik kan niet zwemmen Laat me Het zal dan dus wel middag zijn De stand van de zon Hoe vaak moet het nog worden gezegd…

Zo koud als dat het buiten is Zo warm ben ik van binnen Zonnestralen van geluk Het kwaad heeft niets meer om te innen Belastingen zijn allang betaald Verdriet en pijn, zoveel gegeven De zonnestalen van geluk Een nieuw mens kwam erdoor tot leven Zie mij, praat niet met me, maar bevestig mijn aanwezigheid De zonnestralen van geluk Schijnend…

Op een zwoele zomeravond Schoot het me te binnen Had er nooit zo over nagedacht Begon allemaal in de tuin We dronken er wijn En praatten er de hele nacht Koetjes met kalfjes, van alles door elkaar Niets waar we niet over praatten Elk onderwerp kwam aan bod Hoe pijnlijk of plezierig het ook was Kijkend naar de tuinstoelkussens Waar we samen…

De wereld door mijn tranen heen Is lichter dan zij werkelijk is Vanaf de dag dat ik van jou begon te houden Mijn ziel vol prachtige kleuren Je handen zijn als het blauwe water Druppelend op mijn bestaan Knopen leggen met je vingers Jouw aanraking een zegen voor mijn lijf Je gezicht ‘t evenbeeld van een rode roos Vol bloeiend in de zomerzon…

Als een trein die wegrijdt in de verte Naar de ondergaande zon Steeds verder uit het zicht Totdat je niets meer ziet Verblind door het zonlicht waar je tegenin stond te kijken Mijn liefde voor jou gaat net zo diep Met het verschil dat ik je daarna weer terug zie komen Het formaat van een trein…

Als ik je gesproken heb hoef ik niet te slapen te eten of te drinken Als ik je gesproken heb hoef ik niet te zwemmen met jou naar de bodem zinken Met jou naar de vogels kijken Terwijl we ertussen vliegen De aarde onder mij totaal vergeten Ik zweef en vlieg en voel me blij Na jou gesproken te hebben, mijn zorgen voorbij Mijn hemel zal…

Het leven gaat door Wat je ook doet, wat je ook laat Wat je denkt of denkt te denken Waar je tegen bent, waar je voor staat Je liefde en genegenheid Warmte, vertrouwen en interesse Alles groeiend met de dagen Groeiend met de zuiverste finesse Je onzekerheid en al je angsten Zenuwachtig en koortsachtig blijf je vechten Een beter bestaan…

De panter sluipt met dichte ogen over het toneel dan jubelend, dan hoog en ijl blaast Miles zijn magische klanken over mij heen. De wonderschone fluwelen klanken, het stokt mij in de keel. Miles, de tovenaar, het fenomeen, de tijd trotserend, vernieuwer van de jazz. Miles, zoals jij de trompet bespeelt is er geen onder de zon. Jij kwam,…

Ben blij dat ik leef Dankbaar voor mijn bestaan Dat heeft ooit anders gevoeld Toen wilde ik het liefste gaan Wilde niet meer leven En ging het liefste dood Geen mens zou me missen Al bloedend in de goot Hoe dat gevoel gekomen is? Ik weet het niet exact Slechts een ding was zeker Ik had mijn koffers al gepakt Het leven verlaten Ik…

Zoektocht naar geluk Een pad om te vermijden Alles wat hij aanraakt gaat er stuk En iedereen die hem kent, moet lijden Geluk is niet om naar te zoeken Het kan er alleen maar zijn Laat hem gewikkeld in die doeken Laat hem ervaren die stekende pijn Alleen dan zal hij begrijpen Het zoeken naar geluk is slecht Hij moet zijn messen slijpen En…

Zou je me herkennen, als ik naast je zou lopen in de stad? Zou je weten wie ik ben, als ik niets tegen je zou zeggen? Ik zag je lopen Zelfverzekerd door de straten Bewust van je eigen schittering Lopend met een duidelijke bestemming Je liep me straal voorbij Liet me in de regen staan tussen de druppels haren hangend voor mijn ogen Mijn…

Je zal altijd dichtbij me staan, de ruimte met me delen. Ik zal je horen spreken, en je gitaar horen zingen. Je zal nooit meer weg gaan, je lied zal blijven spelen. En als een warme deken, zo zijn m’n herinneringen. Zing je lied maar, m’n jongen, zoals je het altijd hebt gezongen. Het klinkt als een kalme zee, en ik, ik zing met je mee…

Bij het aansteken van een sigaret Heb ik even niet goed opgelet De vlam in een keer daar Verbrandde al mijn haar Vandaar mijn hoed maar opgezet…

woorden dwarrelen als herfstbladeren door mijn brein het gedicht rijgt ze aaneen leeg stom zonder ziel zonder pijn woord na woord pak ik bij de oren rangschik schrap brutalen protesteren kleine zwakken schuiven zonder morren naar voren geloof nooit dat een gedicht zomaar wordt geboren vechten met woorden is sterven en telkens weer…

En de dichter loopt alleen over het strand, met zoveel ideeën in zijn getekend hoofd. Met alleen het geluid van eb en van vloed, zoekt hij zijn weg, zijn weg door het leven. Hij knielt, schrijft een gedicht in het zand, over de vrede waarin hij niet heeft geloofd. Hij weet niet waar hij die vrede zoeken moet, maar weet wel dat hij liefde heeft…

Ik hield ooit mijn gevoel verborgen, ik liet nooit zien hoe ik echt was. Mijn hart liet ik nooit spreken, en mijn tranen hield ik binnen. Ik ging gebukt onder mijn zorgen, zonder dat je het in mijn ogen las. Mijn hart liet ik zo vaak breken, en de pijn kon ik niet overwinnen. Mijn verdriet verschool zich achter een lach, tegen beter weten…

Als ieder mens nu eens zou zeggen, wat hij voelt, droomt, wat hij hoopt, dan kunnen we regeringsleiders zeggen, dat je met geweld helemaal niets koopt. Dat we in vrede willen leven, dat geweld moet verdwijnen, dat we dit elkaar willen geven. En de zon begint te schijnen.…