Alle inzendingen van Jos

De tijd die, zegt men, wonden heelde, ging aan haar voorbij, grijs gekleurd. In het leven dat ze met niemand deelde, is nog nooit iets sprankelends gebeurd. Alleen met de naald kon ze leren leven, al was het een nachtmerrie en een hel. Maar wat die nachtmerrie haar kon geven, was een vaag soort vreugde in een cel. Een cel waarin ze leefde…

gelukkig voorbij de tijd van lage lonen van trouw zondag's vroeg naar de kerk en arme stoemperds voor dom benenwerk zielsgelukkig nog op rats kuch en bonen kwam museeuw met dope nodeloos in het kot wie gelooft niet in de cowboy uit tasjkent en het lelieblanke bit van mister prodent we zagen ze eerlijk afzien met emmers snot toch is nu…

waarom wandelt een bejaarde stoer vier dagen uit vrije wil voor de zeventiende keer al tussen massa’s anderen op een uitgestippeld parcours de drieëntachtig gepasseerd vlogen ze hem aan uit Tel Aviv hij treinde meteen weer terug dank u ja nog gezond en vief met na zijn pensioen weemoed naar het oude werelddeel waar hij mee was vergroeid…

klare bolletjes van glas eeuwig al op bodems van oceanen die zonnestralen weerkaatsen zijn uiteraard exclusief te plaatsen voor liefde die nooit beantwoord is nu kan vastgesteld hoe vaak hoop en verwachtingen bedrogen op jaarbasis zijn uitgekomen waar de zin van één kant kwam we zitten in de maag met de vraag wie is die kwelgeest met…

het was allemaal voorbedacht de fanfare speelde de dichter schreeuwde de trompetters en de trommelaars vielen perfect in de dressuur allemaal tegelijk muisstil je kon voor een moment messcherp zijn verheven liefdeslied horen dat kwam er dan even boven uit hij stond zo te zweten dat je dacht man hou toch op je voelde hem door je huid je…

Hoe hard het gras hier wel is beproefden voor het landsbelang van voetbal techniek en uitvoer dichters in plaggen en zoden stoer in het Noorderpark boven het IJ daar zijn hier nu al de foto’s van Hoe nauw sluit dat gras dat vast geplakt tegen snelle slijt tegen een slippertje kan zolang balaanname niet leidt tot oranjes als de glijpartij…

En de wereld draait door, ongeacht wat, We doen wat we doen en niets minder. We klagen niet meer, al zijn we het zat, Ook al hebben we van alle regels hinder. We zijn, stuk voor stuk, allen gevangen, We zeggen niets, verkiezen het zwijgen. En ook al woekert nog het verlangen, Wat we willen, zullen we niet krijgen. En de wereld draait door…

Niets meer dan te wensen dat er vrede komt en snel, dat er, voor alle mensen, een eind komt aan de hel. Een droom, hoor ik zeggen door mensen zonder hoop. Hoe kan ik ze uitleggen dat ík richting vrede loop. En het zal vinden, ooit, misschien, op een dag. Dan is de droom voltooid, en ik ... ik lach.…

hoe ongeduldig wordt de man op een goed bewaakt ogenblik van de vrouw in ondergoed als ik een blitserd in vul en voor de opwekking stang met een te gek blote chick op leeftijd in de overgang…

Valt met de dertiende op vrijdag op straat normaal al niet veel te beleven gisteren ging met de nodige stilte omgeven voor de voetbal alle verkeer overstag Om Nederland-Frankrijk te zien op teevee terwijl dat niet hoeft met steeds alles open hoor je in de wandel ook hoe de ganzen lopen en pik je emotionele golven meteen mee Ze spelen het…

staat men er zelden echt voor stil maar spatten rimpels en bellen zijn figuren die ontstaan door regen in het gevolg van regen weer worden verstoord door regen en dat in enkele honderdsten van tellen vallende druppels die we op het raakogenblik in slow motion vergroot gadeslaan kaatsen eerst per kolom de lucht weer in om daarna…

door een mug die met een poot zijn uitzicht ontnam reed hij mijn tante's auto tegen een muur van steen met tot slot wat zij in samenhang van hem vernam help daar komt een reuzenelp met uit stekend been die slurf zette vaste voet boven in zijn hoofd hij oogt diep uit kassen steeds star en verweesd terwijl hij toch ooit pienter en helder van…

Dat hele Zwitserland deugt van geen kanten het zit onder de bulten de dames dragen gele lingerie fijn bestikt tot over de knie behalve de kortvrijwilligsters die gaan zwart in maandverband De heren schieten vanuit hun dakkapel met zwaar geschut op neerlands appel maakt niet uit cox orange of red delicious fuji empire gala zelfs de pomme…

al die mannelijke gevallen die zo nodig willen wippen moeten leren zakjes knippen en fluiten uit hun ballen hebben ze straks nog wat om handen als ze van hun plaats gewipt hoog van bomen zwevend in de lucht op harde stang uitkomen met bal en zakbreuk heel stil landen…

uren van onbegrip warme tranen die zich dan nog wegen banen worden dagen weken jaren van op automaten stromen die tere insteken weg drukken om op de weg verder te gaan volwassen en bevangen de zekerheid blijft het moment zal weer komen dichtbij zullen we weer zijn voor we ooit verstommen dat we elkaar verstaan tot je op een dag verstijfd…

Al honderd jaar geldt in West-Europa als voorwaarde dat je tijd bij eerste oogopslag moet kunnen meten zoals velen ongetwijfeld ook in Amerika weten voor het behoud van vast contact met de aarde Gaat montre à Paris nu door voor klokje aan de hand na de slinger kwam eerst een veer met Gruet's snek die krachten gelijk in maten spreidde over een…

Vanaf Terheijde de Molenslag in de schemer licht beschonken zakte weg en raakte bezonken wat beetje zwaar op de lever lag Ploeterend door het zachte zand reikten aanloopjes net te kort springend over kreekjes voor de sport of doen oudere knullen dat niet meer het houdt tenslotte op ooit een keer Onder de spetters wel lekker nat stond…

ik was scheerslags plat gegaan en besefte gestrekt op één oor dat ik mijn gezicht verloor en voelde eenmaal opgestaan van voren alleen een open wond daarbij viel ik ook op mijn mond met droge ogen en lange bloedneus water stijgend tot aan de lippen geen kies over om mee te bijten geen baard om aan te plukken ja wat je noemt zwaar flippen…

Rechtstreeks van onder moeders’ rokken lang geleden naar Neuchatel geëmigreerd had een spetter hem fris en onverveerd naar zijn thuisland terug weten lokken Vluchten vertelt hij me op een Amsterdams terras moest om dienstplicht te Papoea in de tropen en celstraf voor vaandelvlucht te ontlopen, toen al zeker dat na Luns tijd voor verjaring…

Is de nacht vol dwaze geruchten bij het ochtendgloren zingen gevleugelde mannetjes opgetogen hun lied Ver weg groeit het aantal wezen en bamboeratten die razend kezen…

Gister heb ik aan de wandel aanschouwd dat haagjes spijklavendel cultivar zijn losgemaakt van elite en kapitaal zoals eerder de cavia en het cimbaal in tuinen van Sloten tot Aerdenhout Langs snel en dijkweg laan of straat het is al Hidcote Blue wat er staat blauw paarse lipbloemen met een dunne aar nergens het roze van Miss Katherine houden…

op de rails stilstaand tussen den haag en leiden kreeg ik witte waterlelies in beeld vast omlijnd wat voor exacte opname danig scheelt ze schieten voorbij aan treinen die nog rijden zonder gelegenheid ze te ruiken hoorde ik geen libellen gonzen en zag al evenmin kikkers duiken om van leliebladen af te plonzen ik dacht sta je hier met fiets…

nog voor ik de draad kon oppakken stond ik al naar adem te snakken ze stonden maar aan me te friemelen voor stevig houvast aan edele delen zoals nek oren huid en hoofd van een microfoon met veel haken en ogen echt eeuwig zonde want alle goede bedoelingen ten spijt was ik toen ook mijn losse pols kwijt voor de volgende ronde…

wat gaf die vamp betekenis aan woordje es hoge school in theater op de openbare les van boom en vlagzalm Thymallus thymallus tot centrum waar je bij freud in stinkt bleek het niet van eigen belang onbloot dat ze zelf ook zo heet die waanwijze stoot vandaag blijkt er meteen al één onbenoemd was ik van alle grote steden invloedvrij gerrit fries…

duizend kramen op straat en plein compleet bezet straks die binnenstad burgers komt en plaveit uw boekenpad met prijzen op kaartjes van de trein voor wie er met mij bij stil staat niet op uylenburg of waterlooplein daar moest je al vóór de oorlog zijn voor zoetzure uien galle met maanzaad van alle markten thuis heette de jodenhoek de handel…

ik heb gister een roos ontvangen knalt er hier uit zo fel rood een veertig centimeter lange de knop een ganzenei zo groot van een chinese die liep te zonnen met bijpassend roze lint omwonden ik vroeg daar er letters op stonden of ze die met dansen had gewonnen ze lachte nee ik deed met koken mee wel lekker maar in de prijzen oh nee iedereen…

achteraf zeg ik het was een natuurwet mijn verlovingen vol beloften van geluk liepen ongeconsumeerd steeds meteen stuk op die Jordanese blom uit het cabaret Ging het er mij om met de zang en cultuur verkeringen naar een hoger plan te tillen door geraakt en vervoerd als combi te trillen stuk voor stuk sloeg dom een modderfiguur Ze kloegen…

een moment van stilstaan bij de vraag waarom je geen moment echt stil blijft staan bij datgene waar je geen moment echt stil blijft staan…

Iedere pelgrim van de Camino kent de Wet van Sint Willibrordus zonder geloofsbrieven trekt de mens aan het kortste end De heilige uit brits Northumbrien priester gewijd in Iers Rathmelsigi haalde voor zijn protectie hier door Pepijn van Herstal tegen de heidense friezen in Rome zijn geloofsbrieven Om de religieuze heiligdommen van die…

van wieg tot graf sloeg hij van zich af het laatste punt bleek hem niet vergund een netbal helaas werd hem de baas val dood steek de moord zijn slotakkoord…