Voor eeuwig slapend

De tijd die, zegt men, wonden heelde,
ging aan haar voorbij, grijs gekleurd.
In het leven dat ze met niemand deelde,
is nog nooit iets sprankelends gebeurd.

Alleen met de naald kon ze leren leven,
al was het een nachtmerrie en een hel.
Maar wat die nachtmerrie haar kon geven,
was een vaag soort vreugde in een cel.

Een cel waarin ze leefde, de ogen dicht,
en ontsnappen was haar teveel gevraagd.
Op hoop had ze feitelijk weinig zicht,
door vele koortsige visioenen belaagd.

Zo ging ze van dag tot dag, zo alleen.
De tijd, zo zei men, heelt alle wonden,
in een wereld veel harder nog dan steen.
Voor reuwig slapend werd zij gevonden.

Schrijver: Jos Witteman, 1 juli 2008

jlwittemanyahoo.com

drugs

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 3 stemmen 219