Netgedichten

netgedicht (nr. 20.993):

de band die blijft

door een mug die met een poot zijn uitzicht ontnam
reed hij mijn tante's auto tegen een muur van steen
met tot slot wat zij in samenhang van hem vernam
help daar komt een reuzenelp met uit stekend been

die slurf zette vaste voet boven in zijn hoofd
hij oogt diep uit kassen steeds star en verweesd
terwijl hij toch ooit pienter en helder van geest
geen zin meer voortbrengt die gewoon echt loopt

stad en land afgereisd om hem te laten behandelen
rest berusting - al is hij ergens nog bij de tijd
om de slurf heen kan niemand - mijn oom die lijdt

als het even kan gaan we samen in duin wandelen
knijp ik hem dan zacht in de rug van zijn hand
knijpt hij hard terug en houdt onze band stand