Alle inzendingen van Katty

Wanneer zelfs de leegte de leegte niet meer vult, de stilte te groots wordt in zijn volheid, het verlangen naar veelvoud het leven niet meer vervult... kan zelfs het geheel dat in d'illusie beelden verguldt het Zelf niet meer verstaan omdat al het denken, het voelen, het Zijn in tijd is voorbij gegaan...…

In een hoek van de kamer zat ze helemaal ineengedoken nog kleiner dan het kleinste kind en stiller dan de stilste wind. Trillend als een espenblad wetend dat de volgende klap gaat komen geen stemgeluid dat uit haar keel de weg nog vindt zo leeg, alleen en onbemind. De angst laat haar nog harder beven. Het gebrul, geroep maakt haar zo…

Gisteren meende ik thuis kleine voetstapjes te horen. Nieuwsgierig keek ik rond en zag daar heel bedeesd een elfenkind; het had zijn weg naar huis verloren. De oogjes vol met tranen vroeg het angstig en heel zacht: "Ik zoek een klein warm plekje, mag ik hier zijn voor de nacht? Ik ben verdwaald en heb uren in de regen rondgevlogen…

Ben jij nog... of ben je verdwenen in het niet? Daar waar mensendenken niet bestaande is en gedachten wegsijpelen door het vergiet. Ben je nog... of ben je verholen en verscholen, weg van dweperij, weg van oppervlakkigheid, toch genietend de eenvoud van een witte margariet? Waar ben je als ik zoek in de kolkende versnelling van…

Het is zoals de pijnen die in de zomerse sterfte op zoek gaan naar de streling van de herfstse smart verdrietend en wegkwijnend de zonnestralen achter de wolken van een gebroken hart. Het is zoals het klaterend gelach in de zomerse nasterfte echoënd, nagalmend verblindend het verdrietende dal verstopt, verscholen tussen het kleurrijke…

De oude eik, hij staat daar naamloos, in zijn stoerheid en zijn kracht belichaming een deel van mijn gedacht. Hij staat daar trots in volle glorie. Ik noem hem geduld in groene stilte bevriend met dag en nacht. Zijn wakkere ogen zwerven over ’t gras. Bij avondval zal hij de stemmen van de krekels horen. Zijn bladerdak, het schuilend…

Laat mij de leegte begroeten, de hiaten van de tijd. Laat mij de verloren momenten opzoeken in de stilte van de nacht wanneer het licht de duisternis mijdt. Laat mij tintelende golven gaan beroeren wanneer de prikkeling der zinnen vederlicht de dans der minnespelen laat beginnen. Laat mij wegglijden tussen de koude van fluweelzachte…

Stroken licht-inval, de dageraad is op komst, accentuerend de caleidoscopische kleuren van de nachtelijke dauwdruppel op het vensterdak, aaneengeregen droppels spinnenweb tussen dag en dauw. In het kleurenparadijs van de opkomende zon dansen wit, rood, oranjegeel en parelmoerblauw. Verdwaasd nog, volgen mijn ogen de zwaluwdans, laag…

'k Ben alleen hier aan het water, alleen aan d'oevers, de waterkant. 'k Wil mijn ziel wat laten varen niet mijn lijf of mijn verstand. 'k Wil zo voelen de zachte kracht van dragende liefde, wiegend op de golven van het leven, eb en vloed overleven. 'k Leg mijn hoofd nu even in Gods schoot en vraag engelenvleugels mij te dragen…

Dartelend als een klein kind schaterlachend in de zon meedansend op geritsel van de wind geboren waar het levenspad begon. Buitelend, tuimelend, vallend, staan... groeiend van uk naar puber eigen weg ingeslaan. Adolescent en denkend dat ze het leven kent, verliefd, geliefd, gestorven vreugde, pijn, geluk gekend... Volwassen…