inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 29.100):

Het verborgen verdriet

Het is zoals de pijnen die in de zomerse sterfte
op zoek gaan naar de streling van de herfstse smart
verdrietend en wegkwijnend de zonnestralen
achter de wolken van een gebroken hart.

Het is zoals het klaterend gelach in de zomerse nasterfte
echoënd, nagalmend verblindend het verdrietende dal
verstopt, verscholen tussen het kleurrijke bladerdek
waar ook niemand zoeken zal...

Het is zoals verdoken leed dat bij zomerse sterfte
verdwijnend, klein snikkend, zich voor mensen hoedt,
sluimerend wachtend op de dooi na winterse kou
hopend op d'eerste lentezonnestraal die de healing doet.

Het is zoals... wachtend om te mogen Zijn...

Schrijver: Katty, 19 november 2009


Geplaatst in de categorie: verdriet

4.0 met 32 stemmen aantal keer bekeken 604

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Hendrik Klaassens
Datum:
20 november 2009
Een prachtig en hartverscheurend gedicht, Katty, geschreven in een indringende stijl. De laatste strofe vat alles nog eens samen. Je kunt je verdriet nu niet goed uiten en hoopt op tijden waarin je van binnen wordt verwarmd door liefde en licht die je ontmoet.
Dank je voor het plaatsen ervan, ik herlees het nog eens.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)