Kinderleed
In een hoek van de kamer
zat ze helemaal ineengedoken
nog kleiner dan het kleinste kind
en stiller dan de stilste wind.
Trillend als een espenblad
wetend dat de volgende klap gaat komen
geen stemgeluid dat uit haar keel de weg nog vindt
zo leeg, alleen en onbemind.
De angst laat haar nog harder beven.
Het gebrul, geroep maakt haar zo stil
dit is echt geen kinderleven
vernietigd werd haar vrije wil.
Beestachtig is zijn schaduw, echt een gedrocht
zijn zware botten raken haar ribben
gekraak en stekende helse pijn
kon ze nog maar kleiner, stiller zijn.
Ze beeft niet meer
ze voelt niet meer
ze weet niet meer
als een levenloze pop laat hij haar liggen.
Getekend in haar kinderleven
zijn de beelden bijgebleven,
geradbraakt in haar kleine zijn.
Elke hand die haar nu raakt
al is het in een warm gebaar
verstrakt haar kleine lijfje
en vindt ze nu heel raar.
Haar oogjes zijn nu nog gebroken
door zoveel kinderleed en zeer.
Haar hartje achter slot en grendel weggestoken
wenen kan ze nu niet meer...
Geplaatst in de categorie: kinderen