10 resultaten.
XXXIV
gedicht
4.7 met 54 stemmen 5.319 dit de landschappen verenigt in een wil: het mij wenken.
kende dan ik de myriaden ogen van hun gelatene?
op het bereik waarvan ik mij in verdichtsels hulde,
al voedsel verzamelend onder maar een voorwendsel:
weggaan, uit mijn as treden, uitruimen de urn.
of zo: vochten uit mijn slijm tredend, zwemen verspelend.
maar zo, dat dit mij lokte als een…
Ik ging wandelen
gedicht
3.2 met 34 stemmen 12.570 Ik ging wandelen.
Mijn keurige regenjas stond
mij goed.
Met mijn verzorgde uiterlijk
stonden
vele deuren voor mij open.
Maar ik wandelde.
Ik was mijzelf genoeg.
Vele straten verder stokte
mijn adem.
Mijn prettige voorkomen
vertrok
van angst.
Wat ging mij nu gebeuren?
Ik wist het niet.
En eens ging ik uit
wandelen.
Er heerste volslagen…
Avond
gedicht
3.5 met 28 stemmen 10.394 Soms klonk over de vallei het denkbeeld van een stem ten tijde van het avonduur
als de lucht al leeg was, het onderworpen land
waarin niets sprak, de weg die met de ogen volgbaar
liep in alle stilte langs loofbos van het buiten
en in de ruimte boven aarde - klokslag negen uit de toren van het gat
dat naast zijn akkers ligt en weiden
en zijn bongerd…
Narcisme
gedicht
3.4 met 23 stemmen 13.947 Wat, in godsnaam, heb je uitgevoerd? Heb je - ten
minste - je dag geboekstaafd? Heb je alsnog
geboekstaafd - de volgende dag - de niet geboekstaafde
vorige onder vermelding? Ben je tekortgeschoten (in
gebreke gebleven, nalatig geweest, laakbaar) op stuk
van plicht, regelmaat, tucht, zelfverachting? Heb je - met
niet aflatende verwerping…
Uit de diepten
gedicht
2.8 met 20 stemmen 7.684 Bij een huis stond ik stil.
Er brandde geen licht, noch
zag ik ramen, wel klonk een stem
als uit de diepten.
Uit de diepten steeg een schraal
gezang, was het dat
dat mijn oor verdoofde?
En vervolgens vervolgde ik
mijn weg. Hoe klonk dit grapje in
de zwartste duisternis? En stond
inderdaad dit plompverloren huis zo zonder raam
in de leegte…
Aan de lezer
gedicht
3.2 met 5 stemmen 2.734 Jaarlijks keren de bloemen terug uit
het noorden
O zij ontwaken buiten in hun verblijf,
in hun hoge Goed binnen de cirkel, de naam
Permafrost draagt het, u te verblijden is
hun eerste gedenken, en dat het donker in
Uw hart is maar licht om u heen, waar het
bij hen andersom is,
Daarom de wende, om uw geduld te belonen,
hun fleur zal…
Gisteren...
gedicht
2.6 met 14 stemmen 6.843 Gisteren was ik in de werkelijkheid van anderen
Naar anderen gemaakt is die natuurlijk zelf
Maar alle daden komen uit hun handen
En het is ze aan te zien waartoe zij dienen
Morgen zal alles verschillen van vandaag wijder
Dan hemelsbreed. En de anderen, verbeurd geworden,
Herkennen zich niet in de lateren. Maar of zij verblijven
Onder derden…
beukenaanplanting wijst op het horen tot een goed
gedicht
2.8 met 11 stemmen 8.679 beukenaanplanting wijst op het horen tot een goed
de groepen bomen, groepen van een vormend, groeperen
hun onderscheidloosheid en stellen hun enigheid
hun plaats is het dat tussen hen, door hun omspreiding
genodigd, in die de grond zacht is van zoveel herfsten
als haar jarental en voelt als zwichtend, voorbijgegaan
worden tegelijk twee en…
Exil
gedicht
3.1 met 13 stemmen 11.471 Ik ontwierp mij
want ik bemoederde het woord
zoogde de letter
verschoonde het leesteken
en trainde het woord zindelijk
Hun zichtbaarheid was violentie
hun aanblik decimeerde mijn verte
hun schriftuur beletterde mijn verstomming
en hun lectuur belas mij de school…
Ik word ouder
gedicht
3.1 met 49 stemmen 18.942 Ik word ouder
en dat is op zich niet verwonderlijk.
Maar wanneer ik op een canapé lig,
die ik zelf niet bezit en
een sigaret neem uit een dure, ivoren doos, die niet bij mij
past,
besef ik, dat ik al veel tijd verknoeid heb
en dat het in de toekomst net zo gaat
al kan ik dat niet zien.
-----------------------------------------------------…