Gedichten

gedicht (nr. 213):

Ik ging wandelen

Ik ging wandelen.
Mijn keurige regenjas stond
mij goed.
Met mijn verzorgde uiterlijk
stonden
vele deuren voor mij open.
Maar ik wandelde.
Ik was mijzelf genoeg.

Vele straten verder stokte
mijn adem.
Mijn prettige voorkomen
vertrok
van angst.
Wat ging mij nu gebeuren?
Ik wist het niet.

En eens ging ik uit
wandelen.
Er heerste volslagen duisternis.
Mijn decente verschijning
glipte langs
de gevels.
Ik was ongetwijfeld zeer bang.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
uit het werk van de met de Constantijn Huygens-prijs bekroonde dichter Kees Ouwens