Alle inzendingen van Kerima

mijn gezicht versteent in een treurig masker met elk niet-uitgesproken woord wordt mijn rust verstoord keer op keer versplinteren je gebaren die stilte om me heen waarom streel je mijn glimlach niet waarom dans je niet met mijn lippen waarom omhels je mijn handen niet koester mijn adem die naar je zucht fluister jouw lied in mijn…

Ik had mijn pijn ook kunnen verbergen met krachtige, verbloemende woorden, maar ik zweef nu eenmaal in deze verduisterende oorden. Deze spinsels van een onuitgesproken verleden rusten al zo lang in de de geheimen van mijn geweten. Harde letters zochten een weg op een stenen pad, waar simpele woorden lagen verspreid en waarlangs men geen…

de lieve hunkering naar jouw woorden, de tedere zoektocht naar jouw lach, de zachte triestheid in jouw stem, de voortdurende pijn in jouw wezen jouw zoeken in een ander, jouw vertrouwen en jouw hopen, jouw trillend hart zegt meer dan al deze ijdele woorden…

wanneer de maan haar ogen sluit en de sterren hun uitbundigheid verbergen dan begint de dag te geeuwen en brengt ze mijn gedachten tot leven aarzelend hoor ik de wereld ontwaken verwarrende woorden die mij versuft aanraken ik strek mijn luie armen uit en geniet nog even van de warme geur van het nachtgeluid langzaam snuif ik…

ik besta uit anderen wat zij van mij hebben gemaakt stilletjes komt de pijn en ik laat ze maar begaan ik word gewurgd door mijn bestaan en wanneer ik morgen heen zou gaan laat dan niemand om me treuren want ik leef in grauwe kleuren de wereld draait gewoon wel verder ik ga op zoek naar een bevrijdende herder bij hem vind ik een begrijpende…

het groeide reeds vroeger toen hij haar sloeg mijn haat voor hem schreeuwde verankerde als een diepgewortelde eik een eik zonder bladeren zijn ogen begonnen te schitteren in haar tijdloos wenen op zijn mond speelde een glimlach met haar ineenkrimpend beven ja , het groeide reeds vroeger hij sloot haar op in de bittere diepte van haar…

Ik huil mijn leven lang zonder tranen en zoek een eenzame weg om door dit doolhof te geraken Telkens vind ik een kleine opening en wil ik gehaast de aarde raken De hemel regent dan blije dagen meer dan ik kan verdragen Maar dan verdwijn ik weer in het klaaglijk geluid van de regenzang en word met elke druppel oh zo bang Ik wil rennen door…

het duurde maar één ogenblik om jou te vinden ik heb er een leven lang op gewacht je dook in mijn hart op totaal onverwacht ik schrei nu warme tranen van vergeten dromen ik dacht dat het nooit meer zou komen ik zoek jou zo vaak in koesterende woorden stille breekbare letters vloeien uit tot zinnen die onbegrijpelijke gevoelens beantwoorden…

minuten kruipen moeizaam vooruit urenlang lig ik te wachten grijpend naar seconden ze vertellen me een traag verhaal de tijd tikt voort zonder stoppen zonder troost langzaam vallen m'n ogen dicht een schemering zonder licht een geruisloos gaan voorbij de rand van vandaag een binnenglippen van een zacht huilen een droom om in te schuilen…

wanneer de nacht dwaalt over het land en de rust zich verloren waant fluistert er een stem, dor en schraal kom bij mij waarom moest jij heengaan naar een land van twijfel kom bij mij in de winter vrees je de zwarte leegte in de zomer schuw je de gele gloed in de herfst treur je het sombere gevoel wanneer de mantel van de nacht zich sluit…

ik houd afstand van het leven ik neem afstand van jou en mij ik kan je niets meer geven ik maak je niet meer blij ik ledig mijn hoofd zwaar om te dragen ik fluister naar de dood stil, zonder klagen ik fluister nog zo hard ik verdwaal, stap voor stap de avondkilte omhelst mijn ziel kan jij dit dan echt niet zien ? waarop heb ik dan toch…

Herinneringen worden gevlochten doorheen de tranen van afgebrokkelde muren Beelden rusten en gaan vervagen de pijn echter, lang geleden, die blijft je voor jaren in je schoot aanstaren Vleugels worden gebroken handen vergeten te slaan angsten blijven drijven op een eiland waar ik ze wil begraven samen met een opgeborgen traan Een…

bevrijdende woorden in een gedicht verborgen tranen op mijn gezicht gekleurde stralen van een lach een vluchtig beleven van een dag kleine druppels regen zullen rusten op mijn huid speelse kleuren van de regenboog zullen dansen op het geluid van duizend krachtige vleugelslagen ik ben mijn eigen antwoord een begrijpen van uitgesproken…

ik leg mijn hand zonder aarzelen in jouw hand ik volg zonder twijfelen jouw voetstappen samen beklimmen we de bergen die zich in onze harten verbergen ik vertrouw je het land toe dat we samen hebben geschapen laat ons daarom zoeken naar een ruiker hemel laat ons daarom vinden een droom schuilend in onze handen samen…

'k wil niet dat je gezicht vervaagt en dat je woorden zullen zwijgen je stem is nu geboren 'k heb je gevoelens nu kunnen horen je bent zoals mijn hart al zei een lief en warm mens zoals een milde zon in de maand mei ik dank je voor je warm vertrouwen en om een beetje van mij te houden ik dank je om mij te dragen in elkanders vragen…

schaduwen, beelden, kettingen van muren naderen rondom je heen verstikt door vretende assen die kwellend in je dringen ze werpen schuimgevoel neer, druiperig en wurgend je geraakt er niet meer uit je wordt kleiner en kleiner en dan dan verdwijn je verslonden in je pijn maar nu, nu zijn ze aan't spinnen betuigd door eigen macht…

voor een ogenblik raakte ik zoek in het licht van jouw ogen ik keek en verkeek in jouw gevoelen jij wees me echter het donker en ik begreep de schaduw die weerspiegelde in mijn geloven zo verdwenen jaren van strelende woorden en teder voelen ik ben mezelf door de tijd verloren maar misschien kom ik mezelf wel tegemoet en…

'k heb je pijn gedaan met mijn onzekere woorden in je innerlijke land maar ik wilde je niet storen in je stilte 'k wou je alleen maar geven een hand jouw stem heeft nu een klank gekregen en in mijn vreugde wou ik je mijn liefde geven 'k heb je gekwetst maar al moet ik een eeuwigheid wachten wachten zal ik doen om terug te keren…

je draait mee zoals het leven van de zon draait schakeringen van begin en einde einde en begin omgekleurd van held tot lafaard in een belegerd zelfgevoel wegkijkend van de onmacht tegen de overmacht ik grijp nutteloos naar het oneindige en concurreer met het angstaanjagende ik streef nutteloos naar het onbereikbare en vecht met de draad…

'k wil dood zijn zoals de anderen op het slagveld van bloemen dood zijn alleen zijn zij moedig gestorven en ik dan niet,want ik ren weg van het leven door de buitenwereld wordt men bestempeld als laf maar de buitenwereld is niet in mij ze veroordeelt mijn hart, mijn gevoelens maar ze is niet in mij…

als de zon tranen laat dan regent ze op mijn gezicht de kleuren van de regenboog als een wilg tranen laat dan treurt hij op de aarde de blaadjes van de herfst als mijn hart tranen laat dan verdrink ik om jouw liefde die stilletjes openbloeit…

sinterklaas kloppende kinderhartjes stiekem de trap af hand in hand verbaasde oogjes werkelijk waar ? bergen speelgoed zelfs een verwonderd kijken van een paard in de kamer vol kindergeluk handjes beginnen te strelen lijfjes beginnen te beven traantjes van kinderlijk blind dank je wel , lieve sint toen op dat moment maar…

ik was niemand onbemind kind genadeloos wezen menselijke geest die zegevierde en niet zou genezen leven in een verduisterde wereld overleven van een donker verleden het zuigt mijn leven op bij momenten het borrelt op een diepe oppervlakte heel even bestaat er niets niets anders om me heen ik houd mijn ogen stijf dicht herinneringen…

ik bewonder de stilte alleen daar voel ik me thuis er is geen enkel geruis alleen maar een zoeken zonder vinden ik bewonder de schaduw in een dal van liefde alleen daar in een wereld van gemis er is een zuchtend gefluister voortdurend in mijn hoofd alleen daar vluchtend van een geloof…

ik heb geen heldere woorden om met jou te praten geen stormachtige zinnen om met jou te fluisteren de stilte is zo luidruchtig dat ze ons gesprek verstomt de pijn druppelt uit onze zielen en zelfs dan vind ik geen klanken van troost…

elke morgen een kerende angst om te ontwaken in een kamer met gegil elke avond een blijvende angst om de ogen te sluiten in een kamer met geril tranen druppelen in een schreiend gelach in een bodemloze matras wachtend op de volgende vuistslag wakkere dagen slapeloze nachten elk uur een gebedje in een paniekerig kinderbedje een…

wanneer je me zal vergeten op een krachtige lentedag kijk dan niet naar m'n breekbaar verleden maar richt je blik naar een ontwakende zomermorgen en verlies onderweg mijn oude zorgen de herinnering aan een somber herfsthart zal vervagen de hemel zal mij dragen op een witte winterwolk zal ik dansen en uiteindelijk zal je me vergeten…

wil je wel gevonden worden of ben je jezelf misschien kwijt ken je zoveel kleine hoekjes die je met niemand nog wil delen of kan je het gewoon niets meer schelen 'k wil wel naast je lopen en zwijgend naar je horen maar toon me dan de weg hoe ik naar je toe kan komen wil je wel gevonden worden ben je dan zo hard gekwetst ?…

Ik geniet van de luie stilte en kijk omhoog, in't enkelhoge gras, naar het ontwaken van witte, speelse wolkjes. Gekwetter vult de vrolijke tuin en de zon ruist een stralend licht. Gedachten zweven mee op het lied van een vingerlichte bries. Met gretige handen grijp ik dit zacht ontloken geluk. Nee, mijn dag kan niet meer stuk Eén korrel…

De regen daalt zachtjes in m'n warme hart en dooft langzaam het vergeten licht. Wanneer vlinders fladderen zonder kleuren en bloemen treuren zonder geuren dan huil ik zonder te bedaren om al die verloren jaren. Ik kijk om, ontelbare keren en zie vogels vliegen zonder veren. Verleden gevoelens kijken naar scheefgegroeide dagen waarin oud…