Geweld
Ik had mijn pijn ook kunnen verbergen
met krachtige, verbloemende woorden,
maar ik zweef nu eenmaal
in deze verduisterende oorden.
Deze spinsels van
een onuitgesproken verleden
rusten al zo lang
in de de geheimen van mijn geweten.
Harde letters zochten een weg
op een stenen pad,
waar simpele woorden lagen verspreid
en waarlangs men geen liefde te plukken had.
Uitgesproken zinnen,
waarvoor ik geen
zachtruikende bloemennamen ken,
maakten mij tot wie ik ben.
Ontoereikende gedachten
konden dit geweld niet verzachten,
alleen maar verder verkrachten.
Een kronkelende tranenlach
sijpelt door
in een vernietigende genadeslag.
Een harde wereld is het gevolg.
Geplaatst in de categorie: woede