niemand
ik was niemand
onbemind kind
genadeloos wezen
menselijke geest
die zegevierde
en niet zou genezen
leven in een verduisterde wereld
overleven van een donker verleden
het zuigt mijn leven op
bij momenten
het borrelt op
een diepe oppervlakte
heel even bestaat er niets
niets anders om me heen
ik houd mijn ogen stijf dicht
herinneringen vervagen
foto's getuigen van dagen van geluk
overgebleven haat maakt weer alles stuk
ik loop nog steeds gebukt
Geplaatst in de categorie: woede