Alle inzendingen van Lena

Waarom kost het je zo weinig moeite om te pissen naast de pot? Is het een van je verborgen talenten? Kan je het me leren?…

Ik kus de zachte zomerwind en hoop dat die jouw lippen vindt die zuiverheid van puur satijn die schittering van kristallijn ik ervaar een zoete siddering bij deze schone herinnering en beleef opnieuw die zwoele nachten waarin al wat we verwachtten crescendo zijn voltooiing vond tot aan de vroege morgenstond Nu heb ik nog alleen mijn dromen…

De kou sluipt heel zacht naderbij zo zacht dat zij het nauw'lijks voelt 't is als de komst van het getij dat stiekem met de stranden kroelt Het is er en verdwijnt ook weer als ijs en sneeuw en zon en wind de kilte doet haar hart zo zeer dat eenzaam is en onbemind Een hand van ijs beroert haar oog dat het licht daardoor niet ziet en blind…

zee vogels vluchten klapvleugelend golven reuzen vallen vernietigen... zee mensen kijken natuurwonder verwondering verbijstering angst dood... zee eindeloos water golven getemd vogels gebroken vleugellam... zee sri-lanka parel pijn overleven doet alleen de zee...…

In de snelle stroom van het leven dreef mijn bootje stuurloos rond gevaarlijk diep het water geen anker dat de bodem vond Ik moest de zeilen reven want sneller wilde ik en spottend met het 'later' verengde zich mijn blik Door rusteloosheid voortgedreven zag ik de haven niet en ook de zonnige einder lag in een ver verschiet Totdat…

Jouw lichaam een zee vol verrukking soms rustig vaak wild en onstuimig Onstuimigheid van de jeugd onverzadigbaar eerlijk, oprecht jouw liefde voor mij Onzekerheid angst verlies ik verdwaald in jouw hart Vragen vertwijfeling hoop wanhoop mijn liefde voor jou...…

De dagen zijn zo koud en guur sinds jij bent weggegaan, misschien kan 'k op de lange duur wel weer het leven aan; maar even zie 'k geen zon, schijnt alles koud en kil, verdriet kent mededogen noch pardon, 't verlamt mijn geest en steelt mijn wil... Ik weet dat 'k je jouw ontrouw haast honderd keer vergaf, toch is er één ding dat ik wou…

Waarom leid je mijn gedachten over de grens van mijn denken dat op die manier gedachteloos wordt Niet alleen gedachteloos dat zou misschien nog rust geven maar gevoelloos, levenloos Je leidt mij over de grens van mijn gevoelloos denken dat nu alleen nog dode gedachten in zich heeft Dode gedachten die alleen jij weer tot leven kunt…

In jou gevangen leefde ik jaar na jaar mijn ik was jouw ik mijn leven jouw leven mijn wil jouw wil ik was jij jij was mij gevangen in elkaar losgelaten en alleen in vrijheid…

een kind is weg we zoeken allemaal de roos laat moegebloeid haar bloemen vallen we zoeken door en door door struikgewas en zwarte nacht een bloem ligt rood als bloed verloren op de grond we zoeken door en door door 't middernachtlijk uur geen spoor de bloemen worden flets van kleur ze liggen er nog steeds we zoeken door…

Veel mensen zijn er om hem heen, toch is de oude man alleen, hij morst de as van zijn sigaar en denkt alleen nog maar aan haar de vrouw, die hij elke seconde mist, waarom heeft God zich zo vergist? Waarom nam hij haar in plaats van hem? Heel diep van binnen hoort hij haar stem, ze pakt zijn hand en streelt zijn wang, dat doet ze al een leven…

De toren slaat het middaguur, het vee loeit klagend mee, libellen dansen op de maat, het koren wuift ze na, de boer op 't veld scherpt vakbekwaam de zeis, 't is warm, met de zakdoek, rood, wist hij het zweet dat parelend op zijn voorhoofd zweeft, dan rust hij even op de steel, staart turend over 't weidse land en weet, dat hij geen…

Rouw dragen de bomen en grauw is de lucht 't gezang van de vogels verstomd door verdriet het zwijgen van alles wat leven moet zijn is als het graf dat mijn ziel heeft geborgen moe dwalend door 't doolhof blijf ik zoeken naar 't licht dat doofde op het moment waarop jij mij verliet...…

De weg waarop ik liep had heel veel huizen, ook krotten en kastelen, 'k bezocht ze allemaal. soms te gehaast, 'k had weinig tijd, de weg was nog zo lang, totdat 'k ineens, heel onverwacht, een rimpel tegenkwam, ik struikelde en viel voorover in het zand. Veel voeten gingen langs mij heen, niet één hield bij mij stil, ik was, beneden…

Als een vogel, gevangen in wrede onderdrukking, snak ik naar de zon, de wind en de wolken, mijn vleugels zijn verlamd van niet-begrijpen, mijn geest gebiedt te vluchten: sla je vleugels uit en snik je doodskreet langs de vredig-blauwe lucht, opdat de zon haar voedt tot storm en de wind haar uitstort over de slapend in niet-willen-weten…

Terroristen die kinderen vermoorden, ik word kotsmisselijk bij die woorden. Hebben ze dan geen hart en geen gevoel? Welk droombeeld jagen ze na, wat is hun doel? Horen ze niet dat roepen van een moeder om haar kind? Een kind dat die moeder twee dagen later dood in de gymzaal vindt? Ja ik weet het: deze verschrikkingen gebeuren in elke…

Gisteren las ik het mooiste gedicht 't stond geschreven in liefde, een taal vol geheimen die ik, na lang lezen, denk te beheersen. Toch twijfel ik soms, als 'k de zinnen ontleed blijf ik zitten met de vraag wat voor voorwerp liefde nou is is het lijdend of meewerkend? Ik weet het niet...…

De lente is verleden tijd de zomer haast vergeten de herfst bracht storm en regen mee de winter is het heden. De winter die jouw leven neemt regeert met wrede kracht het vechten heb je afgeleerd de dood komt altijd onverwacht. Ik geef mijn bloed ik geef mijn hart ik wil je alles geven als in het allerlaatste uur de tijd zich keert naar…

Hoe kan ik lachen als mijn hart huilt? Hoe kan ik slapen als het duister mij verstikt? Hoe kan ik dromen als er geen dromen meer zijn? Hoe kan ik hopen als alle hoop vervliegt? Hoe kan ik leven nu jij mij verlaten hebt? Kom terug, dan geef ik je de hemel, de sterren en de maan, alle warmte van de zon, de zwoele zucht van de wind, die…

Ik hoorde en zag de non en ik bad met haar mee, maar tussen de gevouwen handen zag ik de centrale verwarming, tè modern tè vulgair bij deze woorden. 'Ook zij heeft het koud,' dacht ik, wat ik niet zou moeten, want het leidde me af van het onderwerp: de non die bad, voor de wereld en voor mij. Maar die c.v. die wàs er!…

Evenals een roos had jij je gewapend met doornen ik ben er heel behoedzaam tussendoor gelopen en vond onder het vlijmscherpe pantser een kelk vol honing waar ik me dronken aan drink…

Onze liefde is pril als een bloem in de knop de zon in de lente het licht in de morgen Laten wij haar wiegen in fluweel koesteren in zijde planten in schoonheid Zodat ze sterk wordt als de storm helder als de hemel zuiver als de bron waaruit ze ontstond…

Bloem en schoonheid samen één tijdloos in een oneindig leven Atomen en neutronen explosieve woorden in een eindige wereld Jij en ik samen één tijdloos in een oneindige liefde…

Eenzaam strekt de nacht zich uit de lakens wit het bed ijskoud geen warme hand geen kloppend hart geen blik geen woord geen liefdevol gebaar het bed blijft koud en eenzaam lang de nacht De sluimer van de zoete slaap komt heel zacht naderbij dan ziet zij hem die zij verloor hij komt alleen voor haar zijn warmte schenkt het kleumend…

Verscholen onder sneeuw en ijs daar zingt een boom zijn eigen wijs nog niet zo heel hoog van de toren wie luistert zal het echter horen De sneeuw smelt weg, het ijs verdwijnt 't gezang wordt luider naar het schijnt de prille lente laat zich zien tè ingehouden nog, misschien? Dan barst het los, een hemelskoor klinkt nu in alle tonen door…

Sla je armen om me heen en hou me vast hou me vast als de tijd het laatste kwartier aangeeft de zon ondergaat en de nacht begint Sla je armen om me heen en hou me vast hou me vast als de tijd zijn laatste adem uitblaast en me meeneemt naar de eeuwigheid Hou me vast…

Als ik het, na lang aarzelen, toch waag om door de oude poort te gaan blijf ik, getroffen, ademloos staan ik word overvallen door een stilte zo intens dat ik me bijna terug tussen de mensen wens doch, net op tijd versta ik 't geruis van het blad dat ritselend neervalt op mijn pad ik hoor, in deze Hof van Eden stemmen uit een lang verleden…

Houd de deur open evenals je hart als ik aanbel ik verlang niets alleen dat je er bent als ik voor je sta dat je mijn hand neemt me voorgaat en me leidt met liefde die ik nooit zal bezitten maar laat me in de waan dat ik voor jou de enige ben zoals jij dat voor mij altijd zult zijn…

Mijn onbeminde ik is dor als stervend gras de laatste bloem bloeide duizend jaren terug o! als toch een keer het gras weer kon groeien... 'k verlang ook naar bloemen al kan ik best zonder eisen doe ik allang niet meer ik wacht tot de bron van jouw liefde voor mij zal wellen als vroeger en drenken het gras opdat het weer groent dan bloeien…

Zongekleurd en uitgewaaid lig ik naast je in het zand Ik lik de pekel van je lippen en kus de hemel in je ogen Volg met mijn vinger het lijntje naast je mond Snuif de zee op uit je haar en bewaar haar in mijn bloed dat deint gelijk de golven Ik vang de tijd als met zachte tred het schemeruur nadert Dan vluchten we samen tot daar…