Alle inzendingen van Liesbeth Goderie

Ik loop vast ik stagneer ik zoek wat bij me past maar wat? wil ik iets anders? wil ik méér? Soms ben ik het even kwijt sta ik stil in de tijd val ik terug op mezelf is er geen toekomst alleen het heden probeer ik het verleden daar te laten en uit te vinden wat er is overgebleven waar ik verder mee kan leven Het zit in mij ik…

We konden ons wel voorbereiden op het moment van overlijden maar niet op hoe het voelt nu jij er niet meer bent Het afscheid was een momentopname maar de leegte die daarna ontstond die diepe afgrond die blijft altijd Ooit waren we samen nu leven we in verschillende lagen van ruimte en tijd fysiek gescheiden maar zielsverbonden…

Zoals een pasgeboren baby voor het eerst naar adem moet happen Zoals een dreumes zich schrap zet voor zijn allereerste stappen Zo inhaleer ik diep een beetje huiverig maar vol verwachting Ik zie nieuwe kansen in het nieuwe jaar wil ik weer dansen…

Waarom opstaan waarom steeds weer doorgaan? Omdat er altijd iets is altijd meer dan niets is als alles is verloren een nieuwe kans wordt geboren daarom wil ik opstaan. Omdat er altijd meer is altijd weer een keer is dat de lach het wint van de traan daarom wil ik doorgaan. Omdat liefde mijn drijfveer is en ik altijd blijf hopen ooit…

Ga je een paar pasjes vooruit dan kom je weer op het punt dat je in het levensspel niet meer verder kunt en keihard wordt teruggezet Mijn eerste reactie niet weer die pijn dat verdriet totdat ik besef die pijn dat is een stukje van mezelf dat er ook mag zijn Dus omarm ik mijn verdriet en geef ik mezelf troost ik koester mijn pijn…

Dat je weg gaat dat weet ik nu wel maar alsjeblief ga niet weg zonder een vaarwel.... Afscheid doet altijd pijn maar zonder afscheid zal het nooit over zijn afscheid nemen is een ritueel heel essentieel want afscheid nemen is ook afscheid geven het is een einde maar ook een begin van een nieuw leven voor allebei…

Men vraagt me hoe het nu gaat en ik zeg het gaat.... maar wat ik bedoel is: het gaat door maar even niet voor mij ik maak een tussenstop zet de boel even stil stilte in m'n hart en in m'n kop voelen hoe ik verder wil dus inderdaad het gaat.... straks weer door…

Soms ben ik bang dat ik vergeet hoe je aanvoelde, je geur je stem, je ogen, je kleur ik ruik aan je spullen en wil me vullen met je aanwezigheid ik lik m’n wonden ik ben je kwijt maar op zielsniveau zijn we verbonden en voel ik je...altijd…

Als ik weer in de herinnering schiet en ik voel het opkomen, het verdriet dan ga ik op reis, terug in de tijd want die herinneringen, die ben ik niet kwijt Je was in ons gezin het "gekke kind" en bewoog door ons leven als een wervelwind je absurde humor, je hilarische verhalen, je totaal onverwachte uithalen... in onvoorspelbaarheid stond…

Ik neem je mee waar ik ook ga jij en ik, samen één ik ben hier, jij bent daar, overal, grenzeloos, eindeloos dat is de vrijheid die jij verkoos Het maakt niet uit waar je bent hoe je bent wat je bent Al wat telt is DAT je bent WIE je ben…

Alles heeft twee zijden de grootste lessen zitten in de diepste dalen Jouw (over)lijden ga ik voor mezelf vertalen naar een boodschap waar ik mee verder kan ZOEK JE PASSIE EN VOLG DIE DAN Niet langer worden opgejaagd door wat anderen van me willen niet langer worden overvraagd door de maatschappij met haar grillen Stop, genoeg,…

De emotie die de oorzaak is geweest van je gebroken hart is dezelfde emotie die je hart ook weer geneest het is de liefde die ons hart breekt en weer opbouwt heb geen angst om te leven pijn gaat voorbij liefde duurt het langst…

Jouw sterven de klap was hard de duisternis zwarter dan zwart mijn hart brak uiteen in talloze scherven Ik ben begonnen de scherven bij elkaar te vegen kom ze werkelijk overal tegen ik pak ze op, stuk voor stuk want elk klein scherfje brengt weer een stukje geluk moet mijn hart opnieuw vorm geven voor de rest van mijn leven…

Ik heb je gekregen, maar ook weer verloren sterven is definitief onherroepelijk mijn lief resultaat van worden geboren het yin en het yang de essentie van het leven een grote tegenstelling een leven lang dat is mijn houvast nu leef ik in pijn maar ooit zal er ook weer vreugde zijn…

Stop met het verbergen van je ware zelf eindig het levenslange gevecht kijk in de spiegel en zie jezelf oprecht hoor het stemmetje binnen in je het is je innerlijk kind dat fluistert het wil de kans om op te groeien het wil dat jij luistert het is je bron van leven laat het uit de schaduw komen en je levensenergie zal eindelijk gaan…

nooit meer kunnen bellen, om je over vandaag te vertellen, nooit meer jouw schaterende lach, samen eten op zondag.... maar gemis betekent ook.... de mooie dingen die we samen hebben meegemaakt de momenten dat je mijn hart hebt aangeraakt dus geef mij maar het gemis liever dan helemaal niks…

Als kind droomde ik van een eiland afgebakend en klein ooit zou dat mijn wereld zijn mijn eigen creatie warm en veilig zelf gekozen isolatie mijn eigen ik...heilig Na jaren van dwalen ben ik weer aanbeland bij mijn innerlijk kind terug op mijn eiland wetende dat ik hier mijn rust wel vind…

Enzaamheid jezelf afsluiten je voelt je anders dan de rest liever sluit je de wereld buiten... De wereld leert jou niet echt kennen maar andersom jij de wereld niet het is slechts de buitenkant die iedereen van elkaar ziet De eenzaamheid groeit en jij verschrompelt doordat jij je vrijwillig in je eigen ellende onderdompelt Dus: ontmoet…

Een kind wordt geboren, zo puur het opent zich naar de wereld, nieuwsgierigheid is haar natuur. Ervaringen, indrukken, gevoelens alles komt zo hard binnen het kind is te kwetsbaar de eerste barstjes beginnen. Het innerlijk kind trekt zich terug steeds verder in haar eigen duisternis het kind wordt een jonge vrouw ze vergeet steeds meer…

Herfst, ik kijk, ik staar puur genot wat ik ervaar de kleuren hypnotiseren het is als mediteren nog nooit was mijn hoofd zo leeg hoe lang geleden dat mijn binnenste zo intens zweeg alles overbodig even uit jezelf stappen hoe weinig heb je nodig om te ontsnappen…

Gisteren was je vleugellam bewegingloos en zwaar moe gestreden blik naar beneden tot je eigen reflectie je de adem benam je keek jezelf recht in de ogen en sprak tegen jezelf waarom niet weg gevlogen? zoek de beweging die vleugels zijn er om te zweven zoek de ruimte en ga leven en je vloog.....…

Ik heb vertrouwen in wat komt het is niet de toekomst waar ik bang voor ben maar de herhaling van het verleden de pijn die ik heb geleden ik laat het zijn en laat het achter in de loop van de tijd wordt alles zachter met mooie herinneringen in m'n hart maak ik weer een nieuwe start…

Het is nog zo kort geleden dat je balanceerde op het koord van het leven Nu dans je achter de horizon en heb je de ondraaglijke zwaarte van het leven ingeruild voor de oneindige lichtheid van het niets Dans voor eeuwig lief kind…

Wat is het mooi dat je mij zelfs nu nog zo kunt laten glimlachen Kun je je voorstellen hoe groot mijn geluk was vóórdat onze momenten samen slechts herinneringen werden De momenten van vandaag zijn de herinneringen van morgen…

Ik heb vandaag je brief weer gelezen over hoe je zo graag gelukkig wilde wezen over hoe je zocht en verdwaalde over hoe je vocht en maalde over jouw ontbrekend perspectief over ons, je had ons zo lief woorden die mijn hart verscheuren ik schreeuw het uit en richt mijn blik naar buiten betoverd door de herfstkleuren en ineens, zomaar ben…

Ik heb je losgelaten zodat je eindelijk eindeloos kunt stralen Maar in mijn hart houd ik je vast voor eeuwig en altijd En met mijn ogen dicht is het weer even zoals toen geniet ik in stilte van je en houd ik je vast in m'n armen zoals toen Dank je wel dat je in m'n leven was…

Ik schonk jou je lichaam een tempel voor je ziel die tempel werd je kerker Je hebt je kerker verlaten de deur achter je dicht geslaan en bent weg gegaan Je ziel is weer vrij niet langer geketend van de geleden pijn onwetend…

In de donkere nacht hoor ik je zacht huilen met dichtgeknepen keel zoveel tranen in je ogen zoveel verdriet in je hart kon ik het maar voor je dragen maar hoe ik ook wil dat kan ik niet ik kan alleen maar dicht bij je blijven en je steunen omdat ik zie dat je veel meer bent dan je verdriet…

De stilte die je achterliet Is oorverdovend Ik verdwijn in de stilte En in de verstilling Kom ik je weer tegen En dan ineens Moet ik weer lachen Om iets grappigs dat je zei Ook al ben je niet meer hier Je leeft voort in mij Dan verbreek ik de stilte En fluister ik je naam De wereld zal nooit vergeten Dat jij ooit hebt bestaan…