Netgedichten

netgedicht (nr. 57.431):

Schoonheid

Ik heb vandaag
je brief weer gelezen
over hoe je zo graag
gelukkig wilde wezen
over hoe je zocht en verdwaalde
over hoe je vocht en maalde
over jouw ontbrekend perspectief
over ons, je had ons zo lief
woorden die mijn hart verscheuren
ik schreeuw het uit en
richt mijn blik naar buiten
betoverd door de herfstkleuren
en ineens, zomaar
ben ik intens dankbaar
voor deze schoonheid
die er gewoon is, altijd
zolang ik nog zo intens geniet
is er ook een plekje voor verdriet