Alle inzendingen van Lode

Toen zei Jezus, het orkest in het hart van een bezetene ziende, de trommelaars de paukeniers en fluitisten, het lawaai van het geschetter en getrommel aanhorend en zijn oor verdoofd wetend, met een ongeordende stem: druktescheppers van duivels, vlieg het heelal in uit dit huis en de lucht werd vervuld van alleenstaanden, elk in één ruk eenzaamheid…

flakkerende kaarsjes flikkerende lichtjes vrolijke kaartjes olijke gezichtjes oogjes die fonkelen een sprankelende lach vele mooie momenten is wat ik wensen mag.…

de winterzon schijnt mooi, maar het kwik blijft onder nul op weg naar de bakker zie ik een man half-opgerookte sigarettenpeuken oprapen en in een sigarettendoosje stoppen in de zondagskrant lees ik dat de directeur van een Brusselse vzw achttien jaar lang 1000 euro per dag verdiende de winterzon schijnt mooi, maar het kwik blijft…

Stel dat ik verdwijn eerst een week, dan een maand, stel dat ik niet meer verschijn, wel een jaar lang. Men vindt wel een vervanger op mijn werk, mijn vrouw een nieuwe partner, een nieuwe papa voor mijn kinderen, men zal nog aan mij denken, mij misschien zelfs missen, iets vertellen over vroeger, toen ik er nog was maar alles slijt, alles…

ik zeg niets wanneer ik om 8.53 uur 's ochtends dochterlief naar de opvang breng en een verwaaide man passeer die een blikje Jupiler opentrekt. ik zeg niets, verbijt me niet dat Jupiler geen goede keuze is maar het tijdstip! ik zeg niets, bemoei me niet, berust, schrijf een gedicht, wat doet het ertoe?…

De straat waarin wij wandelen, baadt in het gouden licht van de late avondzon. De lucht is helder, geparkeerde voertuigen schitteren aan weerszijden in stilte. Terwijl wij een straat inslaan, reiken onze schaduwen al haast tot aan de volgende hoek. We gaan nog even langs de rivier om de zon te bewonderen voor ze ondergaat. Een schip…

Dit is geen droom Toch zwemt een zwerm koeien Lustig door de groene lucht. Dit is geen droom Toch staan de bomen ondersteboven, valt een blaadje omhoog. Dit is geen droom Toch graast een trosje wolken Gezapig in het blauwe gras. Dit alles droom ik niet Terwijl ik op mijn rug gelegen geniet van deze zomerdag. Dit is geen droom,…

Wat ik schreef is wat jij nu leest en wat jij je nu voor de geest haalt wat ik me verbeeldde, beeld jij je nu in zo lag ik bijvoorbeeld op het strand en zo voel jij reeds het zand ik zeg ik lag daar naast haar en je ziet haar mooie bikini al - ik maak er snel een monokini van gewoon omdat het kan - vervolgens gaan we naar onze kamer…

Soms vraag je me af hoe graag ik je zie, dan sta ik daar met een mond vol tanden en slechts één hart dat ik niet eens tonen kan en wat heb ik aan cijfers en getallen zelfs "oneindig" is te vaag en te makkelijk. Hoe graag ik je zie, een goeie vraag, maar hoe tel ik de vlinders in mijn buik de wolken in mijn zevende hemel hoeveel sneller slaat…

Ik maak voor jou een standbeeld van woorden zodat ik je letterlijk de hoogte in kan prijzen en de zon er op kan schijnen zodat het fonkelt en schittert en ik noem het "de liefde", bekijk het, koester het, maar raak het niet aan want ze snijdt en kerft in je ziel waar het littekens achterlaat die zelfs na jaren niet verdwijnen, maar…

Mist hult de straat in semi-onzichtbaarheid als een negligé een vrouwenlichaam met de nodige nonchalanche bedekt: de essentie van lijnen en vormen zijn nog wel te ontwaren maar de details worden overgelaten aan de verbeelding. Miezerige sliertjes winterregen snijden zachtjes door de nevel als tranen over de wangen van een zwartgesluierde weduwe…

Geknield en omringd door kruisen volgen haar grijs bestofte vingers de groeven van de letters die zich gebeiteld zien in steen de namen spellend van zij die niet meer zijn, hier herenigd. De zwaartekracht van de tijd; uit de bodemloze zandloper vloeien de herinneringen weg de namen onder haar vingers de ruimte tussen de stenen en wie…

Dit is wat hij niet verwachtte: diegene die het lichaam vindt is vaak de eerste verdachte; daar lag het zestienjarig kind. Al spoedig kwam de politie die verjoeg elke toeschouwer, overlegde met de directie wachtende op de lijkschouwer. Zijn besluit stond vast, het was moord en geen gewone "val van trap": men had eerst haar adem gesmoord…

Het kauwgomkauwende meisje dat frisdrank drinkt doet haar blauwgemouwde jasje uit als ze van de springplank springt. Het kauwgomkauwende meisje dat van de springplank springt doet haar blauwgemouwde jasje aan als ze frisdrank drinkt. Waarom doet het kauwgomkauwende meisje haar blauwgemouwde jasje aan als ze frisdrank drinkt? Omdat ze dan niet van…

gespot door de strakke voorjaarszon slingert zilverwit het schelpenpad langs zwart en groen geblokte vlakke verten en kent geen tijd twee zwaluwen breken de ruimte maken me nietig onder de blauwe koepel van oneindigheid waarin de grutto roept en de wulp haar snavel krult in hun –nu- is eeuwigheid over de grenzen van de tijd…

reeds slaat de klok haar eerste slag zij sluit de dag de laatste van het jaar de tweede slag herinnert aan wat was en aan de vele vragen waarop de tijd haar antwoord gaf dan volgen al die slagen die ons doen denken aan de vragen die niet beantwoord zijn en aan de vele dingen en gedachten die al zo lang op daden liggen wachten…

Rostropowitch op vier speelt Bach Apollo zelf stuurt zijn hand en leidt mijn geest naar dromenland reeds is het kwart voor middernacht dra zal de jonge dag, nog blind gebakerd worden door die nacht die haar opnieuw, onnozel kind zal drijven in Athene’s macht honderd duizend en nog meer doden en gewonden door honger, oorlog –keer…

De tjalken zijn in winterslaap gegaan het koude water houdt hun dromen vast. Zij liggen langs de kade, zwaan kleef aan; de zeilen geborgen, troont hoog en naakt hun mast. De tjalken zijn in winterslaap gegaan, de lucht is grijs en flinterdun gedekt. Doelloos wijst hun vaan de winden aan, terwijl zij wachten tot de zomer hen weer wekt. Dan…

het is herfst geluiden klinken anders een verre hond blaft kaler naar het schijnt onder een grijswitte lucht lijkt de oude graanmolen zwarter en zwaarder dan gisteren ik luister hoe het -gak,gak,gak- van een ganzen-V aanzwelt en laag over de wieken wegglijdt de warme witte adem van de huizen kruipt traag omhoog in de stille herfstlucht…

Is “God” een ander woord voor macht voor oorlog, hebzucht dood en smart Voor angst om verantwoordelijk om vrij en om alleen te zijn Is “God” een ander woord voor een vrijkaart door de poort die leidt naar eeuwigheid Vertel mij God waarom waarom heb jij toch zoveel namen en gezichten. (aanleiding: uitbreken van de oorlog in…

Peutertijd de eerste stappen zijn gedaan wat je aanraakt krijgt een naam de bakens worden meer en meer verzet je wil, als een bloem nog in de knop, doch zichtbaar reeds omhoog geschoten, zoekt grijze grenzen op de spiegel van je zijn is ijl en transparant de landkaart van je leven zonder vaste rand je zoekt je kijkt verwondert…

Ja, jullie waren daar samen met mij op een bankje aan de rand van het bos in wat leek een eindeloze harmonie Een schilderij van geuren en geluiden van bruinverkleurde plantenresten een pas geschoren korenveld en verder weg Een dodenakker en lichtend groene maïs onder een donker dak van onkenbaar oude bomen De tijd werd uitgerekt en…

Weet je nog die middag voor Pasen? Jij bracht mij het was voor het eerst naar het huis waar jij ter wereld kwam De prunus zwaar van roze bloesem het erf met zorg geharkt en met de roodstenen vloeren zo glanzend geboend leek het huis mij te willen bevallen In de keuken prikkelende geuren van köttelpearkes in de pruttelpan van houtvuur…

Daar gaan zij, man na man met doos na doos, een stoel, een badje met een klok erin, gehaast het huis uit en de wagen in. Pas op, dat gaat zo niet, roept iemand boos. In huis zijn alle kamers schaamteloos ontkleed, ontdaan van hun herinnering, een lichte vlek waar eens wat stond of hing. Geluiden klinken hard en grenzeloos. En dan is het…

Ik zie haar zware zwarte kop drijven op de grijswitte nevelzee ik zie haar grote glanzende ogen droevig, haast meewarig, naar mij staren. Ik zie de wollige gerafelde oren en de nat glanzende zwarte neus ik zie de flauwe bolling van haar rug als een donker eiland boven de lage mist. Ik zie hoe kop en eiland als door een trage hand bewogen…

In zijn wijsheid sprak een rechter met gezag: "ook moordenaars moeten, als zij dat vragen, vrij hun woonraad naar elders kunnen dragen. Geen OM dat daarvan nog wakker liggen mag." De rechter door (eigen) wijsheid in slaap gesust, droomt zachtjes nu, zich van geen kwaad bewust.…

Ooit toen ik kwam en zag het eerste licht. In dat licht mijn moeders wang en later haar gezicht. Toen kreeg de wereld kleur en klanken vulden haar. De liefde had een geur, ik greep er gretig naar. Nu groeit de wereld dag op dag, en ik die nog niet ken, ik drink, ik huil, ik lach, en weet niet wie ik ben. Voor mij is toekomst nog een…

Traag beweegt de kleine groep vooruit. Traag ook golven de bronzen klanken van de kerkklok op het heldere lenteconcert van de vogels. De lage zon doet het jonge groen van d’ oude linden oplichten. In het onregelmatig geroffel van de voetstappen hoor ik de zware soldatentred van weleer. Bloemen bij het monument, bloemen bij de graven. De…

Traag beweegt de kleine groep vooruit. Traag ook golven de bronzen klanken van de kerkklok op het heldere lenteconcert van de vogels. De lage zon doet het jonge groen van d’ oude linden oplichten. In het onregelmatig geroffel van de voetstappen hoor ik de zware soldatentred van weleer. Bloemen bij het monument, bloemen bij de graven. De…