Alle inzendingen van Lydia

Schitterende groene ogen glinsterend ros haar perzik fluwelen huid rijke ronde borsten venusberg vurig rood universitaire studies doctorstitel en toch alleen.…

In tegenlicht stond ik daar In weer en wind In sneeuw en kou voor 't schoolplein motor draaiend wachtend tot zij jas half aan door de deur naarbuiten zwaaiend: Haast je! Vlug!We moeten gaan! Net tussen twee vrije uren naar muziekles in de stad Stond ik daar verregend, nat.. warmte of kou motor (fout!) bleef draaien Niets of niemand…

Achter de slingerende dijk - elke bocht een openbaring - het glanzende water waarin de groengepruikte wilgen zich als ijdele freules spiegelen Terrassen vol mensen en mensjes tussen voorzichtig groenende bomen Kleurige kleding, exotische honden met hun verliefde eigenaars tussen de auto's van alle tijden Borden vol bio-verantwoord voedsel…

Zijn ogen waren niet te zien De zwarte klep diep naar omlaag gaf schaduw en bracht afstand aan Een kloof die niet meer viel te peilen en onbekendheid liet bestaan Zijn ziel was langzaam rauwgeschuurd Elk woord etste een nieuwe groef Was als azijn in open wond Na lange jaren van miskenning kwam geen klank meer uit zijn mond De drukte in…

Het leven staat mij aan de lippen Ik ben de allereerste mens Geen medemens om aan te vragen: Wil met mij deze avond waken... Ze slapen allen in 't veld Slechts één ligt radeloos geknield: Laat deze beker mij voorbij gaan Doch als U 't werkelijk zo wilt... zal deze mens zich niet verzetten Maar niemand hoort de bange klacht daar vrienden…

Ze kijkt me aan en zegt: "Het is mijn eigen leven, jij hebt het me gegeven." "Maar roken is zó slecht voor je. Hoe eerder je begint, hoe sneller de gevolgen!" "Hou op! roept ze verbolgen. Ze weet dat ze dit wint, dit schijngevecht om rook Ik wil het haar besparen de shit en de gevaren, maar ach, dat weet zij óók Dit is de basis van de…

Een gang in het Concertgebouw en jij daar, met een andere vrouw Ik maak mij haastig uit de voeten bevreesd voor dit mislukt ontmoeten Mijn adem stokt - mijn oren suizen Dat schaamteloos jij kunt verguizen de liefde die nog gisteren stond voor al wat onze harten bond! Een gang in het Concertgebouw en jij daar, met een andere vrouw Ik vlucht…

Haar lichaam sterk en stoer geheel zichzelf in oergezonde staat en spotlachend om wie er niet als zij totaal geen kwalen kent maar last en leed verdraagt de neergang van een lijf dat het wél af laat weten Haar ironie zweeft uitvergroot boven de klachten van de lijders die na bekentenis over hun feilen en het vertonen van hun wonden in…

Op dit moment aarzelt de dag of zij zal buigen voor de nacht Die heimelijk vermomd als schemer haar weerloosheid heeft afgewacht Gewichtloos is de lege stilte Nog onbestemd dit dood moment Ik kan het vangen in mijn hand de vijand weren Door medelijden overmand zal ik haar vragen of ik haar laatste licht mag dragen…

Schoonheid gestold in diepe lijnen De huid gegroefd als regengeulen in woestijnen Onder de grijze wenkbrauwbogen de ogen, twee poorten naar landkaartloze onvermoede oorden Waarin het weten - tot wijsheid geworden pijn - de glans verandert in patina met matter schijn…

Je hebt veel mensen nodig om te juichen Atleten om voor het applaus te buigen Je hebt regels nodig om je aan te houden Een goede jury wars van elke fraude Maar de groep die 't allerhoogst presteert Is de Thuisgroep die 't allerzwaarst ontbeert!…

Mijn straat loopt uit in weiden vol met koeien Achter de dijk meandert de rivier Hier kunnen zij het water wel vermijden Hoor ze loeien: "Wij zijn veilig hier!" De Witte Wieven van de Uiterwaarden zweven omlaag als wolkensluiers langs de grond Alsof de koeien los zijn van de aarde waden ze traag…

"Hallo daar!" zei je en dat brak de dag in duizend stukken Je weer te zien zo onverwachts was wreed De kleur van schaamte dwingt tot haastig bukken hoofd omlaag de ogen neergeslagen laat niets merken, dwaze hoop Is dit wederzijds ontmoeten toeval of bedoeld, gewild Waarom over geluk gelogen Better to have loved and lost than never…

Dood is maar dertig centimeter weg Nat asfalt glinstert in de zon Daar is de bocht - Trommelvliesscheurend motorgeschreeuw Flits van tandengrijns en stekelhaar Dood is maar dertig millimeter weg O, God! Een bocht....…

Acht cellen op een Petrischaaltje De moeder heeft een heel triest kwaaltje Zij wil dat gen niet overdragen Maar moet dat de minister vragen! Zeg, minister, brave borst, als uw vrouw nu zelf dat nare gen eens hebben zou, bleef u dan op uw standpunt staan en zei:"Dat kunnen we wel aan..." Ja, als het een jongen is dan is er helemaal niets mis…

Had ik willen gillen! Had het willen schrijven, in de kiezeltjes van het Vrijthof. Had het op het beslagen raam van de Perroen willen noteren. Had het in de mergel van het wachthuis willen kerven had het gevoel van weleer weer terug; Giebelig en tienerig... Had jij mij nagedaan? en met de wijsvinger geschreven: I LOVE YOU TO?…

Mijn lief kindje, twee oogje's ze kijken mij aan. Mama,sta je op? Nog even schat dan kom ik.. Wil nog niet uit bed, wil dromen, wil nadenken, nestdrang, kruip dieper weg, open heldere ogen. Mama,ben je vandaag verdrietig? Nee, mijn lieve schat, Hoe kan ik zeggen, dat ik even moeite heb, met de nieuw begonnen dag!…

Ik zag je gaan, die straat naar boven. Jouw hand zwaait, nog even...... Even kan ik je vasthouden, dan..weg. Secondenlang Onbewogen. Ben angstig Angstig, om de stilte die gaat komen.…

Er liep een jongetje voorbij De basisschool was uitgegaan Over zijn korte grijze jas hing aan een koordje rond zijn hals een veel te grote zware tas Hij had zijn handen in de zakken Het kortgeknipte blonde haar liet zijn bewolkte voorhoofd vrij Het hoofdje hing wat achterover en op zijn sombere gezicht waren de twijfels al geschreven ze zogen…

Mijn bril vergroot de tranen van de moeder op het scherm die gilt en kermt en jammert om haar kind waarvan ze onder rokend puin alleen de hand, waarin een potlood, vindt Ik zet mijn bril af voor zulk wreed ondeelbaar leed Tranen zullen haar niet baten Ik heb ze desondanks gelaten…

Vanuit het venster niets dan Gouden Regen Dertig jaar oud en daardoor wijdvertakt Een gulden hemeldak vol trossen elfentranen dat in speelse bries en zonlicht zijn naam in gouden letters spelt…

Weet je nog, die gulle zomerdag toen wij vanuit de uiterwaarden in lange kleurige stoet zingend de berg beklommen, met bloemen in het haar en geurende guirlandes Met trommel en gitaar.. Twee eiken trouwden Wij waren hun getuigen Op mijn gebogen rug tekende een sjamaan de huwelijksakte 'Quercus,'vroeg hij, 'neemt gij Quercus?' en wij lachten…

Een ansichtkaart met sneeuwlandschap ingekaderd en omlijst door zuiver goud Dat dacht ik toen als kind een kind denkt als een kind kijkt als een kind Een poesie-album vol met lang-vergeten namen Maar daar staat uw gedicht, uw handschrift.. mooi en zo vertrouwd "Het leven is niet altijd makk'lijk Het brengt veel liefs maar ook veel leed…

Wegvliegen als een vlinder Vederlicht Op de vleugels De tot poeder geworden zorgen Waarvan de wind Een zachtgeel wolkje maakt...…

Ze hadden erg hun best gedaan, mijn kinderen en die van hen, versierde stoel, veel ballonnen een grote taart met vuurwerk voor zoveel kaarsjes was geen plaats dat krijg je als je moeder oud wordt Maar verder was het fijn, en leuk De kinderen speelden Haydn, prachtig, want ze zijn zeer getalenteerd Ook iets om dankbaar voor te zijn Wel werd…

Ach, lachwekkend, lillend lijf Potsierlijk uitgedost gaat het zijn gang verplaatst zich eigener beweging een autonome massa In dat corset van vet en vlees gaven de spieren allang krimp de wervels knarsen op elkaar ontdaan van kraakbeen staat het daar en tart de evolutie Ach, lachwekkend lillend lijf Ooit noodde het een arm een…

Versje voor een Danseresje Op het rimpelloze water Strijken zacht twee zwanen neer Dat weerspiegelt even later hun sneeuwwit verenkleedje weer Aan de oever van het meer Staart een meisje naar het paar In haar hoofd weerklinkt een wijsje Wind speelt met haar lange haar Zie hun lange slanke hals Draaien in een teder strelen Sierlijk in…

Als je je jeugd bekijkt met ogen van iemand die nu ouder is in dubbele zin hoe kun je dan niet zien dat al wat zij bedoelden was goed te doen, recht uit het hart, dat liefde zich vaak niet vertaalt in zachtheid zonder norm maar heil ziet in de regels waartegen jij als jonge hond wild te hoop liep in verzet Je was voor hen het liefste…

Oud hout, veel jaarringen zwaar beproefd maar uitgewerkt geeft geen krimp en laat zich voegen tot handig voorwerp zoals een ladenkast van afvalhout, ruw maar eerlijk als een ongeschminkte vrouw draagt de last van laden vol geheimen zonder te bezwijken…

Zeven pinken en vaarzen bolderen door de wei Vrolijk springend en dollend als kinderen tijdens het speelkwartier Hun zwart-wit gelaarsde achterbenen hoog in de lucht! Vrij! Wat zijn ze vrij! Nog ongehinderd door hun kroonjuwelen die onontkoombaar in kleurloze stallen het liefdeloos contact met kille klemmen moeten velen Door zwarte…