Woordloos gesprek
Zijn ogen waren niet te zien
De zwarte klep diep naar omlaag
gaf schaduw en bracht afstand aan
Een kloof die niet meer viel te peilen
en onbekendheid liet bestaan
Zijn ziel was langzaam rauwgeschuurd
Elk woord etste een nieuwe groef
Was als azijn in open wond
Na lange jaren van miskenning
kwam geen klank meer uit zijn mond
De drukte in de oude stad
't lawaai drong niet meer tot hem door
Een oude non boog zich omlaag
en nam zijn handen in de hare
Op zijn onuitgesproken vraag
gaf zij hem haar rozenkransje
Hij klemde het in zijn magere hand
en drukte op het kruis een zoen
Zwijgend stond de non weer op
Zij had die dag nog meer te doen
Geplaatst in de categorie: maatschappij