Nachtwake
Het leven staat mij aan de lippen
Ik ben de allereerste mens
Geen medemens om aan te vragen:
Wil met mij deze avond waken...
Ze slapen allen in 't veld
Slechts één ligt radeloos geknield:
Laat deze beker mij voorbij gaan
Doch als U 't werkelijk zo wilt...
zal deze mens zich niet verzetten
Maar niemand hoort de bange klacht
daar vrienden onbekommerd slapen
Met eenzaamheid als metgezel
terwijl de morgen nader kruipt
en wetend wat hij moet verdragen
staat hem de angstvloed aan de lippen
Hij is de eerste, niet de laatste
die niemand heeft om zacht te vragen:
Wil deze avond met mij waken...
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid