Alle inzendingen over eenzaamheid

Eenzaamheid Dat gevoel raak ik niet kwijt Heb van veel dingen in het leven spijt Eenzaamheid Maar het is gegaan zoals het gegaan is Soms ging het goed soms ging het mis Eenzaamheid Elke dag is tegen mezelf een strijd Nooit meer alleen zijn Nooit meer die pijn Het ergste is eenzaam zijn…

Over alle daken bloeit mijn bleke wake; alle sterren toe reikt ze, strak en moe. Baart dan alle bangen steeds een nieuw verlangen? Is dan alle vrees liefdes vrouwe en wees?... - Over alle daken bleek-gebloede bake; over heel de wereld heen liefde en leed, - alleen...…

Niemand die naar je kijkt of je iets zegt Geen mens die naar je luistert Er wordt geen woord tegen je gezegd Er wordt zelfs niet eens gefluisterd De minuten worden uren De stilte duurt maar voort Het kan nog heel lang duren…

niet anders willen zijn niet raar, niet bijzonder niet leven bij het wonder niet meer alleen op een lege bank in het overvolle park niet een dwaling een eenzelvige gestalte frêle hangend in de mist niet verloren in een geschapen wereld die niemand kent niet de grijze droom tussen de blozende slaap maar weten wie je bent…

In eigen stilte en eenzaamheid nam ik me voor hield ik het bord goed voor me uit, waarop dan wel stond: "de diepgang der dingen". Ik moest hier enig graafwerk voor verrichten. Het zou me van mijn strijd verlichten. Voor velen nam dit proces het zonlicht tijdelijk weg.…

Het is doodstil doch de kalme golfslag van het bloed voel ik als mentale kracht door mijn aderen stromen de tijd gaf me de ruimte daar aan te bouwen misschien bovenmenselijk om te dragen maar toch het kan je innerlijk sterk maken hoewel de botten kraken het juiste woord vond bij de bron waaruit ik kracht ging putten nu in mij latere…

ik ken jou wel maar zien doe ik je niet onhoorbaar ben je toch raak je mij vooral in stilte snij je nog dieper dan oosten wind tegen mijn schrale gezicht gelijk de verkleurde kalender boven het dressoir omarm jij mij iedere dag opnieuw…

glas van de altijd lege kamer verveelt de regen mij die saai de uren maakt niksend hang ik rond de zondag verspillend die als zovele dagen zich nat verdrijven laat terwijl er niets gebeurt knaagt stilletjes vragend mijn geweten en gemoed wat of ik nou toch doe veel te snel en veel te ver rijd ik in mijn auto rond om de zin van eenzaam…

Terwijl de hemel open plooit van purpergrijs naar geel verkleurt met vegen wit erdoor, net of iemand een stuk stof ontrafelt, priemt het eerste blauwe van de dageraad door de hangende mist. Geluiden, bijna onhoorbare trillingen op de wind, komen door het raam aangewaaid, langzaam zwellend tot een geheel van twinkelend vrolijk vogelgezang…

Oude oma zit in haar stoel voor het raam Maar daar is eigenlijk niet zo veel te zien Ook is het erg donker en triest bovendien Oma voelt zich verdrietig en heel eenzaam. Wat te doen met de komende Kerstdagen Zo helemaal alleen in haar grote huis?…

(voor jou) het zit in je een teruggetrokkenheid stilletjes verborgen voor de buitenwereld och misschien, misschien weet je morgen in dat volle vertrek met keuvelende mensen wel boven het gewemel het gedruis uit te stijgen draag je het hart wat meer op de tong zal je niet meer aarzelen of onderschat zwijgen…

Jij en ik, we zoeken elkaar, vinden en hervinden elkaars ziel via lichaam en taal, naam der genoemden. Jij en ik, o zo verloren in de tijd, eeuwigheid, voorzienigheid; volledig opgaan lijkt, en is, zó ver weg! Jij en ik: in liefde en oorlog met elkaar... we treffen elkaars hart, in de ogen troffen wij werkelijk zuivere emotie, voor heel…

Als de wind niet aflatend tegenzit De jaren van een ongelijke strijd tellen Droog en verdord is mijn verlangend hart Gemis is schrijnende in ontbrekende liefde Als al mijn hoop op het vinden is vervlogen Verlaat ik de doorgroefde boom des levens Ik begeef mij naar het zekere ‘onzekere’ einde Dwarrelend, vertwijfeld, Doch in alle rust laat…

Alleen... de dagen worden stil geen enkel geluid je zit weggezakt in je stoel en kijkt naar buiten. De mensen zijn bezig. Ze hebben zo'n haast. Alles moet vlug, gauw, gauw! Wie kijkt er naar jou. De radio doet hetzelfde, schreeuwerig en fel, met steeds die reclame ertussen. Misschien haalt iemand me wel. Steeds weer die hoop... maar…

verveel je te pletter schrijf dan eens een letter aan een eenzaam mens met de grote wens niet alleen te zijn je hoeft niet ver te zoeken alle telefoonboeken bevatten voor negentig procent mensen die niemand kent…

Mijn liefde is vervlogen zachtjes uitgeblust Geen hand meer in de mijne Geen mond meer die me kust Geen lachjes uit de verte Geen hand meer door mijn haar Niet meer samen zitten kijken naar elkaar Er vallen nu geen woorden, er is geen ergernis Maar nu weet ik uit ervaring hoe eenzaam, eenzaam is…

Harde woorden over en weer een gevoel van eenzaamheid overspoelen de gedachten aan wat eens is geweest…

eenzaam voel ik mij tot op het bot alleen ben ik niet een aantal mensen nabij het eenzaam gevoel is niet uit te drukken niemand kan er iets aan doen het is in mij, is wat ik bedoel dat gevoel van eenzaamheid is niet mijn schuld is mij gezegd en herhaal ik zelf zodat ik misschien minder lijd eenzaam voel ik mij altijd en nu nog…

Snakken naar een zoen Of iets van genegenheid Mijn hart is beklemd, Soms ben ik mijzelf kwijt Op jouw manier, hou je van mij, je wilt niemand anders aan je zij. Toch, kun je niet geven, waar ik naar verlang. De vraag, of je echt van mij houdt, maakt me bang. Liefde geven, komt van binnen uit De ander aan willen raken en behandelen…

Je betreedt thuis, de stille trappen Waar slechts je schaduw wacht van je eigen gemaakte stappen Niemand met je in de nacht Een lege stoel met lege kleren Geen ander spoor dan dat van jouw Het alleen zijn al die keren worgt jou als met onbreekbaar touw…

eenzaamheid!…

Eenzaamheid......... Eenzaamheid zit diep van binnen zie je niet aan de buitenkant Eenzaamheid......... wie of wat zal er winnen? Krijgt eenzaamheid de overhand? Of deel ik met jou mijn eenzaamheid en laat jij me niet alleen; dan zijn wij tot in de eeuwigheid voor altijd samen één.…

Een oude grijsaard bekeek de wereld lachend maar stierf van verdriet…

wanneer de dag ten einde is en verandert in de nacht dan weet ik dat ik je weer mis jij die zoveel vreugde bracht telkens als ik denk aan jou en de eenzaamheid me kwelt wordt mijn wereld grijs en grauw ben ik alleen en uitgeteld vaak droom ik dat de lange wegen die liggen tussen jou en mij onder luid geweld van regen verdwijnen…

Op een stoel dicht bij het raam Zit een man ineengedoken Een nare stilte om hem heen Hij wordt nooit aangesproken De eenzaamheid dat is de prijs die hij nu moet betalen Het wachten op z'n laatste reis Wie zal hem komen halen Dit heeft hij toch niet verdiend Geknokt en lamgestreden De dood zal komen als zijn vriend Verlost hem uit dit heden…

Verloren gelopen in de nacht van de eenzaamheid Een bos waar iedere boom luistert Maar niet in bloei komt te staan De lente vergeten De zomer reeds gekomen Stralend loop ik verder in de schitterende zon Waar de nacht mij volgt Mijn karma spreekt zich stil uit Geef mij het licht van de lente Waar een nieuwe straal mijn verlangen verlicht…

eenzaam zijn is een gevoel van pijn het gevoel van helemaal alleen zijn het gevoel dat je niemand hebt niemand die wat tegen je zegt liefde zoeken maar niet vinden nadenken heb ik echte vrienden in je hart één en al pijn zo is het gevoel van eenzaam zijn…

Ik wil de vogels niet zien vliegen niet luisteren naar hun ochtendzang ik wil de mensen niet bedriegen met vrolijkheid want ik ben bang De eenzaamheid komt aangedreven zo'n mooie zonnedag doet pijn waar mensen vrolijk samenleven en waar ik niet meer bij mag zijn!…

Zo bleek al haar haren zo bleek is haar huid Haar ogen lijken donker van haat en nijd Haar lippen dicht op elkaar geperst zodat ze niks kan zeggen Haar stem lijkt net een stel oude remmen Mensen kijken langs haar heen Alsof ze niet bestaat Zeggen geen woord maar af en toe fluisteren ze haar naam Mensen vinden haar raar en denken…

Eenzaam zijn en traag, wanneer het donker komt, de schaduwen ervaren. Namen noemen en tegen muren praten, urenlang zichzelf verlaten. Een stoel verplaatsen in de hoop daarna niet meer alleen te zijn. Ramen sluiten, een boek dat open ligt dichtdoen. Van dromen in een bed bedaren en morgen alles overdoen.…