Alle inzendingen van M

Wie zijn gelijk wil halen, stapt naar een rechter. Wie de waarheid zoekt, zoekt een wijzer op. Een wijzer wijst je de richting, waarin je wijsheid vinden kunt. Rechters spreken recht wat krom is. Wijzers zijn wel wijzer.…

God is geen werkelijkheid. God is een idee, een woord. Door mensen zelf bedacht. Bloed is echt. Ademhalen is werkelijk waar. Bloed voel ik kloppen in mijn hart. Adem voel ik door mijn longen stromen. God is een idee, betwijfel ik nu. Goddelijk is het hart van ons bestaan, dat als bloed door onze aderen vloeit. Wanneer we lucht opzuigen…

Wie dood gaat verliest zijn ego. Wie sterft verliest zijn zorgen. Kwalen verdwijnen uit het zicht. Jezelf doodlachen is feestelijk. Lachen om de dood, maakt leven licht.…

Wie ziende blind is, kan door geen oogarts worden gered. Zie! Druppels die schitteren in de zon. Dauw die weidevelden tooit. En spinnenwonderwebben. Een traan die eenzaam valt, in een oceaan van verdriet. Of op speenkruid langs de sloten.…

Wanneer we niets doen blijven we leven. Ons bloed blijft stromen. De wereld draait door. Emails blijven komen. Wanneer we sterven kan niets verloren gaan. Microben veranderen onze cellen in stof. Onze genen reizen verder. Onze ego's zijn onsterfelijk, want ze hebben nooit bestaan.…

Mensen vallen en overlevenden mogen opstaan. Wij allen zullen moeten leren leven met de dood. Mensen die dat leven aanvaarden zoals het is, zijn niet hulpeloos klein, maar moedig groot.…

Wolken komen en gaan, vormen wolkenluchten, die nooit eerder bestonden, of ooit zullen bestaan. Zoals vlammen in open haarden, en golven die branding maken, schijnbaar op elkaar lijken, maar nooit vanzelfsprekend zijn. Zoals gedachten in ons brein, die als wolken binnendrijven, of jagen als verterend vuur. Soms maken ze ons leven mooi…

Een schrikkeljaar is een geschenk, door tijdmakers ons geschonken. Niet om de tijd, maar om mensen, te corrigeren. Een schrikkeldag is een extra dag, om de tijd even stil te laten staan. Voor het eerst in mijn leven, ben ik verbaasd en geschrokken, omdat we toch dóór bleven gaan. Alsof leeftijd niet bestaat, alsof we eeuwig leven morgen…

Mijn grootvader en ik, waren jarenlang vrienden. Ik sprak met hem zoals ik nu, met mijn kleinkinderen praat. Hij vertelde mij, zestig jaar geleden, dat zijn opa ernstig bij zijn wiegje stond. In het jaar achttienhonderdzesentachtig. Hier, mijmerend op mijn zolder, waar foto's in oude dozen rusten. zie ik mijn goede, bloedeigen opa, en…

Alles wat ik elders zocht, vind ik weer dichtbij huis. Hier, waar ik niets meer zag, dan het doodgewone leven. In mijn saaie doorsnee huis, dat lijkt op alle andere huizen. Een rondgang door mijn eigen huis, is een bijzondere ontdekkingsreis, door een voorbijgelopen heden. Wat ik er terugvind in oude kasten, is in geen ander huis te vinden…

Bijna iedereen streeft, naar duurzaamheid. Bijna iedereen leeft, gehaast of met spoed. Iedereen musturbeert. Moeten, moest en moet! Mensen, het wordt hoog tijd, om tijdzaam te gaan leven. Tijdzaamheid streeft niet, doet niets, maar voldoet.…

Wat ben je mooi, M'n Prinses Margrietplantsoen, M'n Cruquiusstraat, Vaillantlaan en Prinsegracht. Wat ben je mooi, Schenkkade, Theresiastraat, Drogersdijk, Van Foreestraat en Sirtemastraat. Wat ben je mooi, Wat ben je mooi, M'n hart, wat ben je mooi.…

Help! Het water stijgt tot aan mijn lippen. Help! Ik verdrink! Er is niemand hier die dat belet. Snel draai ik de kraan weer dicht. Gelukkig, ik heb mezelf gered! Help! Mijn gedachten blijven stromen! Er is niemand die dat kan tegengaan. Het is alsof het water weer gaat stijgen. Nu bedreigen gedachten mijn bestaan. Help! Mijn gedachten…

De behoefte van ons mensen, om ons uit te spreken, is diep geworteld. Meestal praten we tegen God, in de vorm van gebeden, maar we weten niet of hij bestaat. We weten ook niet of hij luistert, naar eigen goddelijke gedachten, of naar onze goedbedoelde raad. Het liefst praat ik tot mezelf, in de vorm van gedichten. Ik schrijf gedachten…

Hout is brandstof voor gedichten! Ook mensen vergaan ooit als hout, uniek levend naar een vurig licht. Een foto heeft zijn unieke weg gevonden. Onmogelijk om zichzelf te herhalen, of om een identieke fotograaf te vinden. Gedichten ontstaan als brandend hout. Vaak uit vurige gedachten. Soms uit bijna niets. Zo lijkt het.…

Elk ziekenhuis is een kinderziekenhuis, want wanneer een groot mens ziek wordt, lijdt ook het kleine kind dat in hem woont. Dat voelt zich eenzaam en angstig, en verlangt naar moeder, maar houdt zich groot. Morgen wacht de operatiekamer. Het huivert, want in ziekenhuizen, wachten ook pijn en soms de dood. Wanneer een klein mens zwak wordt…

Aandacht is liefde. Liefde is vergeven. Aandacht geven. Is erg moeilijk. Eenvoudig. Luister. Kijk. Zie. Ja.…

Het dagelijks leven baart me zorgen, want niets is alledaags vandaag. En ook niet aan een nieuwe morgen!…

Lange benen, wiegende borsten, en strakke billen zeggen me niets. Toch fantaseer ik graag over vrouwen. Niet over problemen of winterblues. Wel over of ze lekker kunnen koken. En of ze wel lief zijn voor de poes. Ben ik ter dagen zat geworden? Natuurlijk wel en ook weer niet! Natuurlijk zie ik graag een mooie meid. Maar meer nog hou ik…

Onze oude kater denkt principieel. Bijna is hij vegetariër is geworden. Vogeltjes wil hij niet meer vangen. Weerloze muisjes laat hij met rust. Alleen kattenbrok is wat hij lust. Het is hem in de wijze bol geslagen. Alleen aan kangoeroes en runderen, aan hokvarkens en aan plofkippen, wil hij nog wel knagen. Wanneer de kat thuis is, lachen…

Gedachten verschijnen als hoge muren, die ons omringen in de nacht. Opinies openen enge poorten, die ons zicht vernauwen. Oordelen dringen een gevoel op, van machteloze macht. Plotseling hoor ik de schoonheid, van de stilte. Ineens zie ik mijn gedachten wijken. Muren vallen geluidloos om. Een poortloze deur valt in het slot. Oordelen…

In een woestijn van zon, dicht langs de zee staan de platanen in een brede allee; dorstige herten, plotseling betoverd en in hun ren naar ’t water star gebleven, het groene lichaam wit gevlekt, hoornen geloverd, het wit gewei breed opgeheven. Langs lopend, te gezond, te naakt en door een lichte wijn in een soort droom bewegend, besef ik plotseling…

Vrouwen zitten in de politiek. Politiek zal ooit in vrouwen zitten. Waar blijft de Partij van de Vrouwen? De PvdV is een manvriendelijke partij. Mannen mogen op de PvdV stemmen. Mannen mogen PvdV-donateur worden. Waarom? Vrouwen zijn mensen zoals wij! Mensen met veel minder testosteron. Partij van de Vrouwen. Partij van de Vrede. Partij…

Geloof is ontoereikend. Wilskracht schiet tekort, waar hormonen regeren. Het celibaat is een gevangenis. Priesters zijn gedetineerden. Allen werden gevangen door Pausen, die zelf onbevlekt gevangen leefden, na hun ontvangenis in Rome. Paus Franciscus, bevrijd uw dienaren! Niet zij zijn het maar u bent het zelf, die de misdadigheid kunt…

Ooit zullen we allen moeten rouwen, hetgeen niemand kan vermijden. Straks worden we verteerd door spijt. Hedenmiddag probeer ik me te verplaatsen, naar de nacht waarin ik eenzaam achterblijf. Vanavond zal ik weer naar ons heden reizen, om daar geluk te vinden bij mijn levend lijf. Sneeuw valt nu in onze wintertuin. Onze oude kater slaapt…

Wie zelf aandachtig wolken maakt, ervaart het verstrijken van de tijd. Wie rookt en in zijn wolken staart, proeft een smaak van eeuwigheid. Wie samen wolken blazen, scheppen rust en ruimte. Wie diepe rust beleven, beseffen wat vrede is, en wat gelukzaligheid.…

De noodzaak die mensen voelen, om zich uit te kunnen spreken. Tot niemand en tot iedereen. Het verlangen van iedereen, om te worden begrepen en verstaan. De behoefte van bijna ieder mens, om eens zijn gevangenis te verlaten. Dat alles jaagt op het kloppend hart, van ons geheime, dichterlijke bestaan. Met godsdienst heeft dat niets te maken…

Dat stervelingen, elkaar niet begrijpen. Dat stervelingen, elkaars geloof niet geloven. Dat is heel erg begrijpelijk. Dat stervelingen, elkaars bloed wel kunnen drinken. Dat stervelingen, elkaar naar het leven staan. Dat stervelingen, oorlogen voeren en doden, terwijl we al sterfelijk zijn. Dat is onbegrijpelijk. Dat is ongelofelijk…

Wanneer we ons door supermarkten haasten, staan we nooit eens verwonderd stil. Bij ontelbare vragen die nooit worden gesteld. Waar heeft mijn olijfboom gebloeid? Wie heeft mijn olijven geperst? Welke kaasmakers maakten onze edammers? Welke koeien offerden daarvoor hun melk? Wat zijn de namen van naamloze pluksters, die samen onze aardbeien…

Onbegrijpelijk is het, dat het maar niet lukken wil, om onbegrijpelijk te dichten. Jarenlang oefende ik vergeefs. Lucebert en ook Van Ostayen, heb ik met aandacht gelezen, maar het lukt mij maar niet te doen, wat zij artistiek wel hebben gedaan. Taal proberen te vernieuwen. Zinnen creatief verknippen. Grammaticaregels misverstaan. Hoofdletters…