Alle inzendingen van M

Wie over Spitsbergen leest, wordt geïnfecteerd. Wie er een voet aan wal zet, raakt besmet. Wie weer beelden ziet, krijgt heimwee. Naar ijsberen en ganzen. Naar onherbergzaamheid. Naar hoe de wereld begon. Naar het noorderlicht en, naar die nachtelijke zon. Het virus schudt ons wakker. Het virus schreeuwt ons toe. CARE FOR THE ARCTIC…

Het voelt alsof, er iemand met mijn oren luistert. Het is net alsof, er iets door mijn ogen kijkt. Het idee dringt zich in me op, dat er in mijn brein wordt meegedacht. Maar door wie toch. Of door wat?…

Het kan hier op aarde niet bestaan, dat mensen de maat der dingen zijn, terwijl u in een andere wereld leeft. Daar, waar bekend is, hetgeen wij hier niet kunnen weten. Daar, waar geen plaats is, voor sterven, onbegrip en pijn. Leid ons, na ons leven hier, binnen, in die voor ons onbekende wereld. Neem de schellen van onze ogen. Laat ons…

Helder, fris water uit de kraan! Eerlijk vlees van grazig rund. Vermicelli, wortels en prei. Een paar bosuitjes natuurlijk. Peterselie en een snuifje zout. Tuingroenten in oma's pannetje. Blauwe vlammetjes dansen onder de pan. Malse soepballetjes laat ik zwemmen. Prettige vetoogjes komen bovendrijven. De geur van mijn jeugd stijgt op. Mijn…

Zoals wolken drijven, drijven mijn gedachten, gedreven door de wind. Wind die ruimt en ook weer krimpt. Adem die door mijn longen blaast. Adem die gedachten laat kalmeren of als woedestorm venijnig raast. Ik voel mijn adem tijdloos leven. Ademend kijk ik steeds weer toe, hoe wolken komen en stil weer gaan. Vanzelf, zonder dat ik zelf iets…

Wanneer we veel verwachten, van mensen of van plannen, valt heel veel tegen. Deuren vallen in het slot. Hakken zinken in het zand. Ramen worden ruw gesloten. Wanneer we weinig verwachten, worden we zelden teleurgesteld. Een frisse storm steekt op. Hersenpannen worden geopend. Spinsels waaien uit onze kop.…

Ongevraagd begint ieder mens zijn leven. Leeftijd is heel kort en duurt maar even. Dat zijn feiten als dichte open deuren. Ondertussen nemen mensen elkaar de maat, alsof ze onsterfelijk verder mogen leven. Angst regeert als wortel van ons kwaad. Poëzie lezen en gedichten schrijven. Zo geven dichters hun leven zin. Waarom hier? Waarom nu?…

Elk mens is op levensreis, die in de moederschoot begon. Via nu naar straks en later, op weg naar een verre horizon. Eindeloze vergezichten, peilloze wolkenluchten, ongekende mogelijkheden, wachten daar op ons. Vandaag plaats ik een stralend stipje. Opnieuw, waar mijn pooldroom ooit begon. Vandaag ben ik opnieuw op reis gegaan, naar een…

Arm, trouw en lief oog van mij. Microben hebben je blind gemaakt. Hoe kan ik je steunen in onze strijd? Maar eerst wil ik je, beter laat dan nooit, bedanken voor je onvermoeibaarheid. Bedanken voor je onvoorwaardelijke trouw. Pijn heeft ons wakker gemaakt vannacht. Toen pas vond ik de tijd om je te vertellen, dat ik intens en eindeloos van…

Wat is het toch onbedoeld heerlijk, wanneer ik nog niet kan slapen. Ik hoor mijn angst uit snurken gaan. Ik voel mijn levensmoed ontwaken. Ik zie gedachten uit het niets ontstaan. Woorden gaan naar woorden zoeken. Wat is het toch onverwacht heerlijk, wanneer je in je ziel kunt kijken. Totdat de slaap je vreedzaam overmant.…

Krachten die sterren doen bewegen, bewegen ook in handen en in voeten. Stof waaruit het heelal is opgebouwd, is wat het lab in al mijn cellen vindt. Lucht die door onze longen stroomt, is adem die ons met de ziel verbindt. Menselijke kennis is beperkt en klein. Onschatbaar groot is een andere wereld, die voor breinen diep verborgen blijft…

Grote Onbekende Dienaar. Dank je wel voor deze nacht. Mijn onrust heb je meegenomen. Berusting heb je meegebracht. Grote Wonderlijke Dienaar, ik wil je helpen voortbestaan, door je eenvoudigweg te dienen, en daarmee dankbaar dóór te gaan.…

Wie is dat toch, dat kereltje, die in mijn oog zetelt en ziet, dat ik niet loop, maar jaag. Wat motiveert toch die filosoof, die in mijn oren zit en me tegenspreekt, wanneer ik anderen wil overtuigen. Wie is dat toch die clown, die schatert in mijn brein, waarom? Wanneer ik jammer: Ik voel me down! Wie is dat toch, die monnik, die met…

Neem het ons maar niet kwalijk, wanneer wij je als baas aanbidden, terwijl je alleen maar dienen wilt. Geloof ons wanneer wij je herkennen, als bron van genezing en van troost. Velen van ons ervaren het idee, dat je de moeder van de liefde bent, en de grond van ons bestaan. Blijf ons dienen. Blijf in ons geloven. Leer ons op eigen benen…

In het ziekenhuis heerst de nacht. Innerlijke rust heeft me toegedekt, onder een zachte warme vacht. Ik zou erg angstig moeten zijn. Mijn rechteroog is blind geworden, maar de nachtzuster zorgt voor mij. De Grote Onbekende houdt de wacht. Hier, waar zoveel zieken slapen, of angstig woelen in hun witte bed. In de buitenwereld heerst koude…

Sterrenstelsels en supernova's. Stralende zonnen en sterrenstof. Beken en snelstromende rivieren. Bewegingloos lig ik op de operatietafel. Verwonderd kijk ik in een universum. Mijn oogchirurg is aan afronding toe. De laatste lasershow gaat beginnen! Daarna sluit hij het planetarium. Verwonderd en met vragen sta ik op. Mijn oog is tijdelijk…

Het verleden torsen, is een veel te zware last. Zorgen over de toekomst, kan bijna niemand dragen. Maar het moment van nu beleven? Ja, dat zal wel lukken gaan. In het werkelijk nu, vindt een mens zijn kracht. Hier zetelt ook de liefde. Precies daar en nergens anders, kan een mens op eigen benen staan.…

Een teddybeer is eigenlijk niets. Stof, vulling en twee kralen. Méér is zo'n dood beertje niet. Maar, wanneer je van hem gaat houden, raakt hij wonderlijk mooi bezield. Dat geldt voor schepen en voor oude huizen. Het geldt voor steenkoude beelden. Het geldt voor speelgoedmuizen. Zoals dat geldt voor oude teddyberen, maar ook voor zeer…

Harry Kuitert schreef: 'Alles wat wij over boven zeggen, komt van beneden'. Mensen weten niets over God. Alles wat God over ons mensen weet, komt van Boven. Daarom zwijgt God in alle talen. Socrates wist al dat hij niets wist. Blijven geloof, hoop en liefde, schreef Johannes.…

Wanneer ik een gedicht geschreven heb, kan ik de tekst moeilijk onthouden. Voltooide gedichten moet je laten gaan. Een gedicht moet je niet onthouden. Laat gedichten een eigen leven leiden. Gedichten moeten op eigen benen leren staan.…

De tijd vliegt met ons mee, wanneer wij mensen haasten. De tijd zal op ons wachten, wanneer we aandachtig leven gaan. Geen ander dier zal tijd bedenken. Ik lig in bad te piekeren, en zie! Moet het leertje worden vervangen? Druppels vallen tijdloos uit de kraan.…

Een gedicht is als een huis, waarin je fijn kunt wonen. Een gedicht is ook een schulp, waarin je angstig kruipen kunt. Een gedicht kan een kliniek zijn, waar je moedig vraagt om hulp. Een gedicht staat als een tempel, wanneer je het in eenvoud bidt. Gedichten vragen me dan eerlijk, of ze vals zijn of juist goed. Daarna vertelt mijn intuïtie…

Leven is als een eeuwige oceaan, waarnaar water altijd terugkeert. Bloed, dat terugkeert naar het hart. Zonder water kan geen vis zwemmen. Zonder bloed kan geen mens bestaan. Als kind genoot ik al van fonteinen. Als oude man besef ik pas waarom.…

Dwing liefde tot overgave, en je staat met lege handen. Forceer de liefde maar, en geluk verandert in damp. Betaal desnoods voor liefde, teleurstelling wordt ons loon. Maak de liefde dan maar zelf, dan verkruimelt het tot stof. Bestudeer liefde als u wilt, en plotseling verdwijnt het. Onverdiend gelukkig voel ik me, wanneer jij liefelijk…

De God die ik heb geschapen, is een goede god. De Godin die mij heeft gebaard, is een heilige godin. Hij heeft me kracht gegeven. Zij heeft mij gemaakt, tot wie ik ben. Zij zijn het tot wie ik bid. Zij zijn het die mij troosten. In angstige, eenzame uren, praat ik alleen met hen.…

Zo kalm als op een vlot van helderheid en rust, gelegen op mijn rug dreef ik de ochtend in, het ochtendlicht, land, lucht en water waren één en zonder dat er van hun eigenheid maar iets verloren ging. ------------------------------------- uit: 'Verzamelde gedichten', 2011.…

Je mag toch verwachten dat... zei mijn oude vader graag. De mensen sputterden tegen. De wereld luisterde niet. Nu ben ik zelf een oude vader. De wereld luistert nog steeds niet. Wie wel naar mijn verwachtingen? De wereld is wel wijzer. Laat me lachen!…

Ik tob over gisteren. Ik pieker over de toekomst. Een merel begint te fluiten. De zon breekt door de wolken. Ineens heb ik geen tijd meer. Om te tobben en te piekeren.…

Vaak heb ik gedaan, wat ik niet wilde doen. Vaak heb ik gedacht, wat ik niet mocht denken. Vaak ben ik geweest, waar ik niet wilde zijn. Ongewild maak ik fouten, die ik wil vermijden. Toch, Al die daden. Al die gedachten. Al die wegen. Al die fouten, leiden ons naar onze bestemming. Ondanks ongemak en onbegrepen pijn, is het goed om…

Breng geen bloemen, wanneer mijn kist nog boven aarde staat. Laat geen muziek klinken, wanneer mijn dode lichaam, naar de grond toe gaat. Wie uitvaart ben niet ik, maar onze illusie, dat eeuwig leven bestaat. Sta alleen maar even stil. Luister naar het fluisteren van de kerkhofbomen. Zie niet naar gisteren om, wanneer een merel fluit…