Netgedichten

netgedicht (nr. 56.901):

Doden die leven !

Straks wacht ons een wreed gericht.
Dood moeten we. Dood! Dood! Dood!
Daar helpt geen lieve moeder meer.
Geen gebed. Geen smeekgedicht.

Stormwind jaagt door kerkhofbomen.
Ik huiver in een versleten jas en beef.
Bloed blijft door mijn aderen stromen.
Doden ontbinden, maar wat doe ik?
Ik leef!

Doden genieten in volle rust en vrede.
Doden doden angst en beven.
Doden die doodsangst koesteren,
LEVEN !