Alle inzendingen van Mariëlle

Een zoute zeebries komt in een zucht mij tegemoet. Als ik op de kade wandel. De warme lucht trilt stil en voldaan. Zomer aan de kust. Voordat ik weer op de vlucht moet slaan. Keer ik nog een keer terug. Zwijgend over wat ik zie. Berucht zijn mijn gedachten. Aan de kust. Ik weet het niet. Als mensen onbewust naar mij staren.…

Na vele avonturen te hebben beleefd. In de uren van de nacht. Te delen met wie dan ook. Soms dramatisch van stof. Kan ik alleen maar lachen. En heb ik totaal geen spijt. Het is nooit saai geweest. Jij die ik vroeger kende. En nu wil ik je bedanken. Voor de vriendschap en de liefde. Voor de aandacht en de lust. Het was een prachtige…

Zelfs de meest bekrompen persoon weet, Zonder liefde is alles verloren. Medelijden, dankbaarheid, vriendschap Het bezit van die tijden waarin Christus aanwezig is. Deze vormen van liefde komen weinig voor in volle puurheid. Maar men kan moeilijk volhouden dat ze vroeger meer voorkwamen dan nu. Zonder Christus bestaat er geen liefde. Want…

Het is vandaag de dag dat ik in het rood gekleed ga. Tijd om de wereld in te gaan. Ontdaan van zijn woorden. Maar ik ben er klaar voor. Iedereen houd toch van elkaar? En bedrijft de lust van de liefde van harte? Ik lak mijn nagels rood. Maar van binnen gilt mijn hart. Het is vandaag de dag dat ik mijn wonden lik. Proevend het bloed…

Nog duizend stappen te gaan naar de oever van de rivier. Ik loop rustig want ik heb geen haast. Het hart klopt door, ook zonder elkaar. Volwassen kinderen van het leven. Niets kan eeuwig duren. Ook deze rivier ontkomt er niet aan. Ik maak mijn handen los, Ook al kost het mij moeite. Het is beter om de stilte te laten stromen. Zonder…

Als het moeilijk is om door te gaan. Tel ik mijn zegeningen En als ik weet dat ik nog een lange weg te gaan heb. Pak ik de aangereikte hand. Ik kom tot leven, Want samen komen er we wel. Iedereen mist wel iets in het leven. Maar iedereen heeft ook een kracht. Stop met zelfmedelijden en werk aan je doelen. Pak mijn uitgestrekte hand.…

Ik zie twee gele ogen opdoemen uit de duisternis. Een spiegelbeeld van de kern van zijn. Een schaduw valt over het laatste restje licht. Een groot zwart gat. Het is een vos die mij aankijkt. Neerslag klatert op mijn gezicht. Mijn ziel is doordrenkt van angst. Wat wil hij van mij? Diepe smart laat een leegte achter. Het aardse bestaan…

Hoeveel jaren zal ik nodig hebben. Om mijn dromen te doen vermoeden. Voordat ik de plank weer mis sla. En me op gevaarlijk terrein bevind. Zo volkomen en wonderschoon. Zijn de dagen die niet te vangen zijn. Onverschrokken ga ik tegemoet. Wat niet bij te houden is. En hoewel het nog helemaal niet zeker is. Of ik deze kar wel trekken…

Meedogenloos Met pijnlijke precisie Fileert hij haar Huid brandend Van verlangen Naar einde Loze last Veegt met stalen Blik zijn weten zuiver aan smetteloos Laken onttrekt Het levenloos Aan leven…

Jarenlang vergezeld door de schijn slechts zichtbaar voor hen die het waagden te verdwalen in de onmetelijkheid van mijn ziel maar hopeloos verstrikt raakten in de spinsels van mijn brein Onvermoeibaar probeer ik letters te vangen maar mijn woorden verdwijnen onafwendbaar in de kieren van mijn leven.…

Hooggehakt en kortgerokt over ongelijk plaveisel gespierde man bruingebrand kijkt, ogen keuren glimlach verschijnt tevreden met wat hij ziet fluit.... plots een geluid hij gelooft zijn oren niet zij fluit als een vent! ongelovig kijkt hij om blikken kruisen haalt schouders op en lacht verlegen stoer en kwetsbaar tegelijk…

Terwijl de zon zich breekbaar door het kale hout laat zien voltooi ik met speels gemak mijn zondagochtendritueel. Op spoedende schoenen ontwijk ik glinsterend slijk hoor gefluister in het riet ontwakend land. Wind die met zachte hand plaats maakt voor vroege vogels.…

Op schoenen met lederen zool en zijn iets te zware lijf laveert hij tussen nat en glad, onderwijl de sneeuw, maar meer nog zichzelf, verwensend. Geen oog voor het smetteloos wit dat zich kuis aan hem toont. Doof voor het opgetogen geroep van het kind dat zich verwondert om het geschenk van de nacht. Dromend zo levensecht dat hij de warmte…

Behoedzaam volgen mijn vingers het spoor van leven op zijn gezicht. Laat mijn vinger één moment rusten op zijn gesloten mond. Tracht zijn eenzame handen te warmen met de mijne. De stilte vult zich met flarden verleden. Een vroege fietstocht over paarse hei, wij oogsten zwijgend uit zwarte grond, handen vol paarse bessen. Aanmoedigen langs…

Heel zijn leven In één plastic tas ’s Ochtends niet weten Waar ’s avonds te zijn Muts Diep over hoofd getrokken Verhoeden oog en contact Bang Voor genadeloze woorden En onaangedane blik Nu door kou verdreven Dwalend en dolend Doelloos en uitzichtsloos Door deze hopeloze stad Helaas Te laat voor bed en dak Liggend op een bank…

Traag strijkt haar stralende lach over het oogverblindend wit en tovert met speels gemak een tapijt met duizend diamanten Beroert vervolgens zacht en teder het duistergroene woud met handen vol fluwelig dons Liefkoost met haar koele warmte mijn waterkoud gezicht.…

Bladeren aan bomen langzaam verkleurend om uiteindelijk door een zuchtje wind te dwarrelen op de grond Worden met een ferme haal opgeveegd weg Wat rest is een kale boom waarvan takken reiken naar het weinige licht wachtend op wat komen gaat Want eens onder invloed van warmte en licht zal het leven terugkeren en zich zichtbaar uiten…

Leunend op de wind mijn armen wijd gespreid ogen gesloten neem me mee wind rukt aan haren en kleren als ontelbare lange vingers aangenaam of toch niet ik hou mijn adem in even maar en zet dan een stap vooruit neem me mee traag worstelend evenwicht zoekend maar ik kom vooruit…

Voorzichtig schuifelend de eens zo stoere kapitein altijd de koers bepalend drijft hij nu stuurloos rond zijn geest verdwaald…

Uniek De liefde is bijzonder. Iedereen is speciaal. Uniek Dat is een grote wonder. Het is allemaal minimaal Uniek Dat is je eigen ik. Het geef je een kik. Uniek Is ieder mens. Allemaal met één wens. Uniek Die zie je elke dag. één met of zonder gebreken. Uniek Ik hoor en zag. Hoe ze elkaar allemaal aankeken…

Ik zoek de woorden, de woorden waarmee ik kan omschrijven, wat ik voor je voel. Ik zoek de woorden, waarmee ik kan vertellen hoe ik over jou denk, waar ik al die tijd mee zit. Ik zocht de woorden maar toen ik ze had gevonden, viel er niets te zeggen want jij en ik horen niet bij elkaar.…

Laat je vallen in de diepte en kijk niet meer om...…

Ik loop over gloeiende kolen en heb voor heter vuren gestaan…

Op de bodem van mijn bestaan kruip ik uit m'n schulp…