Netgedichten

netgedicht (nr. 74.944):

Nog duizend stappen te gaan.

Nog duizend stappen te gaan naar de oever van de rivier.
Ik loop rustig want ik heb geen haast.
Het hart klopt door, ook zonder elkaar.
Volwassen kinderen van het leven.

Niets kan eeuwig duren.
Ook deze rivier ontkomt er niet aan.
Ik maak mijn handen los,
Ook al kost het mij moeite.
Het is beter om de stilte te laten stromen.
Zonder onrust.

Zonder de haat-liefde relatie die ik voel.
Verbreek ik de stilte die mijn ogen kunnen zien.
De rivier blijft toch wel stromen.
Met of zonder elkaar, het maakt niet uit.
De zee stelt geen vragen.

Kalmte overspoeld mij al ik bedenk,
Wat ik allemaal heb gemist.
Het is goed zo, het is beter zo.
De rivier weet het antwoord.

Ik pluk een bloem onderweg
De geur verzacht mijn pijn.
In een ogenblik van ongeloof.
Voel ik me een schaduw van mijzelf.

Het herinnering blijft brandend en ontroerend.
Ik heb niets meer te lijden.
Zachte mens met een bloemenkrans.
Rust voor eeuwig.