271 resultaten.
ontglipt
hartenkreet
4.0 met 21 stemmen 873 als los zand door gespreide vingers
ontglipt mijn leven telkens weer
zoals ik gisteren nog hoopte
zo kan ik het niet meer
mijn ziel zo overhoop gesmeten
zo uit mijn lichaam weggerukt
zoals ik gisteren nog liefhad
ga ik nu onder pijn gebukt
mijn lijf verteerd door smeulend vuur
vol littekens en wonden
waar ik gisteren nog trots op was…
barenstijd
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 824 zacht dein ik
op vruchtwater
van oranje gele warmte
in de schoot van de oneindigheid
als ik door lichte drang gedreven
langs haar…
grauw grijs Scheveningen
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 822 klotsend beuken grijzige golven
op grauw betonnen pier
die ongenaakbaar
ongeroerd
volhardend wortels slaat
doorheen het water en het zand
in wetenschap
dat het tij wel weer zal keren
lijkt hij de enige
vandaag…
kleur van mijn dag
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 815 wat is de kleur van jouw dag, vroeg jij
ik keek en zag oranje rood
warm als onstuimig verlangen
zich badend in een zonnig vleugje geel
hongerig naar lijf en liefde
wat is de kleur van mijn dag
vraag ik vandaag aan mij
terwijl in late schemering
een leisteengrijs vermoeden
opdoemt langs de vloedlijn van voorbij…
en je zwijgt
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 814 je kunt hier niet zijn
spreekt de man in functie
maar jij blijft staan
trots en recht
en je zwijgt
je moet weg
spreekt de man - namens de wet
jij hoeft niets uit te leggen
je weet dat hij weet
en hij schreeuwt
met de wet in zijn ene
en machtsvertoon
in zijn andere hand
vernielt hij je shelter
en hij brult
maar jij blijft stil…
al delen we enkel nog wolken
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 806 welke taal wordt hier nog gesproken
in dit land dat ook het mijne is
de stad waar ik woon
heeft mij dood- gerekend
in het licht van de tijd
en dood leef ik onzichtbaar voort
toch behoren wij
allemaal tot dezelfde wereld
al delen we enkel nog wolken
en de wind die de zee gebiedt
om mij heen wonen maskers
waarachter gezichten
en daarom…
het land van nergens
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 781 eens vloog ik door een huiver van herkenning
van levensmoed gespreid
en hemels wijd
synchroon aan de hartslag van de adelaar
naar het land van nergens
en er was geen bestemming
noch was er voor de vlucht een doel om na te streven
zo blind te vliegen in de hoge lucht
de adelaar gelijk
zo hemelsbreed en rijk
maakt tomeloze dingen klein…
laat mij mijzelf verhalen
netgedicht
3.0 met 25 stemmen 776 laat mij
in tinten van aarde en zee
voorbij de honderd kleuren
rusten in het grijs van de avondschemer
en in het zwart van de nacht
laat mij
vanuit het tepelvormige midden
draaiend en cirkelend
in eenvoud
mijzelf verhalen
de zee is mijn oor
en het zand - mijn zinnen
al het andere
gaat mij niet aan…
morgen
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 758 morgen zal ik pauwenveren dragen
de zon naar beneden halen
een glitterjurk aantrekken
en de stoute schoenen
morgen zal ik voortgaan
ook al draagt elke stap lood in zich
lopen benen in beweging vast
mokert de hamer op een beurse ziel
heeft mijn gezwollen tong
mijn mond verstomd
morgen zal ik bloesems
uit hun knoppen dwingen
morgen…
eens zong zij bloemen
netgedicht
4.0 met 21 stemmen 754 eens zong zij bloemen uit haar mond
en vogels uit zon-doordrenkte haren
lachte ze haar tanden bloot
en danste zich vrij in t mulle zand
haar ogen groot en wijd
keek zij hongerig uit naar de wereld
maar na het knellende ontmoeten
loste haar lach op in dovemansoren
In pirouette bewoog ze naar omlaag
daar zingt zij nu een eigen lied
haar…
nu.... fluisterde zij
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 754 weet je - vroeg ze zacht
hoe laat de meeuwen
wakker worden
hij dacht na
terwijl het antwoord groeide
als een paal boven water
torende het machtig uit
boven het witte schuim
en diep in de buik van de zee
bruiste verlangen
nu... fluisterde zij…
door het licht geraakt
hartenkreet
5.0 met 7 stemmen 748 O wereld van het licht
mijn angsten en mijn hoop
mijn brandende verlangen
doorbreekt de bliksemschicht
op het ritme van mijn hart
voel ik het leven kloppen
de geuren en de kleuren
mijn denken is ontward
mijn zinnen nu ontwaakt
zal ik alleen maar zijn
ik hoef nog slechts te leven
zo door het licht geraakt…
driekwartsmaat
netgedicht
4.0 met 38 stemmen 737 Voor Conny en Henk
kijk hoe ze dansen
met het leven
rond en rond
hoe ze cirkelend
en draaiend
zo vanzelfsprekend
vloeiend samen
zo onophoudelijk licht
en dan hun ogen
zoals zij in elkaars ogen
alleen daar
alleen zij
hun wals
in driekwartsmaat
zo tot de rand van 't leven
tot het uiterste
en verder nog
tot aan 't sterven…
maar door zichzelf en door elkaar niet meer
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 736 onstuimig-verre oceaan
rolt vloedig-dikke lagen zand
over een - van God verlaten - strand
om open wonden toe te dekken
alsof zij nooit hebben bestaan
en diep onder de aarde
waar zij hun vleugels zandig nat
door tochten langs het donderpad
naar het domein van helledromen
onmogelijk verzwaarden
waar zinnen niet meer in beheer
bewegingen…
Een nieuw maar o zo bekend sprookje
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 728 Roodkapje waar ging zij heen
zo alleen - zo alleen
niet naar grootmoeder nee nee nee
ook bracht ze geen koekjes mee
in het bos.... het diepe bos
daar was de boze wolf los
en zij hield van wilde dieren
dus liep zij heel graag door het bos
op haar wangetjes een blos
zou zij de boze wolf versieren
met haar rode kapje op
en als verleidelijk…
de man en zijn accordeon
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 718 ik zie hem lopen
langs de muren van de stad
de man en zijn accordeon
de ogen in zich zelf gekeerd
Naar de diepte van zijn buik
waar heimwee woont
Het leven tekent ons
denk ik terwijl mijn blik
in hem gevangen blijft
híj is het landschap
van zijn innerlijke wereld
waarin ook ík míjn diepte zie
gevaarlijk en onvoorspelbaar
dát is…
maandagmorgen in Scheveningen
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 711 op maandagmorgen haast ik mij
door kille koude straten
een verdwaalde meeuw scheert laag voorbij
duikt op een plastic bakje friet
met een hoofd als een vergiet
en mijn hart vol gaten
loop ik door en door en door
die kille koude straten…
limerick
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 703 een helderziende man uit Schouwen
die kon het alleen maar bij vrouwen
maar wel zonder slip
en hij las dan lip
en liet haar de uitkomst herkauwen…
het meisje en de vogels
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 688 zij zit daar maar
stilletjes op de straat
temidden van vogels
die zij laat eten
uit de holte van haar hand
onverstoorbaar
zijn zij samen
het middelpunt
dit kind en de vogels
om hen heen
de wereld
gehaaste voetstappen
Ieder voor zich
god voor ons allen
fietsen wachtende
kinderen rondjes
auto 's in wedloop
op weg naar thuis…
verkwanseld aan koning dollar
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 685 waar was ik toen de dollar mij de macht ontnam
en slinks en sluw tot koning werd gekroond
waar was ik toen emotie werd gehoond
materie in de plaats van mededogen kwam
waar was ik toen - een mensbeeld zo verschraald
in naam des konings dood en verderf ging zaaien
moraal hoog in het vaandel ging verdraaien
en liefde grondig door het slijk gehaald…
huid - na huid - na huid
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 681 jouw hongerige ogen
raken welvingen
beroeren plooien
zij heuvelen en dalen
in jouw ogen zal ik
meegaan van eb naar vloed
en omgekeerd
elke beweging zal ik volgen
samenvallen
met al wat er is
aanzwellen zal ik met jou
tot bliksem en vuur
hartstochtelijk zal de nacht zijn
huid na huid wegrukken
huid - na huid - na huid
tot enkel…
Voor Amanda
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 680 Schommelend wiegend en deinend
dans ik mezelf
op weg naar vandaag
waar groene maan onderging
komt zonnekind
haar lief - gele liedje brengen
zij schildert een hemel van
blauwe korenbloemen
nog voor haar gesprokkelde letters
tot woorden worden
al wat zij zo aan-raakt
verandert uiteindelijk
in goud…
zee - zand - zondag
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 650 zalig zinderende
zonnige zondag
ziltzoete
zeedromen
zorgeloos
zwijgen zij
zijgen zij
zandzeker
zoenzoekend
zalig zotte
zoele
zwoele zuchten
zonnen zij
zoemen zij
zoetzoute
zingende
zeezilte
zonzalige
Zondag…
honderdduizend leugens
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 641 honderd duizend leugens
regenen zonder waarschuwing
over paraplu loze hoofden
hun vervuilde vergiftigde water
slaat stinkend de naakte waarheid
in bodemloze putten
en nooit genoeg hebbend
luisteren lichamen naar loze beloften
over zielloze gouden kalveren
honderd duizend lege leugens
kunnen putten niet dempen
zelfs niet als het levenloze…
Jij
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 632 Jij legde woorden
op mijn ogen
blinddoekte mijn ziel
in zaligheid
wij lieten ons gaan
en waar de zee zich terugtrok
omarmden wij
de welving van de nacht
lepeltje lepeltje
jouw armen gevouwen
om de mijne
speelde je mijn vingers
een voor een
open en weer dicht
één sloop
waarin twee kussens
er was werkelijk
geen speld
tussen…
VOOR VROEGE VOGELS
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 629 grootschalige hack
kosten lopen uit de klauwen
meer dan 8 miljoen hongerigen
en een vergrijzingsprobleem
brandweer is bezig met nablussen
Noord Korea ontkent
de helft wil
meer koopzondagen
en de moeder vermoordt
haar acht kinderen
na het emient was het
hier nog een stuk kouder
tien kilometer buitengaats
was een wilgenbos
waar nu…
fragiel
hartenkreet
4.0 met 14 stemmen 625 fragiel
als een enkel ijskristalletje
kwetsbaar
een klaproos in wervelstorm
vlucht ik angstig
in ronde hoeken
steeds
op het nippertje
weg van gehaaste voeten
die alfabetisch
lexicografisch
bestuurd door een computerziel
mijn voelen
in punten vertalen
waardoor mijn kwetsbaarheid
onder de hardheid
van hun zolen
zo groot wordt
dat…
tussen wolken en zee
netgedicht
5.0 met 5 stemmen 624 daar volgt hij de zilveren lijn
tussen wolken en zee
tot het brandpunt van ontmoeting
schuim en schaduw loopt hij
jaagt hij het beeld
om het vast te houden
maar alles beweegt
http://www.youtube.com/watch?v=y4xL2tZyVRk…
beweeg mee met je dromen en vlieg
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 620 elke ademtocht
glijdt onverbiddelijk
langs grof schuurpapieren longen
geperforeerde levenslucht
vult levenloos mijn lege hart
nu elke droom in duigen is gevallen
wat verwacht ik nog van het leven - vraag ik mij
niets - antwoordt de dromer - en alles
want uit niets worden dromen geboren
dromen zijn bedrog - zeg ik
dromen zijn pijn…
lachen naar de maan
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 620 zoals zij garen spint uit ochtendgloren
en weer kan lachen naar de maan
verbindt zij draden uit haar midden
naar alle dingen die bestaan
wordt zij opnieuw geboren
zij reikhalst gretig naar de zon
en hijst zich uit haar dal omhoog
uit nevel van voorbije tijd
schildert zij een regenboog
van eeuwigheid tot waar 't begon…