Alle inzendingen van Marion

Klokke negen luidt vandaag crescendo: de bimbam beiert en valt in 't niet bij het alom klinkende gestuiter van lege zitjes achterop de fiets. Deze stoeltjes vuren salvo's ten afscheid van een zomer zorg, als welkom aan een herfst met tijd voor lang ontbeerde onverstoorbaarheid. Het ritme van herwonnen ruimte davert huiswaarts door de…

Lippen lispelen een engelenbode, een zacht en mijmerend verhaal dat spreekt van levenden en van doden in een andere dan mensentaal. Rank en lieflijk zijn de klanken die mijn zintuigen weer wekken tot een staat van kunnen danken, kunnen horen zonder spoorslags te vertrekken. Wit als sneeuw is de welgevormde mond die mij nieuwe sagen brengt…

In vliegende stoten nadert de dag dat ik en jij in 'wij' verglijden opdat wij voortaan voor en tegen en vooral het heen en weer belijden. Ach, laat mij talmen, geef mij een zwachtel, want ik ken het goede voorbeeld niet en kan je bovendien niet altijd volgen, zo hier met mijn kluitje in jouw riet. Rek mijn respijt, vier de verbinding…

Zoonlief meldt een hond zonder mens in de wei. Het onweer vervaagt en de zon wolkt onder. De vos verplaatst zijn streken, de kip offert haar ei. Mijn lief likt haar wonden, ik grijp mijn gerei van streep over drukte en buikvlucht in rust. Hier deint het ritme van instincten – allerlei.…

Duizend diamanten doen een dansje in de zee, geven glans aan grijze golven voor de duur van een idee. Tot de einder flakkert vuurwerk in de volte van de baren, deint een zilver stralendek van hier en nu en alle jaren. Hoe later het uur, hoe breder de deken en hoe talrijker de beelden die spreken van een glimp van zijn, een tel in 't leven…

Waar zoveel geluk begint, Waar liefde wordt gedeeld, Waar mens en mens Een leven krijgt Geschapen naar zijn beeld Daar waar het hart het overwint En rede niet meer telt Vanuit het diepste van de ziel De geboorte van een kind…

Hij is erg moe en heeft verdriet, moet veel narigheid doorstaan. In deze tijd van angst en onzekerheid, probeert hij positief te blijven, maar kan het niet. t'Is moelijk om met deze situatie om te gaan. Bidden om Gods onmisbare kracht, is het enige wat hem troost kan geven. En staks als hij mag opvaren naar de hemel, dan weet hij, dat de…

Neem heel voorzichtig een hap Laat je lippen kleuren door het sap Twee kleine billen donkerrood Zacht, rond en onbescheiden bloot Maken kersen zo sexy knap…

Gerbera ziet haar kleuren even intens als de man die daar ligt het ontwerp is stevig de vorm onbreekbaar, ogenschijnlijk stoer en lachend zoals hij was stevige steel verankerd in aarde niet te knakken om op te leunen ach sterke bloem waak voor hem word zijn metgezel in zijn rust tot ik er ben…

wie was toch dat meisje dat naïef naar de wereld keek als ‘liefdevol’ en ‘er toe doen’ tot in discotheek ze trouwde die ene stoere groot, lang en knap ze zag het joviale en niet de dronkenschap oh hij had een klein, lief hart het was geschonden in het verleden en zij herleefde met hem mee hoezeer hij had geleden na vele volle jaren…

O kijk waar het plichtsgevoel me bracht jarenlang deed ik het in de nacht lag me altijd te ergeren in bed aan het lawaai waarmee het milieu was gered maar vandaag heb ik nagedacht luisterde eindelijk naar mijn inwendige klacht en pleegde ik de daad van verzet; heb de vaatwasser overdag aangezet…

oh ja, ik was trots bezitster van zo’n buik, gespierd en plat niet van intensieve training maar gewoon, omdat ik hem had jammer genoeg waren toen die korte truitjes nog niet ‘ vet’ en op navelpiercings reageerde men bepaald ontzet ach mijn buik, kijk hem nou en beetje hangen over mijn broek hou ik hem in, dan lijkt het nog maar de ‘…

ik zie nog haar handen bezige handen, nooit in rust breiden, verstelden, keerden, haakten de sluipende uren, intens bewust wakend op de zachte kinderlijven diep in slaap, naast elkaar gevlijd soms er even naast, ruiken aan de geur van onwetendheid waakzaam ook haar oren negerend het versneld gedreun van haar lijf, op haar hoede schrikkend…

De kampioen darten kon zijn auto niet starten en na aanvankelijk getier besloot hij in stil plezier een paar rondjes te gaan karten…

de jeugd verzorgt de stervende frisse huid tegen het vale de schok bij beiden de belofte en het kale lieve toewijding in rust aanvaard en oneindig tactvol naar elkaar gestaard ik ga, jij blijft hoe was dat ook alweer als het leven lacht in oneindigheid en meer en na dat moment terug in eigen werkelijkheid beiden naar wat voor je…

de stilte de storm beiden razen van oever naar oever op weg naar wat vergeten is wat verstild is wat nog open moet herstellen net zo lang tot klaarheid schijnt en rust mag zijn…

wie telt de druppels van het dauw, zoet en zacht wie was het kind dat liggend nog lacht totdat de aarde haar zal ontvangen in dankbaar verlangen te geven, te verzorgen opdat op n frisse morgen de dauw likt aan het blad van een volgend levenspad…

dag allerliefste lieveling de scheur, zo rauw, zo groot geef hem terug , zijn vlees, zijn geest zonder hem ben ik bloot half, leeg, lomp, reddeloos ik zoek en zal blijven zoeken oh god verzorg hem in uw liefde wind hem in uw doeken hij is mijn man, mijn leven hij is ook uw zoon bemind zijn is uw grootste gift en leek zo doodgewoon…

daar gaan ze stil in de rij zichzelf voorhoudend ’t is zo voorbij de gêne, de schaamte als fysieke pijn bloot maar fier om ’n voorbeeld te zijn ontreddering diep verborgen achter de laatste vernis die hedentendage weer onze verpakking is…

Ik kan duizend omschrijvingen geven, aan wat ik voel, Als wij elkaar aankijken……chemistry, In mijn hoofd, zoveel dingen.. In mijn lijf,.. zoveel waar ik gelukkig van word, Je maakt dingen in mij los, Eigenschappen waarvan ik niet wist dat ik ze had, Als een rups die ontpopt als vlinder, Als regen die bloemen doet bloeien, Hoe kan ik…

Prachtige kleuren, lila, paars, oranje en ietwat room. Een smeltkroes van geuren, het lijkt wel een droom. Oncidiums met lieve dansende bloemen. Dendrobiums in alle kleuren van de regenboog. Witte catlleyas, waar bijen omheen zoemen. Mijn orchideeën, een lust voor het oog. Maar dan, alsof niets meer telt, verdwijnt mijn lach voor een traan…

Gitzwarte ogen, ze kijken me aan Onbewogen, zien ze mij een kant op gaan Ze houden me in de gaten maar ik voel ze niet Ze kunnen mij niet alleen laten... Het zijn God's ogen die je niet voelt en ziet…