Netgedichten

netgedicht (nr. 13.677):

Nu niet trekken, want ik duw

In vliegende stoten nadert de dag
dat ik en jij in 'wij' verglijden
opdat wij voortaan voor en tegen
en vooral het heen en weer belijden.

Ach, laat mij talmen, geef mij een zwachtel,
want ik ken het goede voorbeeld niet
en kan je bovendien niet altijd volgen,
zo hier met mijn kluitje in jouw riet.

Rek mijn respijt, vier de verbinding
nu mijn eigen leven nog zo knelt.
Ik maak mij sterk, ik buig voor 't heden
en bid stil dat mijn keurslijf snel vervelt.