Alle inzendingen van Martin valk

Sterren zo ver in het zwart, her en der. Wat is de wereld klein en het Rijk der Hemelen groot, oneindig. In ieder wezen brandt het vuur, doch het leven dooft op den duur...…

Niets is met alles te vergelijken... Het verschil is zo groot! Groter dan dat van leven en dood.…

Jezus is mijn vriend. Hij leidt mij overal heen. Ik ben nooit alleen...…

Zij draagt een kanariegele rok en een pimpelpaarse blouse. Ze draagt een rode en een groene sok. En d'r haar is een en al kroes. Zij loopt op schoenen met hele hoge hakken en plateauzolen. Haar ogen heeft zij achter een roze zonnebril verscholen. Er hangen opzichtig gekleurde kettingen om haar hals en in haar oren draagt zij grote oorringen…

Komen en gaan, ergens naar toe en ergens vandaan, maar hoe? Jij weet waar je voor staat en je doet het vroeg of laat... Jij creeert je mogelijkheden zelf en je bent niet bang dat iets je schaadt. Niet langer twijfelen, want daarbij heb je zeker geen baat. Bij voor of tegen, hoe je het ook ervaart, het is voor jou een zegen en ter degen…

Grauw lijkt alles om mij heen. Het koude steen van torenhoge gebouwen waar tussen ik mij bevind, mijn weg vervolg als zovelen. Elke dag klinkt er wel een melodie die vrolijk is of somber. En ik bewonder een ieder die ook bij tegenspoed door gaat in het leven. En het besef groeit bij mij dat ook ik verder moet, hoewel het nu even tegen zit…

Wanneer jij lacht speelt de wind met je haar, kleurt de hemel rood als je mond. Wanneer jij kijkt, kijkt naar mij, naar de wereld door jouw ogen zie ik stilte, heuvels en oceanen blauw, maar onstuimig. Wanneer jij mij aanraakt vuur onder mijn huid. Zengende hitte die ontspruit, tevens bladergeritsel en wuivend riet. Wanneer jij spreekt…

Herfstzon op bladeren, glinstering in rust verzonken. De dag komt langzaam op gang, gestaag gaan mensen over straat en plein. Iedere adem, hun gedachten en ogen die lonken naar het schone dat hen omrandt in het bos waar gekleurde bladeren van bomen verspreid liggen op het zachte mos. Paddenstoelen herrezen uit de grond, terwijl een pauw…

De dag verborgen in weemoed en soms tranen die glinsteren in de zon. Een gloed van binnen en gemengde gevoelens als stug leer op zacht linnen. De tijd zoekt een weg voor mij, maar onbekend is iedere plek waar ik vertoef. En alle dagen hebben zo hun verhaal. Met een ritme als de golven van de Oceaan. Een eindeloos zoeken is het in ons bestaan…

Dagen van wanhoop, maar ook van geluk. Bomen in volle bloei, toch zijn er vele takken stuk. Door wind geknakt of soms geheel weg- gerukt. Hemel blauw dan weer grijs en wat is wijsheid nog wanneer men lijdt? Iedere dag een nieuw begin en een nieuw eind. Zon en maan wisselen elkaar af, licht en donker bestieren het bestaan. Een komen…

Prachtige bergen langs zonnestralen. Het vallei daar beneden gelegen onder een ijsblauwe hemel. Serene stilte in de verte, een adelaar die loert naar zijn buit. De natuur vol groen, water, geur van limoen elders. En dan de stranden wit, zeeen helder en schoon. Seizoenen sneuvelen als het leven. Eenvoud in al haar pracht, vogelgezang en…

Er is een oma dood gegaan. Mijn oma wel te verstaan. Sinds geruime tijd was zij aan het dementeren en je wist die band tussen ons zou niet wederkeren. Er is een oma dood gegaan. Mijn oma wel te verstaan. Ik ben bij haar nog menigmaal geweest. Wij aten chocola en dronken thee. Dan zwaaide zij mij uit bij het vertrek van het tehuis. Er…

Anders zijn de wegen, een gezicht, lichtval en de schaduw. Jouw lach, woorden, het verhaal, de taal gesproken en geschreven. Anders is de wijze van spreken, betekenis, de geschiedenis, de ontwikkeling van een kind. Alles wat elkaar uitéén drijft en verbindt. Anders is de stemming, de tram in de stad en het lesrooster op school. De smaak…

In de verte de zee, de branding en om het verlaten strandpaviljoen waait de zilte zeewind. Alle luiken zijn dicht, het terras is leeg, anders is het daar een bont- gekleurd gezicht. In de zomer ruik je de zonnebrandolie, het terras is dan in badtenu gehuld en je ziet er mensen hun ijsco's en frites smakelijk etend. Nu is het er uitgestorven…

Op het zachte gras zaten wij aan de kant van het water. Wij droomden over vrede en dachten niet aan later... Dauwdruppels op het riet, wij keken naar de hoge blauwe hemel en rookten weed. Soms dreef er een grijze wolk voorbij, maar die bliezen wij opzij. Helder blauw moest het zijn en de zon zou schijnen voor iedereen. Op een wereld…

Opa ik wilde dat U er nog was, Mijn hand vasthield en mij een mooi verhaal voorlas. De wereld is zo kil nu, U maakt het al een tijd niet meer mee. Soms denk ik, kon ik U maar zien en horen. Veel zou U storen, daarvan ben ik overtuigd. Al wat er gebeurt hier is iets wat U niet toejuicht. Er is zoveel veranderd wat U niet meer kan ervaren…

Zij kust een vlinder Lucht zo blauw, druppel van dauw De hemel glimlacht.…

Verwaaide geest en een strand vol leegte. De zon zakt in zee, zwaar valt iedere golf op de vloedlijn. De einder ver weg van duin en paviljoen. Alles verlaten, in vergetelheid geraakt. Maar langs wegen gaat men onvermoeid verder. De zoektocht tussen aard en hemelrijk gaat ongebreideld door. Ik sta op een pier, hoor het ruisen van de golven…

Molens in de verte, de wieken staan stil. Het verdorde gras geeft een mistroostig aangezicht. En tussen de weilanden liggen de lege sloten. Een dode zwaluw ligt langs de kant van een sloot en een reiger staat krom gebogen tussen het geknakte riet. En de anders zo kwakende kikker zie en hoor je nu niet.…

Wolken drijven voorbij, haar dijen zacht bestemd voor mij als de zon en de maan... En wij laten ons gaan. Zonnestralen over onze lichamen omringd door rode rozen en ook boterbloemen, terwijl insecten om ons heen zoemen. Maar onverdroten geven wij ons aan elkaar over en strelen hartstochtelijk elkanders huid. Het riet langs de sloot…

Vrouwen aantrekkelijk, bemind, uitdagend en slim kunnen met hun lach als van een kind mannen verleiden weliswaar doordacht, maar zo hebben zij hen, die in feite de jagers zijn in hun macht...…

Zakje weed griepinjectie vivisectie lekker, vies lelijk, mooi gelul in de ruimte leven in een gouden kooi lsd zwevend in de wolken laag bij de grond te hoge drempel hou even je mond een goeie sample veel covers of het Urker mannenkoor voor ieder wat wils kleintje pils of een vaas? gatenkaas en voeten die zweten hoe truffels smaken?…

Kom dan gaan we naar het park kussen de rozen, de witte, de roze en de rode. Lopen over het grintpad, kijken naar de bomen, de sloten vol kroos en worden bewust van de stilte, de rust. Snuiven op de geuren van bloemen en proeven een vredige sfeer. De hoge zomerzon schijnt op gras en water waar later neerstrijken zwanen maagdelijk wit…

In de verte een wit gewaad, blote voeten op het strand. Vertederend en kwetsbaar zoals zij daar staat en kijkt naar de horizon. Haar blik onverdroten gericht op die einder. Haar ogen dwalen af over de woeste golven. Zij raakt gebiologeerd door het water en ziet al het leven daarin... Voor haar misschien een nieuw begin. Wie weet…

Kaal en kil is het hier en stalen gezichten kijken mij aan. De straat is bijna leeg, ik zie verchroomde lichamen, omhulsels die glinsteren. Glazen ogen zonder uitdrukking in een blikken ritme gevangen. Hol klinkt elke beweging en ieder gebaar is bevroren. Terwijl de lippen vastgeklonken zijn op het glanzende metaal kan ik hun in beton…

In vergetelheid raakt de daad, iedere daad die men begaat. In duisternis of zonneschijn. Alles wat men doet of laat gaat vaak gepaard met ongebreideld verlangen. Bang en vol twijfel of met juist een dosis vertrouwen wil men iets opbouwen, gericht op iets dat men voor ogen heeft. Zo wordt het leven doorleefd met vele wensen, terwijl…

Een grijs wolkendek boven een verlaten landschap omgeven door sloten vol kroos. En aan weerskanten rietstengels, sommigen gebroken. Op een waterlelie zit een kikker in alle rust en een reiger vliegt op zich van de kille leegte bewust. In een weiland koeien die hem na staren. Terwijl in de verte een boer zojuist met zijn hond in een praam…

Mijn pen is leeg als de stilte om mij heen. Mijn ogen dwalen naar elke kant van de kamer en het voelt er kil, koud als steen. Buiten is het grijs en grauw, de huizen staan er verlaten bij. Dof is het groen van bladeren aan de bomen en al kijkend door het raam zit ik wat te dagdromen. Gevoelens van weemoed en melancholie. Het is alsof…

Je hebt verdriet, veel verdriet. De glans raakt los van je gelaat. En je voelt dat je er alleen voor staat. Zeker is het nu moeilijk. Hoeveel kan iemand dragen? Jij bent een vrouw zo sterk en zoekt je afleiding in het werk. Bleek je gezicht, verdwaasd in de kamer leeg van binnen. Gehaast lap jij de ramen om het leed dat er is te vergeten…

Bleek licht in de morgen, Menig beweegreden gespeend van zegen... Veel gericht op eigen baat en tegen het eind van de dag blijkt leven een hard gelag. Dan later pas als het duister wordt, kleuren vervagen en de wil verzwakt, men meer zwijgt dan spreekt, terwijl de adem afneemt met de dag en ijdel- heid verdwijnt, dan blijkt het leven…