Alle inzendingen van Martin

Het leven gaat door met de tijd als zekerheid tot de hemelpoort.…

Veel geknal en siervuurwerk. Oliebollen, appelflappen, ook hartige hapjes, champagne nep en echt. Dan is het uur van de waarheid daar... Over en weer de beste wensen, een gelukkig nieuwjaar. En dan vanuit een roes, terwijl er tot in de ochtenduren nog vuurwerk wordt afgestoken is het nieuwe jaar pas echt ontloken. Het nieuws gaat…

Als ik aan vroeger denk Moet ik toegeven Dat ik jonger ben dan nu. Denkend aan de toekomst Word ik niet ouder Dan ik nu ben.…

Ik liep met de schep naar buiten Om lucht te scheppen. De atmosfeer binnen was ondraaglijk. Ik schepte, en schepte en schepte. Tot ik niet meer kon. Dat luchtte op.…

De boodschap kwam onverwacht. En zo stort voor dat moment Heel even je wereld in elkaar Na een bericht Dat je liever niet had willen horen. Je weet immers niet van tevoren Wat je even later zult horen.…

Ik weet niets zinnigs te zeggen En uit mij in zinnen Die kant noch wal raken. Onzin kan soms zinnig zijn Wanneer je het even niet ziet. Het schept lucht in een verstopte geest Waarna je de zin van alles weer ziet.…

Ik ben gek op slapen, Daar mogen ze me ’s nachts voor wakker maken. Waarom toch dat sterke verlangen Naar een toestand van half-dood zijn als ik als de dood ben voor de dood?…

Ik zweeg, maar Sprak niet de waarheid. En hoopte dat alles bleef zoals het was. Maar ik wist door mijn zwijgen niet Wat mijn boodschap was.…

De kamer en de kast zijn vreemd en leeg. Een vetvlek op de bank zegt waar je jaren zat. Toch geef ik jou de hand. Ik voel het grove van de grond. Jouw kas met druiven, het hoekje met de pruimenbomen, die onder stenen zijn verdwenen. Ik voel de tuindersknoken, die nog ergens moeten zijn. Jij zegt met moeie longen: ‘Zo, ben je…

Mensenkind zo klein wordt bemind in zonneschijn lacht de wereld toe.…

Zij wacht op de ree. Haar vriend een zeeman die niet meer t'rug kwam.…

Geen tijd, noch Eeuwigheid, ruimte tot in oneindigheid, maar dat niets meer blijkt dan leegte. En zo zijn filosofen op zoek naar de waarheid en niet alleen zij, maar ook velen die leven in een maatschappij waarin streven naar een doel zinloos schijnt te zijn. Men wil doordringen tot de kern, het wezen wat dat ook mag zijn. Maar ondertussen…

Behoedzaam baan ik mij een weg door de wildernis waar ieder moment een slang kan toeslaan. Zoals een hyena dit kan doen bij een hert. De felle zon doet zeer aan mijn ogen en brandt op mijn huid. Onbehagelijk vervolg ik mijn weg, weet heg noch steg. Niet ver van mij vandaan brult een leeuw heel luid en trillen mijn ledematen. Aasgieren…

Pas in de nacht voelt zij de tranen hoort het kloppen van haar hart. Ziet ze engelen, ruikt zij de bloemen, rode rozen. Drinkt zij wijn en branden de kaarsen, voelt alles als satijn en is zich van haar zelf bewust. Luistert naar haar adem en geniet van de stilte, van de rust.…

Uitdagend behagend klagend doorzagend. Boeiend vermoeiend liefhebbend liefkozend. Spontaan blozend vulgair met een air of gewoon. Vertederend adembenemend spetterend. Plakkend nagellakkend ijdeltuitig guitig lui lenig vreselijk alert adrem assertief teder in satijn of leder wild zacht hartstochtelijk afhankelijk ontoegankelijk zelfstandig…

Voor goed verdwenen uit mijn leven en dat is niet te bevatten.…

Een filosoof kijkt naar de sterren en struikelt dan over een steen.…

Stilte in de bergen, ijle lucht. De zee is woest en zilte ogen vol vergane glorie voeden de kilte. Verdwenen alle hartstocht, de jaren gebonden aan onverbiddelijkheid, terwijl menigeen daar onder lijdt. De wolken grijs, grijzer en de mens wijs, maar in wezen toch niets wijzer. Terwijl een regenboog altijd blijft bestaan zullen kennis en…

Een poes in de tuin ligt te soezen in de zon pakt dan ras een muis.…

Strijd, oorlog en haat. Liefde en dat wat goed gaat. Dat is wat ik zie.…

Devoot in stilte handen gevouwen, terwijl de zon schijnt op zachte aarde. Waar de wereld heilig is als een tempel... Er is vertrouwen en gemoedsrust in lichaam en geest. Een ontdekkingsreis de wereld rond. Bij je zelf nog het meest.…

Mijn hoofd vol woorden. Ik heb er slechts enkelen nodig. Die ik er uitlicht en waarmee mijn gevoelens en gedachten op de wereld zijn gericht. Zo hoop ik dat geweld en onderdrukking niet langer een kans krijgen. Mensen begripvol zullen handelen en zich zelf blijven...…

Zoals een zwerver die dwaalt door vele straten dool ik in mijn ziel.…

Kriebels in de onderbuik en een on- verdroten passie slaan hun vleugels uit. Onderwijl leggen woorden het af tegen driften die nauwelijks zijn te vermijden. Ongebreidelde transpiratie van warme lichamen tegen elkaar. En waar communicatie is gestoeld op een andere leest. Want onder de gordel telt het meest...…

Vandaag ben ik weer teleurgesteld, voel me onbehagelijk. En als men vraagt, hoe dat komt, dan zeg ik ; Kijk maar om je heen. Er is nogal wat aan de hand op deze aarde ; hongersnood, oorlog, rampen en armoede. Die zich tot ieders woede verspreiden. Zo krijg je een wereld waarin vrede en vrijheid nog ver weg is. En er nog velen zijn die…

Geen ster hoog aan de hemel, terwijl de lach verzinkt in weemoedige klanken. De aarde fragiel als een vlinder... Mensen beven tussen grauwe wolken en dor gras. In het park geen rode rozen, alleen dode gele. En in vele ogen tranen zichtbaar of verborgen in een tijd van wanhoop en zorgen.…

Vele tranen, een leemte in de ziel en verdoofd elk gevoel. Verbitterd waarbij telkens wordt verdrongen die pijn om jezelf te vergeten... Wonden die eigenlijk niet zijn te helen worden verzacht door de tijd en met veel geduld. Maar het angstgevoel en de afschuw raakt men niet meer kwijt, getekend voor het leven zijn zij.…

Verkrampt lijkt ieder gezicht met de toekomst als schaduw van het licht... Vergulde gedachten blijken schijn achteraf. En grimlacht naar ons reeds het graf. Zinloos iedere daad zo geprezen en op het gelaat kun je de twijfel lezen. Maar moedig verzet zich menigeen tot de dag des oordeels valt en ook daad- werkelijk blijkt, het leven is…

Het lied heeft zijn melodie verloren een klank nog monotoon klinkend in mijn oren, zegt dat ik beter kan gaan weg hier vandaan. Om niet meer terug te komen. Weg van díe werkelijkheid en dan te verwezenlijken mijn eigen dromen...…

Dromerig koester ik ieder moment, alles lijkt gehuld in een waas van pasteltinten. En de wereld is als klei zo kneedbaar. Maar het tegendeel is waar. Niet als riet zo buigbaar. Stram als een ceder en dat is geen goede houding omwille de vrede!…