Alle inzendingen van Max

Zou ooit de wachter op de rots, Zijn blik op zee gericht, Het wonder van de gouden Dageraad hebben gevoeld? Zou ooit de schoonheid van het land Onder de regenboog Zijn zinnen en zijn innerlijk, Zijn hart hebben geroerd? Zou ooit in zijn demonen 's nachts Ontdaan van hun gezicht, Ondine's stem, de waternimf, Zijn ziel hebben beroerd…

Boven verwachting En tegen de trend Van verwoesting Door vloedgolven Van de orkaan Trof men bij Saba, Antil met vulkaan Een bloeiend koraalrif, Niet eerder bekend Onschatbaar in prijs Als geschenk in natura Zwemparadijs In exotische flora…

Aan de westkust der Atlantic van New York tot aan Miami stond Liberty naast Yes we can aan de wieg van Uncle Sam, land van Yankee en Cheyenne, indiaan en fuselier, van goudkoorts in het wilde westen - huifkar, cowboys, pioniers over canyonlands en prairies, Rocky Mountains, Colorado - Gold Rush, jagend, immer verder naar 't land van…

Door de eeuwen waren klanken Als het oerboek van de mens Die, gestold in vaste vorm Voertuig werden van de geest Meer 'inhoud' kregen dan het beest Waar hij zich tegen moest verweren Om bij naderend tempeest Het nut van klank der stem te leren De habitat der primitieven Was continu met klank gevuld Van gutturaal tot labiaal Van chimpansee…

Ik ben de ontvanger ik switch u aan de wachtrij is niet lang onder de knop neem ik u op en hoor u dankbaar aan Ik luister hoor alleen uw stem ...u bent...en hebt een kind of twee... maar 'k hoor alleen uw zoetgevooisde stem van overzee Ik ben de ontvanger u ziet mij niet maar ik hoor u des te meer ...u vraagt en wenst en…

Over de weidse Oostvaardersplassen hangt in de kilte der morgenstond de wazige damp van een manshoge nevel, schuilplaats voor duizenden gasten Onder de brede vleugels van Jara wacht ik, onzichtbaar voor andere vogels, in slinkend duister aan drempels van licht, op de rossige gloed van Aurora Door galerijen verspreidt zich…

Van drie opéénvolgende kabinetten Was hij de leider en als visionair Stond hij dynamisch boven de partijen, Bracht voor- en tegenstanders bij elkaar Hij had de moed dilemma's niet te mijden, Was naast ideeënman vooral een "maker", Dacht niet in korte maar lange termijnen, Trix' trouwe sparringpartner, man van staat Het zijn citaten…

Latent tot de lente Verschuilen zich wezens Als entiteiten zonder id- Verbreken niet langer Te dimmen hun ketens Ongrijpbare zwevende geesten Ontsnapt uit de fles Doorkruisen de schimmen Lichtjaren ruimte Spottend met wetten Van ratio en tijd Onverhoeds kruipend Bij nacht en bij ontij In aders van duivelsgebroed Maar tonen op…

"Sinds mij het ambt werd aangereikt van dienaar zijner majesteit hield nog geen halve waarheid stand Van vroeger uit de tweede hand over de grootmacht van een land "tot annexeren graag bereid"... ...kaleidoscoop van eigen hand. Mij rest dus geen apologie, geen half debat of woordgevecht... fysiek verwijl ik half in 't nu, maar wie of…

Voor het schip van staat van wal stak klonk van stuurboord "Trossen los!" De rode vaan werd ras gestreken, Hollands driekleur moest in top. Samen zouden ze het klaren, Diederik en Mark the boss, de klus geleek een kluwen garen: rechts wond links op aan zijn klos. "Join the party!" zei Mark Rutte tegen Samsom, zijn rivaal. "Aan bakboord…

Verstoken van enig gevoel Verschietend van kleur als de zon Zonder reflectie of doel Regenboogkameleon Goed van de tongriem gesneden Palmt zij de toehoorder in Leugen tot waarheid verkleurend En onzin verbindend met zin Haar eigen idee fabulerend Getoonzet in valse akkoorden Ontwijkt zij zichzelf, formulerend Een watercascade van woorden…

Het zeer gewaardeerde en gerespecteerde nieuw pedagogisch-didactisch concept Heeft ruim tien jaar geleden - ik weet het nog goed en herinner het mij nog als ware het heden - Van buiten de muren van mediatheek en computerlokalen zijn intree gedaan In de hoofden van scholen -bestuur en rectoren - en is, op advies van externe actoren (…

Weer is het vrede, roept men wild om wijn, heet, opgelucht na al het leed en bloeden. Zij zegt: er zal nu nooit meer oorlog zijn… en ik, afzijds van het rumoer en moede: oorlogen, liefste, zullen blijven woeden eeuwen nadat van Boston of Berlijn, van stalen helmen en van hoge hoeden de laatste resten niet meer vindbaar zijn. What’s…

Toujours la même, la même histoire 't Is weer hetzelfde lied, Wat ik voor morgen maken moet Onthoud ik telkens niet Twaalf maanden in een compact ding Een businesslijst voor taken 'To do' voor je privé beslommering, Voor eìgen zaken Het wereldweb dat mij verbindt Toont als publiek perpetuum Wat ik bedreef, in woord en daad Maar wat…

In de verte, naar het oosten, Over bossen, berg en wei, Over Lüneburger heide, Achter Donau, Oder, Neisze Aan Europa's buitengrenzen Klinkt naast Eurofielenwensen Het luidruchtig koor der laarzen Van Kozakken en Tartaren In de verte, in het oosten, Midden in 't begeerde goud Der Oekraïense tarwezee, Het zomeroekraïnewoud Dansen duizend…

Ik zie het water, ruik de aarde, voel de koelte van de wind die vanuit het woud der sparren naar mij toe komt als een kind. Tussen regenzwang're wolken breken stralen zonlicht door over zoden naast de woudzoom, donker, zwijgend als tevoor. Ik lees in wolken, wind en water, in de sprankeling van licht, weer de weide van de leesplank die…

Herinneringen zijn hooiwagens, hun weg vindend terug naar de keukens, op de tastzin van melk. Brood en spek vangen aan te spoken, de boerenvrouw snijdt de hespen open. Tegen haar boezem slaap je in. En het is of de landen leger worden, geen deur knarst, geen hond blaft, de wagens zijn gelost, de vrachten geborgen, alles vergeten wat we…

Twee sneeuwuilen, vaalwit, in een boograam van ruw metselwerk, model dertiende eeuw, een mise-en-scéne treffend gekozen. Niet dat ’t de uilen wat doet. Ze dromen. Ze hebben hun ziel ingeslikt. De resten boeren ze op, zich de oren scherpend aan honger. Ze dromen zich een pool- woestijn, de meren zijn nog dicht,…

Een ode aan taal, mijn minnares Die Sprache, jezik, la lingua Zo gauw zij spreekt, verstom ik weldra soms bot als een bijl, of 't scherpste mes Waar ik ook kom, zij spreekt iedereen aan gehuld in doorzichtige kleren omringd door bronstige heren soms Champs d'Elysees, dan weer Reeperbahn Spreek! en geef mijn gedachten vorm die concepten een…

Het is voorbij, de strijd is gestreden. Het einde van de tunnel geen verlichting, maar oplichting. Het tegenovergestelde van lachen dat voel ik nu. Ik lach. Mezelf de schuld geven breekt mij. Anderen breken mij. Wat doe ik hier? Wat doen jullie? De woorden, jullie woorden. De stemmen, terug gekomen. Het einde van mezelf, nabij. Vanaf nu,…

Bloemen in het veld, zonnestralen op het zand, vergeten schoonheid van de straten. Leegte in een blik, Rotatie van een uil, Bloemen in het veld. Morgen schemer door de ramen, briesje wind over het water, Bloemen in het veld. Bloemen in het veld waarin ik wil liggen met jou, waar wij samen genieten van de schoonheid om ons heen. Waar…

Ik heb het verpest. Het enige wat ik kan zeggen is dat. Ik heb het verpest. Alles is niks meer waard. We zijn nu klaar. Er is geen einde meer in alles wat ik heb gedaan. Het gaat alleen maar verder. En het wordt nooit opgelost. Ik weet niet meer hoe. De wereld lijkt steeds sneller te draaien en me weg te drijven bij het overzicht…

Hij poseerde graag als hout, zoals dat ene hout waarvan de dansvloer is gemaakt Deed zich voor als die boom, Met brede stronken, maar zwak, toen hij eenmaal was omgezaagd En zij, zij poseerde als danseres zoals die ene vrouw, die op TV haar faam verwierf Maar stopte haar swingende heupen, toen na elf jaar, haar idool stierf In de…

Kale bomen, koude lucht te kille winters ik slaak een zucht en verlang weer naar een warm seizoen de bomen groen een hittegolf de zomer is gekomen en nu het eenmaal zomer is ga ik winterdromen.…

wolken zweven aarde ligt sneeuw valt naar beneden de wolken maken de aarde wit iedereen tevreden.…

Heel lang niets dan heel veel in een korte periode. alles komt met vlagen niets is constant behalve de blijvende vragen die heb je niet in de hand. vragen komen vragen gaan maar blijvende vragen blijven bestaan.…

De dingen hebben soms eenzelfde naam: een lichte kus, elkaar verwilderd bijten, zacht mokken, blindelings met huisraad smijten, vreemd, het valt alles onder liefde saam. Wie liefheeft en daar langzaam aan gewent, ontdekt verbijsterd achter maan en rozen, het kleine strijdperk van twee tomelozen, waar men elkaar om beurten tart en temt. Eerst…

Die deur hoort open of dicht, leerde je me in jouw huis. Dicht, als ik er ben, en open wanneer niet. Ik leerde de routine van open en dicht. Tot het moment van verdwenen begrip. Met mij nog op de bank, deed je de deur dicht, maar je was er niet.…

Onder het loof van lage eiken, de bodem golvend als een duin vond ik je, je hoedje trots opgericht, als een lichtbruine tepel, glanzend in half licht, vochtig nog van morgendauw. Je lichaam daaronder, romig, met bruine sproetjes, gevoelig voor beroering, en het verborgen kleine knopje waar je lijfje ophoudt; dat trilt, als mijn vingers…

Toen je de pyramide besteeg, miste je mijn hand, je haren woeien los, maar mijn wang was er niet. Je kijkt over het land: in het oosten de rivier, in het noorden een vermoed Cairo; ver westelijk ben ik. Westelijk is het lichter, als bij jou al sterren flonkeren, gaat de zon bij mij nog niet onder, hij wacht op je.…