inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 71.560):

Jambo, Hélena!

O Munganyende, o Hélène Christelle
Vous êtes jolie et, quant à moi, si belle

'k Zie uw ogen, wilt u ons vertellen
Van uw levenswijsheid, o Christelle

Gij zijt zo schoon als Hélena, moiselle
Uw donkerbruin gelaat, uw zachte velle

Uw blik waar passievuur in op komt wellen
Wil toch van eros en amour vertellen

Jambo, vous êtes, comme Hélena, une belle
O muze Munganyende, ma Christelle

... zie voor meer nieuws over deze vrouw in woord en -het echte- beeld
De Groene Amsterdammer punt en el
van vandaag, the fourth of july.


" Hélena toen "

voor wie het nog niet wist,
of ooit had geweten
maar allengs was vergeten:


Meneláos, koning van het Griekse Sparta, was a lucky man. Hij was gehuwd met de schoonste maagd van Hellas, Hélena (Hélène en français). Haar armen niet donkerhuidig of getint, maar blank als van een karyatide op de Acropolis, haar ranke boezem zo blank als een dolfijn in de Zee van Aigeus.

Maar dat sprookje veranderde in een nachtmerrie toen zij geschaakt werd door Paris, het jonge broertje van Hector en Aeneas, prinsen van het onneembaar geachte Troje.

Het gevolg was een wraakexpeditie met duizenden schepen onder leiding van Menelaos' broer Agamemnon.
Tien jaren duurde de strijd tussen de Griekse helden, met Achilles en Ajax, aan de ene kant en Hector en consorten aan Trojaanse zijde.

Het eind van die strijd kennen we als de ILIAS van Homerus. Het paard wordt als 'geschenk aan de Trojanen' op het strand voor de burcht gezet - een list van de sluwe koning Odysseus, met het doel daarmee de stad in te nemen.

Ondanks vermaan van de priester, Laocoön, die juist op dat moment door een zeeslang, gezonden door Poseidon, werd gewurgd, liet Priamus, de Trojaanse koning, het paard binnenvoeren door de poort.
De enigen die in het brandende Troje aan de moordende handen wisten te ontkomen waren Aeneas en de zijnen - zo dichtte Vergilius later in de Aeneis.

Maar Odysseus had verzuimd een offer te brengen aan zeegod Poseidon. Het was immers zijn verdienste dat het paard de stadsmuren werd binnengeleid.
Dat kwam hem duur te staan, zo valt te lezen in de ODYSSEE van Homerus.

Tien jaren zou de grote zwerver zich (met Pallas Athena als beschermgodin) staande moeten zien te houden op de woelige baren, in het grootste avontuur (tevens begin) van de westerse literatuur alvorens hij, vermomd als bedelaar, zou terugkeren op Ithaka, het eiland waar hij Penelope na twintig jaren weer in z'n armen kon sluiten (na de vrijers een voor een met zijn zilveren boog uit de weg te hebben geruimd).. ...

Schrijver: Max de Lussanet
Inzender: Jean-Pierre Ami, 4 juli 2020


Geplaatst in de categorie: emoties

2.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 113

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)