Alle inzendingen van Maxim

Eerst even een gemakkelijke zin nou ja een regel dan, maar zonder punt een verse regel gaat er altijd in ik sla geen kruis, gooi liever nog een munt Zo, die zit en nu dan de essentie de kwintessens de eigenlijke kern in de woestijn waar ik haast nooit een grens zie tussen de rotsen van de dag en nacht Waar Nietzsche Zarathustra had…

Het kerkgezag van ouderlingprelaten Weerklonk door bijbeltekst en menig psalm In goudkantoor, op markt, in lakenhal In hun sermoenen mocht gods woord wel baten De kathedraal waar daaglijks klokken luidden Tot 's avonds laat en zelfs rond middernacht Daar vond men onder dienaars één die lacht Om redenen die ik u zo zal duiden De vader van…

De gouden dageraad is onbesmet En is gelijk het leven vol beloften Hoogzwanger van een stralend nieuw begin En zingt de wereld toe "Laat af, bemin Wat van nature tot je is gekomen Zie hoe de steppen regenwouden bomen Voor bruine orang oetans bavianen Schuilplaats zijn geworden ook voor boa's Zwarte chimps en donkere…

Aan de rafelranden van de nacht in 't schaduwrijk zwijmelen verzonkene gedachten in vergetelheid donkerblauw en violet van diepgezonkenheid in sepia en indigo van nachtdoorwakenheid overvaart naar duisternis als tijdelijk anonymus een verblijf incognito naar een etherisch geestenrijk vergetelheid, gezapig slapend in het…

'Herinnering aan Volland' Kijkend naar Holland zie ik linten van files stromenderwijs ter bestemming gaan, stuurhutcabines op vier of meer wielen in dampen van diesel aan de einder staan; veen, onder talloze hallen bedolven, varkens in stallen verzurend het land, appartementen- complexen in dorpen, kronen op torens in 't westen…

vervreemd van bron en oorsprong, zo zonder taal en teken verweesd tussen de schijn en wezen van levende bloedverwant in je hoofd op zoek naar 'n god in 't diepst van je gedachten heb je je levensweg gekozen niet in eigen hand in je hart een moederziel en sluimerende vaderband 28 mei 2019…

Corinthische zuilen uit marmer gehouwen getooid met acanthus verheven en rank steunen de architraaf statig, eendrachtig, subliem van gestalte en slank Uit marmer gehouwen in eenheid verbonden ontmoeten twee zuilen in hendiadys elkaar op niveau in sereen trait d'union voor pikant rendez-vous vis-à-vis Getooid…

Jij vroeg was deze hang een zucht Naar Eva's appel, passievrucht, Was deze puur uit nostalgie geboren? Jij vroeg mij naar de liefdespijn Naar 't bitterzoet van rode wijn, Was jou en mij geen morgenland beschoren? Ik zei het kan geen weemoed zijn Geen heimwee, wens naar vroeger, vlucht, Nee, die melancholie is lang verloren Die pijn…

Waren er geen oleanders, bossen ondoordringbaar wilde bramen met die violette donkere en lichte vuren Waren er geen assembomen, bamboestruiken en waringins, breed hun loverarmen spreidend, dichte ambergroene muren Zou de gloed van een verlangen, in rhododendrons groene grot niet zinderen in 't avonduur tongen likkend als de vlammen…

't Zijn je lippen niet, mijn lief Geweken in een zoete welving, Nodigend en zonder dwang Samensmeltend met de mijne Wat jouw beeld en aangezicht Voorgoed in mij beklijven laat Zijn je lippen niet, mijn lief Als het intiemst van mijn geheimen Evenmin is het je hand, De mijne voelend in een streling Teder strijkend langs mijn wang…

Als woorden in hun poging om iets uit te drukken struikelen in een volzin die wel loopt maar plotseling ontspoort - cerebrale kortsluiting verstoring van fonemen verhaspelde vocalen gutturalen en nasalen verkeerd retour verzonden op het schaakbord van het brein - staken stemmen stokken woorden in unieke samenloop…

Ik gleed een microkosmos in een blauwe wereld, geel van binnen, ze zei "Wees welkom, voel je thuis en geef je leven volop ruimte, ruimte voor een nieuw beginnen op elke plek, waar je maar wilt en vraag je af: wat vind je 't leukst, het leukste om te doen? het is jouw droom die wij uit laten komen." Ik keek opzij, of geen 't hoorde,…

Rond het middernachtelijk uur Strandden wij op Aiaia, Onwetend van oneindigheid Van jeugdigheid in levensduur Van 't eeuwig Elyzees elixer In Circe's magisch receptuur Zij, godin en kruidenmengster Schalks, bevallig qua postuur Troont mij naar haar rotspaleis: Daar vleien zich tegen een muur Negen van ons schip verbannen Vastgeketend…

Luister naar de klanken van de Indische tong tong uit holweerklinkende waringin galmend als een gong dreunend in het duister luider dan een gamelan van de dessa naar de kampong voor een koempoelan Een geur van sateh waait mij uit de Oosthoek tegemoet treft mij als een kris poesaka van de gordel van smaragd onbewust mijn ziel doorruisend…

Je stem, je lach, je flux de bouche galmden na en klonken door, gonsden aldoor in mijn oor, stromend als een warme douche en in mijn lijf een tinteling die daags erna nog dieper ging mijn haar, waar zoete geur in hing van jouw parfum, betovering door jou bezeten, in jouw macht ben ik bedwelmd door jouw demonen, nevelwaas beneemt mij kracht…

Zij komen en gaan, zonder vorm zonder inhoud: luchtrimpelingen in de ruimtetijd voor hun bestaan geen aanwijsbare reden - quarks en microben in hybride netwerken tekens van leven als zwevend plankton in de oneindigheid van ruimtetijd. zij komen en gaan in een gapende diepzee van miljoenen sterren; op lichtjaren afstand verdwijnt…

Het mysterie van Atlantis is, hoewel geenszins historisch dan toch zeker een archaïsch-culturele erfenis die als lectuurbelevenis een avontuur voor lezers is Zeer behendig als een zwaardvis vaart de Nautilus van Arctis door de IJszee naar Atlantis Tussen Scylla en Charybdis monsterbaaierd, waar Odysseus onversaagd aan god Neptunus…

ik hoor jou in de merels soms zou ik een gedicht willen schrijven over hoezeer ik jou nog mis na al die jaren maar meestal blijft het bij één mooie zin die zich…

Op een dag, het was al laat in de morgen, begaf ik mij naar het noorden, waar tuinen bloeiden, een enkel insect snerpte, en in het algemeen alles zeer voorjaarsachtig aandeed. Het regende licht, de lucht was fraai grijzig, het landschap omvatte een groot deel van de wereld. Mijn vriendin omvatte veel meer, ze was een bewegend Ravenna, een…

Mijn vriendin ontwaakt 's ochtends, zeer vroeg in de ochtend, wanneer de dag bijna een zondag is. Het is dan al licht, en in dat licht lijkt ze jonger dan tijdens de nacht en soms, als verrassing, onschuldig. Niet tevergeefs ruiken deze uren naar wierook en Latijnse kerkzang. Nee, niet tevergeefs: haar schouders in een nauw contact met…

Op elke straathoek loert de dood, de dood als messentrekker, de dood als vijand van het leven, de dood die mij met benzine overgiet, de dood als vruchtbaarheid - elk kerkhof een lijmfabriek. Verval, verloedering en tijd, dat is de dood. Gedenk te sterven! Aanschouw de gek die met zijn dode loden last, al staande op een muur verwoesting…

Toen in de slag van Fontenoy een Ier het allemaal verdomde en riep: Cuimhne ar Luimneach, waarna Fransen en Ieren naar voren stormden, tot geen Engelsman Gods aarde nog vervuilde, toen, mijn lief, werd mijn voorgeslacht geboren, mijn ongedode herinnering aan jou steeds weer herboren en jij aan mij gebonden of je wilt of niet. Gedenk…

waar ik je zie en blind betast, waar ik je blind en blindelings ontzie en streef naar ongezien houvast, waar je met houten stap de straat passeert en met ijzeren gelaat de tijd dateert, waar je nooit of te nimmer in de oelitsa gorki, mijn naam en naamgenoot! nog varen zult, waar je immer en voor eeuwig zweven zult en meer nog: voorgoed…

En weer slaat de liefde toe, ongenadig, meedogenloos, misdadig, de hand die vals de lier bespeelt, de beul die 't galgenaas eerst vierendeelt, het roofdier dat zijn prooi al wurgend velt, de wurgklauw die je strot omknelt, de angst die door je lichaam raast, de drank die al 't verstand wegblaast, het luide hoongelach van wie ontkomen is,…

Vioolmuziek is een soort doolhof waarin de violist verdwaalt, want alle paden in dit labyrint lijken ontzettend op elkaar. Viool na viool zoekt een uitweg, violist na violist doolt rond. Viool na viool klinkt hetzelfde, violist na violist strijkt dezelfde snaar. Als geluid zou kunnen glanzen was dit glanzende muziek. In het felle daglicht…

Dit is een nogal hulpeloos portret, dat wat bedoeld is als gezicht is niet echt ontregeld of verminkt. Maar ik, die ernaar kijk, vindt het een dwergengelaat, weliswaar niet qua formaat, maar met de trekken van boosaardigheid en grotbewonerij. Waarom is die streep diagonaal? Er is daarvoor geen reden, tenzij de schilderes - het is een vrouw…

Wij gingen op zoek naar een haven, maar die vonden wij niet. Dus restte ons niets dan de golven, die wij maar amper zagen. Soms een wazig eiland aan de einder, een albatros of twee, een vis die zich verhief, de drift en het kompas, was alles wat er was. En soms misschien Cythère, een paradijs voor wie bejaard is, een lustoord voor wie…

verlaat me niet, verlaat me wel, verlaat de wereld en bedwing de hel, in de straten waar het tramspoor glimt, de regen zwakzinnig tussen de huizen trimt, en jij meestal tevreden bent, en de verlatenheid bij 't luiden van het angelus geen akkerbouwer, geen markies meer kent, en ik ontspoor gelijk geen tram ooit doet. Verlaat me nooit, herken…

Daalt er uit de lege hemel een vleugelloze engel af die geen engel was of is of als gevallen hemelinge het verval niet meester is zakt er neerwaarts uit de lucht een laken met alle dieren van de aarde onrein gelijk de engelengedachten en klinkt er met een zucht te midden van de engelengeslachten dan een stem die slachten aanbeveelt en eten…

Ach de liefde, wat is de liefde, niet meer dan een toestand, niet eens van verrukking, maar van pyromane reacties en tweeduidig lachen met een mooie meid onder 't gezelschap. En alles wat mooi is, is alles wat waar is, hoe neerslachtig wordt dan de regen, de neerslag, de hagel het gesprek met de buren over het weder en zelfs de mooiste meid…