Netgedichten

netgedicht (nr. 70.875):

Onzichtbare Orde

Verhoudingen
tussen tonen
geven klanken
quasi-ruimtelijk
doel en richting:
een schijnbare
beweging

Maar nooit
zonder speler
die dankzij
zijn 'verbeelding'
de toonhoogtefiguren
met zijn lichaam
tot klank wekt
in begrijpelijke
gebaren

Hoe die klinken
is van invloed
op de wijze
waarop wij
op onze beurt
dat 'proces in tonen'
verbeelden

In klinkende
gebaren
ontstaat aldus
quasi-interactief
een onzichtbare
orde

... Musica VII... ...

Schrijver: Maxim
Inzender: MdL, 3 mei 2020

Geplaatst in de categorie: muziek

Toon

Klank

Verbeelding

1.0 met 2 stemmen

127

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:: Maxim
Datum:: 4 mei 2020; Ja en nee, Kees. We omzeilen het instrument (of het nou de stembanden zijn die een sopraan laat trillen of de serie tonen die uit het klavier worden gehamerd) niet per definitie. Als liefhebbers laten we ons in de concertzaal of via dvd immers automatisch en onwillekeurig 'emoveren', 'meevoeren' door degene die de zgn. 'onzichtbare orde' van het muzikaal proces ten uitvoering brengt. Toch? Het een gaat niet zonder het ander.
Tenzij wij onze ogen sluiten, onze armen en benen vastbinden en ons hoofd, bovenlijf en voeten als een zombie in een cel niet mogen bewegen. Dat gaat helaas niet, om de simpele reden dat het indruist tegen de ontvankelijkheid voor harmonieuze klanken die inherent is aan de menselijke natuur.
Maar hoe dan ook, dank voor je scherpe opmerking, daar kunnen we weer mee verder (in onze reeks!).

Naam:: K.Bladzij
Datum:: 4 mei 2020; Met formuleringen muziek maken,
valt zo te zien niet mee.
Het klinkt mime-achtig omdat je
het echte instrument omzeilt.

Geef je reactie op deze inzending: