Zie…haar lopen…
met opgeheven hoofd…
Wat is waar zij in gelooft..
om nog steeds haar hoofd omhoog te houden?
Hoe heeft zij zich zo kunnen sterken..
leren verwerken,
al die negatieve energie
van wie…
“zoveel” van haar zouden houden…
Maar…dan toch weer die gelukkige lach
die haar brengt van dag tot dag…
Geluk..
zo dagelijks klein…
Samen met jou,
wil ik,
geschiedenis schrijven,
in elkaars armen verblijven
verstrengeld drijven
door het leven heen.
Samen,
smelt een hart van steen
wordt alles zo mooi om ons heen
enkel en alleen..met jou alleen
want zoals jij, is er slechts een.…
Ontelbaar gouden woorden zou ik willen schrijven
waarbij ik altijd al zo heerlijk weg kon drijven
samen met al die letters, vloeiend op papier..
schrijven, dromen, de manier
om even weer te vluchten vanuit het hier..
dromend...
deinend op die golven van die mooie woordenzee
maar toch
het nam mij enkel.. en.. slechts mee...
naar oorden…
's nachts...
kan ik stralen..
als een ster
die licht uit de maan kan halen..
Mijn gedachten verdwalen
in die hemel vol sterren
...zij versperren..
al...wat eigenlijk "moet"..
ja,
zo...voelt het .. even.."goed"...…
Dromen,
jij
de hoofdrolspeelster
en gelijk
de toeschouwster.
Bij het ontwaken,
soms huilend
het leven niet meer zien zitten,
besef je langzamerhand
het was enkel een droom.
Je stapt je bed uit
en stapt de werkelijkheid weer in.
Maar
soms..is het in die werkelijkheid
zo treurig,
zo triest,
dat je hoopt
dat het weer een droom zal…
Mochten stormen aanbreken,
wolken over ons neergestreken..
zou je dan, ook dan, mijn hart proberen te verwarmen?
Zou ik ook dan,
mogen schuilen, in jouw warmtevolle armen?
Neem je me dan mee
...uit die wilde onrustige zee
naar het land van liefdevolle rust
...waarin je mij weer wakker kust?
Wanneer je daartoe in staat bent..
zal jij…
213
Bezig met laden