Netgedichten

netgedicht (nr. 31.976):

Kracht van Klein geluk

Zie…haar lopen…
met opgeheven hoofd…

Wat is waar zij in gelooft..
om nog steeds haar hoofd omhoog te houden?

Hoe heeft zij zich zo kunnen sterken..
leren verwerken,
al die negatieve energie
van wie…
“zoveel” van haar zouden houden…

Maar…dan toch weer die gelukkige lach
die haar brengt van dag tot dag…

Geluk..
zo dagelijks klein
zo heerlijk, zo fijn…
zoveel waar zij gelukkig in kan zijn.

Nee,
haat……maakt haar nooit klein.

Met het kleine, kan zij te gelukkig zijn.