Alle inzendingen van Olivier

Vrijen is gezond, Verspreidde zij in brede kring, Verbrandt overbodig vet, Maakt geluksstof endorfine aan. Dus vrij zo vaak je maar kunt, Wanneer en waar je wilt en kunt, Dit geluk is ieder zeer gegund.…

Als ’n stuk vermolmd hout Ligt hij eenzaam in de greppel. Niemand die hem mist, Niemand die hem vallen zag. Hij ligt daar nu al vele weken, Langzaamaan te composteren, Tot ’n deel van moeder aarde, Geeft per slot nog wat waarde. Dankzij wat van hem resteert, Tieren bloemen welig, Blijkt hij dood meer is weerd, Dan hij ooit had kunnen…

Liefde gaat door de huid, Een aanraking van die ander, Worden aangeraakt door d'ander, Siddering, opwinding, extase. Liefde gaat door de huid, Huid op huid, strelende handen, Proevende tongen, huid op huid, Egoïstische verlangens, Altruïstische kusjes, streeltjes, Genotbrengend, genotontvangend, Huid op huid overgebracht.…

Met het klimmen der jaren Zijn er steeds minder mensen, Die ik ken, wijl er van diegenen, Die ik nu ken, steeds meer Zijn die niemand kennen van hen, Die ik ooit heb gekend of ontmoet. Mijn wereld wordt zo met de dag Kleiner, of zoals Maarten Toonder Ooit zei, “Ik ken niemand meer”, Wijl velen hem wel kennen!…

In de herfst van het leven, Lijkt het leven trager dan voorheen, Wijl in de lente van het leven, Het vliegensvlug verwijderde van ’t begin! Alleen in de zomer was er evenwicht Van tijdsbesef en tijdsgewricht, Doch in de winter van dit leven blijkt Dat de tijd tot stilstand komt.…

Mijn gedachten zijn ver heen Naar haar die van mij verdween. Mijn gedachten draaien In ’n kringetje rond, Die gedachten verwaaien Naar de tijd zij hier nog bestond, Toen zij en ik niet dachten, Niet verwachtten Daar ooit ’n eind aan komt.…

Zonder woorden Kan je prima fysiek genieten, Maar psychisch Valt het toch wat tegen, Abstract valt geheel uit de boot, Humor ontbreekt geheel, Historie ontbreekt eveneens, Zonder liefde Dan is het leven pas erg leeg.…

Oktober dé herfstmaand, Bladeren zien ’t niet meer zitten, De kachel duwt kilte uit huis, Zwammen zwermen uit. De zon neigt naar kimme, De lange avonden beginnen, Kruiken vóór en in bed, Hoop op uitzicht op winterpret, De voorbode van ’n nieuwe lente, Ter inluiding van rokjesdag, Zomer staat weer voor de deur. Deze cyclus herhaalt…

Haar donkere lokken, Haar verlokkend rode mond, Haar goedgevormde borsten, Haar prachtige kont, Konden menig man bekoren, Zij zagen haar graag gaan, Hun ogen staan dan op steeltjes, Doen hen stokstijf staan. Zij heeft daar geen notie van, Is zich er niet van bewust, Wat zij teweegbrengen kan, Alleen door er gewoon te zijn, Haar…

Hij kuste haar hartstochtelijk, Nadat hij terugkwam van zijn reis, Na maandenlang op zee, Was hij dan eindelijk weer thuis. Zij wachtte al die tijd met angst en beven, Er waren al veel op zee gebleven, De zee geeft en de zee neemt, Dat is voor zeelui en familie niet vreemd. Toch blijft de zee trekken, Zowel koopvaardij als visserij…

De zee brult op d’kusten aan, Golven doen de schepen beven, Vissen blijven rustig beneden, Kijken het geweld kalmpjes aan. Jan van Genten en ook albatrossen Vliegen zwevend af en aan, Walvissen en dolfijnen zoeken Rustiger wateren om heen te gaan. IJsbergen trekken zich nergens iets van aan, Drijven waar de wind hen voert, Kustbewoners…

Zonder het verleden Was hij nergens, Daar kwam immers Al zijn kennis En ervaring vandaan. Omdat die wijsheid Uit het verleden Steeds kwam Boven drijven, Bleek dat keer op keer zeer opbouwend Voor zijn leven In de toekomst, Wijl zonder verleden Hij die niet had gehad.…

Ik proef je zoete lippen, Die ik wil kussen, Ik voel je lieve zachte lijf, Dat ik wil strelen, Ik ruik de geur van je haren, Waarin ik wil kroelen, Ik zie in de pupillen van je ogen, Waarin ik wil verdrinken, Ik hoor je fluwelen stem, Die noemt mijn naam, Wou ik ging gans op in jou!…

De mist in mijn hoofd, Wist mijn herinneringen, Kan ze niet meer bereiken, Voor altijd verbannen. Ik herken niets van ik zie, Begrijp niet wat ik hoor, Alles ik wist gaat teloor, Weet niet meer wie is wie. Ik beleef alles steeds opnieuw, Leef in verwondering, En ook in verwarring, Alles in een nieuwe dimensie.…

De rode zon zakt langzaam in de zee, Neemt deze dag met zich mee, Wijl wij hand in hand, Staand met onze voeten in ’t zand, Wachten tot de sterren en de maan Ons begroeten gaan, Om ons te vergezellen in de nacht, Bij de liefde, die ons wacht. De brekende golven in de branding Lichten wit op in ’t duister, Zand licht groen op onder onze…

Ze fluisterde in mijn luistrend oor, Er moet meer worden gevrijd, Het is echt de hoogste tijd. Ik zei, pardon, versta ik u goed? Ja, zei ze, ’t is nodig, het moet, Er wordt te weinig vet verbrand, Te weinig endorfine aangemaakt, Men wordt dik en chagrijnig. Ik vond dit wel ’n wijze raad, Stelde ’n publiekscampagne voor, En voegde…

Ik heb ergens behoefte aan, Weet alleen niet meer aan wat, Maar het knaagt en wroet, Ik voel me erdoor gans niet goed. Ik loop nu al dagenlang Me suf te peinzen, Word er kriegel van, Dat kan ’k niet veinzen. Ik vraag om raad bij knappe koppen, Eigenlijk aan Jan en Alleman, Geen die mij kan helpen, Daar word ik alleen treuriger van…

Ik wil de cirkel dichten, Maar kom niet aan ’t eind, Weet niet wat aan te richten, Wijl ’t eind in d’verte verdwijnt. De cyclus van mijn leven Heeft een duidelijk, voor mij ’n Begin van horen zeggen, En ’n onbekend einde. De weg er tussen is zeer ongewis, Kent pieken en dalen, Alleen in mijn geheugen te verhalen, Tot ik dat vermogen…

Zijn vingers dwalen over haar huid, Zonder dat 'n woord wordt geuit. De lichtheid van het bestaan, Komt eens een einde aan. Stilte die om hen is neergedaald, Is oorverdovend, Wordt door het einde ingehaald, Zonder toekomst belovend. De wachter staat gereed, Biedt nochtans geen vergezicht, In ’t duister van de nacht, Hun liefde overwint…

Grijze mist beperkt het zijn, Wat eer was, ging heen, Eerst was de last nog klein, Tot steeds meer zijn verdween. De wereld werd een notendop, Tijd en ruimte, Verdwenen uit ’t hier en nu, Eerst schoorvoetend, dan in galop. Nu heden en verleden verdween, Toekomst niet meer is, Sluipt het zijn steeds meer heen. Het zijn nu nog maar…

In gedachten teken ik jou uit, Kom je tot leven als mijn bruid, Vieren we het leven in liefde, Tot de realiteit 't beeld kliefde. Vergeefs tracht ik ’t te herstellen, Het verlies bleef me kwellen, Heb d’poging moeten staken, Kan jouw beeld nooit weer maken. Ga nu alleen zonder jou voort, In een eindeloze leegte, Niemand jou ooit weer…

Onder mijn handen krijgen, In zachte klei verborgen, Haar vormen vorm, Vanuit mijn geheugenspiegel. De verhitting in de oven Maakt de beeltenis bestendig, Tot het valt uiteen In onherkenbare brokken, Zoals oude beelden verdwijnen Als in ’t geheugen, D’herinneringen langzaamaan Vervagen in de mist.…

De hete adem Van de vlucht naar voren, Blijft achter In de hitte van de nacht. Er gaat geen tijd verloren, Wijl de hitte wacht Op weer geboren passie, In de nieuwe nacht. In de zinnelijke nachten, Zij op zijn wederkomst wacht, Blijft verborgen, Tot de passie weer ontbrandt.…

Herfst bladdert bijna, Zomer bijna op z’n eind, Winter voor de deur.…

Ik denk heel veel aan jou, Omdat ik zoveel van jou hou, Mij inspireert tot ’t schrijven Van gedichtjes over jou. Dan heb ik jou voor ogen, Zie ’k de fraaie vormen, Waarop jij kan bogen, Daaraan valt niet te tornen. Jij bent mijn muze, mijn geluk, Brengt mij dromen, Waarin jij mij brengt van stuk, Mij naar de hemel doet stijgen…

Haar mooie blonde lokken Wapperden in de wind, Haar borsten deinden Op ’t ritme van haar gaan. Vogels kwinkeleerden spontaan, Honden blaften haar vrolijk aan, Poesjes gaven d’r benen kopjes, En ik was met haar in m’n nopjes, Wijl zij lachte lief naar mij, Toen ik zachtjes tegen haar zei, Dat zij voor mij de schoonste is, En ik…

In de herfsttij van het bestaan Dwarrelen de gedachten Als blaadjes naar beneê, Wordt vergeten wat, Ooit werd beleê.…

Verliefdheid stormt je tegemoet, Liefde sijpelt langzaam in je bloed, Voedt je hart tot aan je dood, Groeit stapje voor stapje groot. Liefde geeft je veel genot, Komt van alles bij aan bod, Wil er immer mee doorgaan, Wil er komt nooit ’n eind aan. Als dan de dood 't lijkt te einden, Blijkt de rouw, De liefde niet te ondermijnen,…

De oude eik, stram gebogen, Staat al eeuwen zieltogend Op de kruising van zandwegen Des akkers heer en meester. Aan zijn wortels ’n kapelletje, Met Christus aan het kruis, Een kaarsje flakkert aan-uit, Op ’t bankje ’n vrijend stelletje. 'n Landman kart langs hen heen, ’n Leeuwerik zingt ’t hoogste lied, Van Gogh’s landarbeider is…

Het koele gras kust haar blote voeten, Het zwoele briesje streelt haar boezem, De gouden zonnestralen geven haar glans, De blauwe lucht geeft haar alle ruimte, En ik, ik kijk en zie de hemel op aarde.…