1634 resultaten.
Schijn of nep waarheid?
netgedicht
4.5 met 2 stemmen
280 Mistroostige verten, verstomde
schimmen lui verstrengeld, niet
in één beeld te onderscheiden
dualisme van gedachten,
schuiven schaduwen tot
geformatteerde dichters
contouren opgesteld
in onwerkelijke contracten,
bedoelde toekomst zonder muren
onttrokken aan tijd, vol overgave
met de echtheid van het hart om
los van de bestaande…
Ubuntu
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
402 Onder de gele maan schuifelt een trage lange rivier,
over het spiegelende water schuift moede de gele maan,
onder de gele maan op de trage lange rivier,
schuift een kristallen kano met een man, onverstoord
naar de horizon langs landen met vluchtig zand,
langs lage streken drijft de kano naar zee.
over hoge treden en met de gele maan, over…
Mantel?
netgedicht
4.3 met 3 stemmen
362 Ik ween niet over wat
verloren is, nu haar
transparante adem op
de golven van de winden rust,
oprijst naast de leeuwerik
in een eindeloze klim naar
dat ene streepje licht,
stipje op de horizon
onttrokken aan de duisternis,
waarop ik ben gefixeerd
een tijdloze lampion
een aubade op de toekomst
zoals die zou moeten zijn, een…
Dromen zijn van klei
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
297 Beken tintelen,vullen
poriën op de huid, dorstig
naar wortels van geluid.
Natuur opent zich,
stroomgebied van werelds zegen,
naakt en verlegen.
Deelbare dromen,
strohalmen naar de morgen,
echoput van geluk?
Uiterste balans,
onbetaalbaar wat je kiest,
illusie teer als evenwicht.
Werelden doorbloed
aderen uit beddingen getreden…
Vogelvrij?
netgedicht
3.5 met 4 stemmen
268 Beken tintelen
bronnen poriën op de huid,
dorstig naar de wortels.
Lente opent zich,
droomgebied stroomopwaarts,
maakt naakt en verlegen.
Deelbare verlangens,
strohalm en winterslaap,
echoput van geluk?
Uiterste balans,
onvervangbaar wat je kiest,
taal ondersteunt het evenwicht
Naast rivieren bloed
lang uit hun beding getreden…
Autonoom
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
328 Zij ontvouwt het lichaam
ware het een zonde alsof het
naakt zijn pijn doet, zuiverheid
ongenood als ultieme wonde uitvliegt,
als een vlinder in een meisjeshand.
De tijd verlegd contouren nergens zo gesloten
door haar tepels ontsteld in de blouses
van de gêne zich in de schaamte willen vluchten
als een vlinder in een meisjeshand.
De fruitmand…
Allesomvattend
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
350 Vroeg donker op het
roerig water, wij voeren
vooruit op een naderende
storm uit de wetenschap
van het altijd ongewisse, in
iedere emotie verwoord
troostige verten, verstomde
schimmen, lui verstrengeld, niet
in beelden te onderscheiden
in mijn dualistische gedachten,
schuiven schaduwen ineen tot
gebeeldhouwde dichters
omvatten…
Knipoog?
netgedicht
3.5 met 2 stemmen
310 Geluk die de wereld tot bedaren brengen
ruwe beelden en schetsen die hem vergezellen
gevangen in vergeten echo’s vervagen maar
doorklinken in de kruistocht van de wind.
Om een plaats te vinden in de stroom van
zinnen, een verlaten jeugd van onschuld,
bitterste smaak aller dromen verregend
op het bord met krijt verhult de geur van
alle…
Nomade?
netgedicht
2.7 met 3 stemmen
288 De wind van de tijd is
gisteren begonnen mijn
profiel te slijpen, het
restant van mijn gestalte
los te weken om het omhulsel
een andere naam te geven,
het laat mij iets berustend
in mij te voelen, het bestrijkt
de brede uiterwaarden
van vergeten sagen, mijn
fascinatie van groene oasis
helden waarin ik mij wil herkennen
moedig…
Levenshonger
netgedicht
3.3 met 3 stemmen
254 Uit de stilte van verwachtingen
waarvan we zijn doordrongen,
om elke vezel te verleiden tot
het bloed druist door de longen
uit het uurwerk van de ziel, komt
de tijd voor wie de tijd is gekomen,
het vorige is al bijgezet, wordt het
jaar opnieuw in kaart gebracht, om
weg en doel te laten samensmelten, in
de revisie van het hart lijkt…
Mijn veulens
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
317 Alles wat geweest is heeft mijn
tijd beweend, het scherpste
bit verminderde mijn greep achter
wapperende manen en in de beugels
van de onbedwingbare veulens
van vermetelheid, aangelijnd in
strak gelid, gaf ik ze de sporen
van tegenstrijdigheid, ruimte
om te smoren in een tijdstraf
van ruimhartigheid bestijg
ik opnieuw de beugels…
De laatste droom?
netgedicht
3.3 met 3 stemmen
609 Ontboezeming van mijn
twijfels als stoffelijk wezen
leg ons in een glazen kist,
waarin we morgen waker worden
je geaardheid getoetst aan die van mij
vervoering waarover je moet waken
daardoor wordt herboren
met stilste dood aan ons zij
die wordt opgeschort,
laat me spelevaren in de
duistere uren als motten van de nacht
de vlam van…
Het enige wapen?
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
332 De winterwind rukt
aan de ketting van zijn muze
waarin de toon veranderd
lief en leed in ieders
voortschrijdend verhaal,
boreling die zich voedt aan
de navelstreng van het alfabet
de couveuse van de moraal
en ik meer te biechten heb
dan schrijven kan
de toekomst wordt op
elk moment gedrukt op
de onmetelijke borsten van
het…
Waar alles zich aan hecht?
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
260 De tijd komt mij nader toe
laat me in mijn nadenkendheid,
gelijke taal ruist door alles heen
kruist z’n degens in het kanaal
van tegenstrijdigheid,
we zijn doorzichtig, het geheim
ligt tussen aarde en de zon,
hoop lijkt hol, geeft de honing
soms de smaak van azijn, de
hemel rijkt maar tot mijn kruin
anderen vlochten wortels om
uit…
Dit tijdperk?
netgedicht
3.5 met 2 stemmen
416 Is mij om het even hoe
geluiden klinken het gaat
om de momenten als angst
en twijfel worden opgelost
verdronken in spitsvondigheid
wordt het evenwicht gewogen
in het magerste onderscheid op
de plek waar we zijn geboren,
waar de geest en lijf zijn ingedaald
die geen verdere keuzes overlaat
tussen de geboorte en de dood
het levenslicht…
Als dat eens kon.
netgedicht
4.3 met 3 stemmen
302 Er was nog niet geploegd
er was nog niet gezaaid,
het fluweel van de aarde was
nog niet geschoren, helaas de zon
ging zwetend onder in de balans
en stof van het laatste jaar
we volgen de zwerfstenen
tot aan de laatste
morgenstond, het aftellen
van de tijd is al begonnen,
het wist de tranen op het voorhoofd
glad in het spoor van…
Hier en overal
netgedicht
3.7 met 3 stemmen
440 Ik heb een rustige rustplaats gekozen
een plek die we niet kunnen benoemen ,
pleisterplaats na zwerftochten van de geest,
heb ik het vermoeden dat ik hier al eerder
ben geweest en de wond hier het best geneest,
ik zoek hoe het de oude olm is vergaan,
waaruit de wijze uil allang is gevlogen
verder van het rotte hout vandaan, in
de hemelse…
Vruchtvlees?
netgedicht
3.5 met 2 stemmen
237 In het vruchtvlees van het vergeten
huist de pit van de herinnering, de
zachte kern die ik nu eenmaal ook ben
van het lot, deinst terug maar schikt zich
in een vrije kiem, valt in goede aarde.
onderzoek de sporen in de oorsprong
van een verklaring waar het begin begon
van oorzaak en gevolg vertolkt in feiten
vervlogen in zilte stemmen…
Ontpopt?
netgedicht
3.2 met 4 stemmen
336 Wie vertilt zich niet aan
de vanzelfsprekendheid
misschien wel van de
nog niet beleefde dingen,
keuze tussen het gewicht
van veren en de houdbaarheid
van lood is snel gemaakt.
verlichting en duister
zijn louter abstracte ideeën,
gekaderd in de ziel
tussen de emoties door,
verstrikt te raken in
de naaktste feiten, zijn we
die…
Mijn script?
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
393 Ik ben in dit script geboren
meer stukken heb ik niet nodig,
ze stappen uit elk beeldverhaal
de rolverdeling lijkt overbodig,
hieruit spreekt de verbeelding
minder dan het hart, te vaak de
pragmatische kant gekozen.
balancerend op de vlakken
van het zwart en wit, vrees
de kracht van elke stap van ieder
stuk op het schaakbord van…
Het taaiste ijs?
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
263 Tijd als oneindig spel verbindt
de weg met het doel maakt zich
los van de saaie eentonigheid,
of het links of rechts is, het blijft
vrij in de verwezenlijking in het
verlangen de juiste afslag te vinden
wat onontbeerlijk scheen, verlost
zich in het mozaïek van ons oer gevoel,
soms weelderig wild vol compassie
waarin onze hemel wordt…
De lichtste woorden.
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
248 We zijn het lot van herkomst of
de toekomst in alle vormen of teksten
laat beleven in ongeschreven gedichten
het licht een andere betekenis geeft
we dragen de sleutels die ieder koestert
afdruk in de modder van vrijblijvendheid,
een drijvend wiel gevoed door eigen speling,
misschien door afgunst
soms onzichtbaar vaag, gefilterd uit…
Windstilte?
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
278 Vacuüm waarin ik moet berusten
ik vaar in de schaduw van je licht
waarin je de werkelijkheid bewaart,
geluidloos in het oog van de orkaan,
ik kan er moeilijk tegen dat je van
gedaante wisselt, daarin ik vrijwillig
moest vervreemden, een windstilte
waaruit ik de kracht ontlenen moest
om schaduwen te binden, niet uitlegbaar
dat alles…
Het maakt ons kleiner.
netgedicht
3.7 met 3 stemmen
291 Regendruppels kennen we,
schaduwen van wolken,
die door het leven schuiven
verrijkt konfijtte vruchten die
en worden gegeten met
of zonder bij – of nasmaak
steekt de vingers uit de mauwen
vult het bitter de dorst tot aan de lust
brengt het vuur tot aan de schenen
voedt de kleuren die zijn ontloken
voor elke onbezwaarde bloem zijn…
Woordvlinders
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
329 Onderschat
de diepte van de woordenschat
op de lange duur als ik hierin
ten onderga, een hopeloze
strijd tegen taal en tijd, vertil
me aan de bodemloze letterkast,
waarin het doel wordt ondermijnd
denk ik de waarheid
te onderschrijven, zelf ik heb
er zovelen, onmogelijk
te noemen in getal, om
die bij de Muzen in te lijven
herschik…
Mijn kristal bol ?
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
306 Koud en toch vruchtbaar
tussen beide polen wordt
mijn glazen bol gevuld met
polarisatie door het noorderlicht,
kleuren van een werelds mozaïek
zonder kunstsneeuw van de retoriek .
die binnen drijven zijn het onbedoelde
souvenirs van emoties van mijn openbaringen,
door de tegengestelde draaiing van de zon
dringen verwachtingen in de…
Even tijdloos?
netgedicht
3.4 met 5 stemmen
351 Het is het niet het brood
dat de honger steelt, of
kreunende bomen die in
stormwinden worden getest
maar de toonhoogten van het denken
van bodemloze nachten tot in de
zwartste dromen, verlicht door pijn
waar elke dichter z’n dorst uit lest
maar ook als schrander dier dat
zijn bloed laat koken, een opmaat
waaruit de heerlijkheid…
In het klad?
netgedicht
4.3 met 3 stemmen
323 Ongeschreven synthese
laaft aan het kloppen
van een natuurlijk hart,
tonen van synergie,
ritmisch wit getooid
in ijsblauwe stilte
schaart zich in ongerepte aarde
ongeroerd in winterrust
waaruit de lage zon hem baarde
waaruit ook de purperen
mist lijkt op te staan,
in een laatste stadium
de gelijkenis te vinden in het
patroon…
Zonder gewicht
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
375 Zij ligt op haar bed, een
verstilde pop naast haar
met glimlach half verholen,
een roos die nog niet is ontloken
geboren als magisch beeld
als zij mijn gedachten taxeert
zachte lijnen begrenzen sproeten
magie om pijn te vergeten, gaven
die alleen een kind bezitten kan
compositie van verdriet naar schoonheid
toonbalk van nog niet…
Onvoorspelbaar?
netgedicht
3.3 met 3 stemmen
334 In het gezicht van
uitdrukkingloze goden
een wind die
mij verder draagt
dan alle vragen, zullen
zon en maan in een
andere kleur en
stand verschijnen,
is de onze horizon daar
bij gebaat?
bloot te staan aan stroomloze
barrières, de kiezels van de tijd
zich stroomopwaarts bewegen
tot aan de bron waar ze
werden gevormd, telkens…