inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 62.414):

Vogelvrij?

Beken tintelen
bronnen poriën op de huid,
dorstig naar de wortels.

Lente opent zich,
droomgebied stroomopwaarts,
maakt naakt en verlegen.

Deelbare verlangens,
strohalm en winterslaap,
echoput van geluk?

Uiterste balans,
onvervangbaar wat je kiest,
taal ondersteunt het evenwicht

Naast rivieren bloed
lang uit hun beding getreden
in een woestijn geronnen.

Gedachten zijn van klei,
geschapen uit alles of niets
alle modellen blijven vogelvrij.

... Illustratie: Printerest.c ...

Schrijver: Pama, 25 maart 2017


Geplaatst in de categorie: filosofie

3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 88

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)