Mantel?
Ik ween niet over wat
verloren is, nu haar
transparante adem op
de golven van de winden rust,
oprijst naast de leeuwerik
in een eindeloze klim naar
dat ene streepje licht,
stipje op de horizon
onttrokken aan de duisternis,
waarop ik ben gefixeerd
een tijdloze lampion
een aubade op de toekomst
zoals die zou moeten zijn, een
seringen bad, balsem van geurend
duizendschoon die mijn dogma’s
heeft ontward, empathie
fixeert zich in een gesproken
stroom, water stroomt niet
achterwaarts, een gedicht werd
muze die haar draagt, het
troost, modelleert de tijd, laat sporen
na in mijn beeltenis, ween niet
over wat lijfelijk gestorven is, de ziel
blijft toch gewoon zoals het was
mijn geschiedenis herschreven is, haar
mantel voorzichtig wordt dicht geritst.
... Voor en lieve vriendin.Illustratie: Pictcalm ...
Schrijver: Pama, 22 november 2018Geplaatst in de categorie: liefde