inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 66.146):

Mantel?

Ik ween niet over wat
verloren is, nu haar
transparante adem op
de golven van de winden rust,
oprijst naast de leeuwerik

in een eindeloze klim naar
dat ene streepje licht,
stipje op de horizon
onttrokken aan de duisternis,
waarop ik ben gefixeerd

een tijdloze lampion
een aubade op de toekomst
zoals die zou moeten zijn, een
seringen bad, balsem van geurend
duizendschoon die mijn dogma’s

heeft ontward, empathie
fixeert zich in een gesproken
stroom, water stroomt niet
achterwaarts, een gedicht werd
muze die haar draagt, het

troost, modelleert de tijd, laat sporen
na in mijn beeltenis, ween niet
over wat lijfelijk gestorven is, de ziel
blijft toch gewoon zoals het was

mijn geschiedenis herschreven is, haar
mantel voorzichtig wordt dicht geritst.

... Voor en lieve vriendin.Illustratie: Pictcalm ...

Schrijver: Pama, 22 november 2018


Geplaatst in de categorie: liefde

4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 92

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
LadyLove
Datum:
23 november 2018
Goed je te lezen. prachtig werk. Lieve groet,

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)