Alle inzendingen van Paul

bij de eerste stralen van deze dag smaken wij het zoet van het geluk gelijk verfijnde nectar ons bevalt die ons als gouden wijn smaakt waarmee wij de geest verwarmen die ons de vreugde uitmeten laten van het feest dat jouw jaardag is in jou vieren wij passie en beleving welke wij gelijk de lentezon ervaren die het ritme van ons leven stuurt…

enkel één ding is de moeite waard niet het kletsen en het schreeuwen van criticasters is voor mij belangrijk noch de glimmende lach van cynici die mijn doen en laten nu bespotten enkel één ding is er dat voor mij telt de glans van ongeveinsde waarheid als repliek op de verleidelijke leugen die de storm van twijfel waaien doet in wat het geweten…

wie jou ziet zal het niet geloven jong en oud ben jij tegelijkertijd gelijk de smaak van goede wijn is jouw eigen wijsheid krachtig zoals kleurrijk ook jouw liefde is de gouden jaren van het leven brachten jou geluk naast tranen zien in het doorgegeven leven loten ontspruiten aan jouw stam die schaduw biedt en houvast met het heden als…

de echtheid van het leven zachtjes wuif ik haar weg even hoor ik nog vuurwerk verder weg en toch dichtbij dat het jaar verjagen moet dat ik liefst vergeten wil de uitgelatenheid vervaagt in de nevelmist van alcohol als ik langzaam mij verdrink in de euforie van het delier dat mij daarna dartelen laat als de lammetjes in de wei met brallende…

waar de jas van het oude jaar ons van de schouders glijdt stookt het vuur van verlangen met vurigheid van hartstocht elke mens rond om ons heen waar de les van het oude jaar ons klein tot nederig maakt omhelst ver weg en dichtbij nieuwe hoop de verwachting in miljoenen verlichte huisjes waar in kou van het oude jaar toekomst ons belofte…

wie wil er niet gevierd worden als de broer vriend of kameraad geniet daarom van jouw jaardag zoals je altijd zou moeten doen laat jouw leeftijd je niet stoppen maak ouder worden een feest wordt gewoon elke dag wakker met een lach op jouw gezicht geniet gewoon van deze jaren laat de wereld zien wie jij bent wees de maker van verandering…

gisteren nog maar lijkt het leerde je van harte zingen hoedje van hoedje van hoedje van papier gisteren nog maar lijkt het leerden jou schade en verdriet hoed je voor zelfingenomenheid hoed je voor de basserool gisteren nog maar lijkt het leerde je dat niet het hoedje maar eerlijk en oprecht zijn je overal brengen kan en zal gisteren…

vrolijke makker gabber maat en kornuit van harte gefeliciteerd met jouw jaardag je brengt vreugde en geluk aan iedereen die jij en jou zo koestert en respecteert om wie jij hen bent en wat jij hen doet als de dochter vrouw of de vriendin die liefheeft zorgzaam is en zorgvuldig de jaren van leven zijn onstuimig soms van vreugdevol tot vrolijk…

waar de wereld in verwachting het jaar de laatste dagen telt ervaren wij in waarde van tijd wat ons ontmoeten zeggen wil in de vanzelfsprekende dingen die ons elkaar betekenen laten die wandeling met een vriend dat buiten de eigen deur eten het samen naar voetbal gaan het elkaar zo bij toeval treffen waar de wereld in verwarring zich…

het leven evolueert zich elke dag weer opnieuw steeds weer iets anders wisselen zich momenten van vreugde en vol plezier naar een hoofd vol zorgen omdat wat liever dan lief is soms ook best wel lastig is van moment tot moment manifesteert het leven zich in spanning angst en hoop als onverwachte bezoekers bij het maken van de keuzes…

Nu rinkelt schel De elektrieke bel En scheurt de vrede van den avond Tot één rinkelende wond Van bange blijheid. De mensen die voorbijgaan voelen Hoe, als 'n klamme, koele Drop, de tingeltangeltinteling Op hun ziel zinkt, Gelijk een regendrop op 't zinkevlak Van een platdak. De mensen aarzelen, kijken Even de neger aan Die op en neer…

Annelies had veel moed Zij wist veel van de oorlog En was altijd vrolijk en soms wat direct Ik mis haar best wel erg Al 91 jaar liep ze rond op deze aarde Als beroep was ze hoofdverpleegkundige En ze was dementerend Maar dansen dat ze deed Geen schroom hoe anderen mensen Over haar dachten, zij wist wel hoe Ze over een ander dacht We hebben…

De stad is stil. De straten hebben zich verbreed. Kangoeroes kijken door de venstergaten. Een vrouw passeert. De echo raapt gehaast haar stappen op. De stad is stil. Een kat rolt stijf van het kozijn. Het licht is als een blok verplaatst. Geruisloos vallen drie vier bommen op het plein en drie vier huizen hijsen traag hun…

Ik zie een man zittend op een bankje Hij kijkt naar beneden Niet wetende wat hij nu moet doen Hij is verdwaald en zijn ziel Heeft hij te koop aangeboden Wie helpt hem, wie ziet hem Hij vraagt zich af of hij echt op het bankje zit Of alleen maar zijn lichaam Hij kijkt naar zijn vingers Eentje wijst naar zichzelf Want het is allemaal zijn…

vandaag vieren wij jouw jaardag jouw kracht ook en jouw passie waarmee jij strijd leveren blijft uit jouw liefde voor het leven de mensen ook om jou heen die jij draagt en jou dragen in tijden van wisselvalligheid die onvoorspelbaar als het weer dan weer heerlijk zonnig zijn of als hagelstenen striemend het gemoed belagen kunnen wij wensen…

het is steeds alsof ik kijk in de spiegel van de tijd zoals ik jou nu zie staan herinner je mij aan toen elf jaar alweer net als jij de tienerjaren eindigen waar nu pubertijd lonkt vol verwachting en hoop wensen en uitdagingen die in toekomst hangen de speeltjes van gisteren zijn vandaag achterhaald net als jouw veilige bed dat jij…

eerst nog trok zij zich stiekem terug om zekerheid stilletje voor zichzelf het plastic van het pakket openend dat de toekomst voorspellen moet zou ze het zijn en zou het er wezen het wachten duurt monsterlijk lang minuten zijn eerder dagen dan uren haar adem ingehouden stokt de tijd als hoop en verwachting wakkeren in wat de boodschap haar…

Lopend en al zingend Laat ik mijn gedachtes buiten rusten Ik zie de bomen, zo groot als zij zijn Ik zie de wolken zwevend als wollen dekens Mijn hart klopt door mijn lichaam Maar de rust in mij laat hem weten dat het goed is Om alles te herpakken De lucht is koud maar mijn lichaam warmt op Door het lopen probeer ik weer te genieten En ik…

Quickstep, slowstep, de stad licht op in klinkende muntjes, doet haar lampen aan. Zestien fruitkistjes heeft men buiten staan, groentejongens rennen af en aan met mango's; lichtgeprijsde, Argentijnse mango's van het kwikstaatjesmerk dat de mond doet tuiten, fluiten van een cent. Blozende, van ver vervoerde, feel-good mango's; in mango…

De huilende wolf die hem van binnen op eet Niet wetende dat zijn lichaam hem opvreet Lachen daar is hij goed in Hij vind emoties maar onzin Zijn hersenen zijn machines Die werken alles weg Huilen is toelaatbaar Maar ‘de waarom’ vraag Is allang verorbert door gedachtes die hij niet toelaat Zijn lichaam spuugt het nog net niet uit Maar de…

Ik heb in m'n hart 'n zonderlinge wezen Dat een bizarre tango danst; herrezen,- Ik weet niet hoe, zo vaag is alles, - uit 'n aloude sarkofaag. Terwijl het danst, hoor ik het zingen Met bonte blijdschap over weemoedszwangre dingen.…

gehoorzaam zijn vragen wij onze kinderen geen weerwoord duldend tegen ons het beste weten gehoorzaam zijn is vaak veel te veel gevraagd als de samenleving vraagt geen weerwoord te hebben gehoorzaam zijn vraagt een beetje discipline gewoon wat inschikkelijkheid die wij ook de anderen vragen gehoorzaam zijn is niet doen zonder te vragen…

oud in jaren jong van geest zit jij daar als de wijze uil met ogen sprankelend nog van het doorleefd ervaren wat onderweg naar morgen echt het allerbelangrijkst is die knipoog of dat belletje dat briefje of lieve berichtje dat jou telkens weten laat dat jij meer nog dan de jaren gevierd bent om wie jij bent door de mensen om jou heen…

onze tijd samen koesterend kan en zal ik jou niet vergeten van je houden blijf ik altijd elke dag voel ik jouw warmte die ons ook weer samenbrengt waar het tijdelijke eeuwig wordt zal onze liefde zich hernieuwen tot dat moment pluk ik de dagen terugkijkend bij het vooruitzien als het compost voor het leven zoals de knoppen van de lente…

ik zit en wacht op de woorden die niet altijd vanzelf komen jouw herinnering blijft echter als een waterval  mij verkwikken de jaren draaien door en door vergeten wil en wordt jij niet dankzij de woorden die jij reikt door ons jouw hemel te openen…

alle dagen die wij samen tellen springen wij dagelijks uit bed met een lach op ons gezicht om elkaar dan weer te zeggen waar geen woorden voor zijn wij willen en kunnen niet anders dan met stomheid geslagen zijn waar er geen tekst te vinden is die daarvoor al eens verzonnen is voor wat wij eigenlijk zeggen willen het is als de liefde…

lieve vriendjes en vriendinnetjes kijk nou toch eens wie er jarig is het is boaz onze kleine grote reus jouw zesde jaardag vieren wij graag met een kroon op onze hoofden veel taart allicht en lekker snoep vanzelf is het soms spannend ook al die nieuwe dingen die jij leert op school en van vrienden daar zo jong nog en toch al zo groot…

in de gouden gloed van de avond als langzaam ook ons leven stilt leidt de weg ons naar de haven waar wij ons thuis beschouwen als daar de nacht de dag eindigt is dit vandaag allemaal zo anders nu het avondrood jou omarmt met transformerend licht en lucht waar zacht de tijd afscheid fluistert wacht jou de boot naar de overkant jouw uur…

Hoe opvallend zijn de letters op het draaiend, voortdurend ooit beschaduwd oppervlak. Wat een achtergrond! In het licht daarvan kan niets onopvallend zijn. Men kijkt het best op een afstand toe. Straks komt er specie uit de opening die zich ergens concreet en zinvol instort. Hoe veraf is het betonrot nu. ---------------------------------…

ik spioneer gevaar begluur de bedreiging beloer de beroerden ik bespied het onraad observeer de stouten de onverlaten slechterik ik verken en verspied naast onheil het risico ik gluur met mijn ogen of kijkers die staren ik blik zonder verblozen rond mij koekeloerend in het bezit en privé het doen bestuderend volg ik ook het laten van…