“Nu” is het moment dat blijft verbazen.
Zo scherp, dat het “vroeger”, uit de toekomst snijdt.
Een filigrain dat droom van daden scheidt.
Ijl, als één noot door wijlen Miles geblazen
op een trompet van dun gesponnen glas.
“Nu” gedenkt gretig wat is verleden.
Hoedt zich voor de toekomst in gebeden
“Nu” volbrengt, wat nu begonnen was.
Maar…
Waar men mais en graan en bieten plant,
zag ik kabels lui, lang en buikig hangen.
Altijd naar de horizon verlangen
boven het eindeloze groene land.
Zo ver ik kon zien gebeurde er niets.
Noch bij het benzinestation dat ik bezocht
waar men koek met slappe koffie verkocht
vanachter boeketten en veel antivries.
Die aarzelende rust lijkt veel…
Als de wind weer weemoed waait,
loom, donkerblauw en vol verlangen.
Zich ritselend laat vangen,
standvastig blijft, niet draait.
Kan ik eenzaam, lange uren staren
naar jouw glimlach in mijn glas.
Je ogen, je mond, hoe mooi je was.
Maar de dood speelde al door je haren.
Een kam met veel te scherpe tanden
op een hoofd waarin de waanzin…
Ontelbare lichtjaren ver weg van de aarde
omringd door manen, sterren en meteoren
wist de kosmonaut zich verdwaald en verloren
toen hij de patrijspoort door, het heelal in staarde.
Buiten vierde het een feest voor astronomen,
maar de kosmonaut begon terneergeslagen
droef en somber starend zich af te vragen,
of dit het einde was van zijn jongensdromen…
217
Bezig met laden