inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 25.785):

Weemoed

Als de wind weer weemoed waait,
loom, donkerblauw en vol verlangen.
Zich ritselend laat vangen,
standvastig blijft, niet draait.

Kan ik eenzaam, lange uren staren
naar jouw glimlach in mijn glas.
Je ogen, je mond, hoe mooi je was.
Maar de dood speelde al door je haren.

Een kam met veel te scherpe tanden
op een hoofd waarin de waanzin laait,
als de wind die stro aanzet tot branden.

Een vuur dat onverwacht was opgelaaid,
je leven wegblies als een guirlande
in de zwarte wind die wanhoop waait.

Schrijver: Pieter Bosschaart, 30 april 2009


Geplaatst in de categorie: overlijden

4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 780

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)