Alle inzendingen van Quicksilver

zo superieur wisselen de seizoenen in verbondenheid…

the sweetets things zijn die zinnen-liefde of the mind to share it with others to give…to love gedijt als bloesem op wimpers heel zacht how wonderful vanuit een nieuwe wereld naderen voeten ik vang de klanken op like clouds dat stemming kleurt open en bloot that fills my soul bij ‘t open venster waar het ons gevoel ligt te wachten…

iedere dag zie ik ochtend dauwdruppels ademt water in meervoud uit eigen kracht is van onschatbare waarde waarlangs nieuw leven blijft groeien om geboren te worden voor het voortbestaan zo perfect zo volmaakt maakt het onmogelijke mogelijk zonder een mensenhand het blijft een miraculeus wonder dit wonderproces zal zich eindeloos…

ondoorgrondelijk rijkdom van kunde gaat ons verstand te boven praktisch verstand gaat hand in hand met karakter inborst uit een groeiproces ontstaat door ervaringen kennis en inzicht…

buiten de vier muren verkwijnt in ’t morgenlicht de donkere nacht tijdloze woorden die spreken en vermenigvuldigen zich naar de moedertaal getolkt Ad fundum zingt je hart als Pachelbel's muziek op eigen vleugels van de geest van zee tot zee reinigt wat er zweeft voor het wijde zicht boven de grond van "Friesland"…

als een naamloze schaduw groeit tussen je sluimeringen door verloren woorden voor het denken over denken ho, tot hiertoe en niet verder in de wind van november merk je, dat wolken zich wringen zonder te weten waarheen weet je minder dan ooit……

met koortsige ogen vluchtte je weg voor de werkelijkheid om in slaap vooruit te komen rondom het labyrint van droomfragmenten in je oor dat lief en inschikkelijk was tijdens de griep met een zekere lome blootsvoets in je warme bed toch onderweg naar gezonde conditie zo af en toe passeerde je gefigureerd door dromenland en voelde me…

in klank en beeld oogwimpers omstrelen zacht het schatvertrek in je ziel wat aan liefde is geborgen op bekende wegen van lente, zomer, herfst en winter dat je levensklanken helder en recht overeind houdt die tot ver in de hemel reikt nauw samengeweven……

fragmenten flitsen voorbij als korreltjes zand tussen je tenen waarin ik verstrengel aan jou, aan mij een bepaald proces voltrekt zich binnen de cirkel die nooit eindigt het maakt me nieuwsgierig het doet me beseffen dat elke volgende stap weer leidt tot volgende stappen tussen jou en mij……

had ik maar één taal op sporen dat wasemt over de zilveren zee die geen vragen stelt in vergaarde schemer op tranen van lang gelee dat ik jou kan ademen met het vinden van waarheid om de dingen zwart op wit te hebben wat troost schenkt bij "het oor van mijn hart" zo diep, kalm en helder zicht en ik zacht wordt gewiegd op eindeloze golven…

zou ik het kruid van duizendblad vinden in trossen wit/roze bloemen die om jou heen hangen op het eerste gezicht samengebonden langs venus en aarde weer ik de muggen en vliegen rond dromen waardoor jouw schoot ontwaakt mijn kussensloop vult de tijd wortelt en groeit elke zijde jij loopt me niet voorbij verstand het hart elkaar toe…

ik besluit niet te buigen voor te dunne woorden (tussen haakjes) van de taal om vorm te geven aan een omgekeerde wereld waar letters betekenisloos zijn geworden...…

druppelgewijs herken ik mij op ziel en zin bij alles wat jij zegt/schrijft denkt en doet meer dan jij denkt ik bijt het houtgravure uit jouw woorden als gravity parels op mijn huid niemand die het merkt maar spiegeldiep wordt mijn twijfelkruid weggenomen kalm en rustig jouw kunst ontvouwt mijn weten ik beweeg me, leef me voort…

kennis is altijd relatief fragmentarisch en ontoereikend…

de vrouw van mijn weten voel ik achter oogleden stapvoets naast me gaan ebt de vloedgolf haar gedachten nemen hun eigen vlucht vliegen precies daar waar het erop aan komt mijn geweten spreekt wordt behoedzaam samengekneed die haar kloppend hart begrijpt en weet als geen ander bij wie ik hoor……

ik duimnagel geïnkt de dingen zoals ze zijn kalm op jouw oogleden teer beschilder ik rood geroezemoes bij wie ik hoor in één lijn met jou naast elkaar wiek ik liefdeswoorden door zuchten gestreeld tussen ‘t naakte bewogen heel dicht bij jou die gedijen verborgen in diepe klanken bij elke voetstap voor je ogen als je lang kijkt naar…

aan de voet van de loreley gaf jij mij meer kleur stilte tastte niet jouw schoonheid aan nee, jij liet mijn stem spreken op wind en water door te luisteren van twee zijden naar de breekbare schelp jij behekst mijn liefde sinds ik jou ken vertel het niet door over de klip van taaltonen kom speel voor mij de melodie van het gouden hart…

de stem van haar verlangen drukt zich uit in woorden door een bloei- tijd maar wel met voorzichtigheid ontwaakt er in haar een poëtisch intermezzo dit leidt tot mystieke dromerijen met blozende wangen wat werkelijk in haar leeft dit kristalliseert haar gevoelens in al de dingen die zij nog niet is tot geheimste weemoed door de taal…

liefde speelt met haar een spel op de roos-blauwe straat van september dorpsluchten die toefluisteren de maan weerspiegelt het licht waar het water de stilte slaapt in blinde geheimen met de schaduw van de wind en in haar hart zwijgt het toevertrouwde door de maangele nachten van slaap onder sterren die stralen……

van de ochtend tot de late noen vormen licht en schaduw soms een vrijspel om zelf hun weg te zoeken in vrijheid en losheid van noord, oost, zuid en west het beweegt zich voort op een mystieke manier over Moeder Aarde stapvoets voel ik het naast mij gaan op een ondoorgrondbare wijze is een kracht die alles omsluit en insluit…

het jaargetijde bloost waar de vurige zon de einder kust de zilte golven doorklieven als een meditatie ontspanning waar adem lucht geeft in “klare taal” spreekt de zee geschiedenis óngepenseeld in een stijl dit doet mij denken aan dat jij jij bent je doet wat je moet doen in ieder seizoen……

alles is al gezegd wat kan ik tegen jou nog zeggen doe wat je hart je ingeeft wees jezelf wat echt en authentiek is blijft bestaan dringt zichzelf niet op de voorgrond tot zinloos gepraat ik weet het, élk woord wat je deur voorbij komt deelt weer een woord van de bladzijde leef je eigen leven ontdek, proef en geniet want de tredmolen…

de zonneglans vlijt zich onvermoeibaar en zwijgzaam neer over eindige velden brengt overal licht en sfeer dat heeft invloed op mijn intiemste gevoelens ik profiteer hiervan (maar misbruik het niet) raak weer geïnspireerd door de krachtbron van licht en warmte dan denk ik door de open warme sfeer ervaar jezelf dat je meer ruimte en…

waar ik ook was zag ik jouw mooie ogen dromen hervonden krachten met een vonkenhart waar ik niet aan twijfel en zo, mijn lief mijn gevoelens gaan diep heb geen uren verslapen aan het gehemelte van down onder nee, in het land van gisteren arriveerde een koolwitje laverend in de wind op wolkjes licht nabij geheel onverwachts kwam…

in jouw ogen gevat een zilverglans weerspiegeld zonwitte dagen die dromen voeden van bij me horen het is geen vals alarm ook niet in de diepe rivier jij toonde de weg over mijn lippen het gaat vanzelf nestel zich in mijn bestaan de zachtheid van jouw hart alsof jij met me vrijt in de oceaan……

als muziek fluister jij woorden dansend op mijn huid vol diepe tonen ik droom weg in jouw magie je woorden je glimlach je helende klanken omringen mij mijn handen willen vleugels maken om te kunnen vliegen naar de schelp van jouw zachte schoot zodat wij samenvloeien tot één ademflirt zonder vragen liefkozen het charisma vrijen…

gedachten doorkruisen bijna kozend flamboyant de heldere feeërieke maannacht in een milde licht-gele straling die je adem vervoert rijp en volwassen schrijf ik cirkels door gelenigd licht zonder woorden langs meander-gang jouw schoot rondom de kelk van zoetheid zacht waaiig roei jij in mijn ether zweef ik over beelden die tot bloei…

een sluier van licht dempt schaduwgeroezemoes van de zeegolven haast onhoorbaar doortrilt de nacht raadselachtig aan je oor inademend neem je kracht op langs vingertoppen tot aan je tenen toe de golven blozen zijn naakter dan ooit de nacht vloeit aan je ogen voorbij waakt zachter als massage alleen de geur blijft hangen doorvoed…

zij voelt zich soms de bohémien van het water op zoek naar nieuwe horizonten ‘bonbien’, relativeert zij passievolle beelden in gedachten met de mond op glimlachstand terwijl ze aan het pennen is in de vrije natuur weg van sleur en stress blik op oneindig, verstand op nul mijmert ze blootsvoets over de alfa en bèta golven in haar vrouwenhart…

liefde overwint alles, als de naakte waarheid wordt ontdekt…