Alle inzendingen van Quicksilver

over ‘t zandpad volgt de klankgazelle in samenspel van kind naar volwassen vrouw teerheid vermengt zich melancholiek langs de tijdgeest van ogen op gedeeld geluk koost zij echte liefde kind aan huis langs de vloedlijn van het menselijk bestaan…

paarsgewijs bij elkaar een wolkenrif spiegelt zich in de zoveelste lente waar ik langs liep te pozen van oe naar a vanuit gedachten wat achter mijn ogen leeft verzilt de muze die het hart niet verstaat of begrijpt mijn adem waait tot de lucht die samen deelt van vrede tussen mensen langs bakens van licht die liefde herbergt…

matrijzen nevel aan een rustig dagbegin de wind ademt vocht uit het heden klieft de zelfzuchtige lucht pijlsnel voorbij naar het volmondige licht in die oeroude zon ontkiemt het omrankte vanzelfsprekend zacht uit hun cocon tot het vrije opnieuw geboren door de parabels van zonlicht der bloeiende schepping vol verwondering en bewondering…

vrouwelijk duister met verstilde dromen van bitterzoete liefde waaruit zij haar leven leefde zij sloot de ogen van haar minnend hart niet op in parelachtig zwijgen terwijl de tijd verder schreed openbaarde zij wat achter haar ogen leefde vrouwvriendelijk op poëtische wijze deels op papyrus onderwees zij die ruimtelijkheid over…

wegzeilend bloeien jouw ogen in mijn gezicht van nieuwe lippen in de vroege lentekeer naar het beeld van mijn hart dat dichtbij omrankt jouw blik schemert violenblauw opent ogen op onze borsten op sterkte onder de azuren hemel waar harten geborgen zijn over ’t geheel vinden voeten vaste grond waar liefde bloeit om het leven te…

zichtbaar wiegen op een zucht van wolkenwitte bloesems zacht en zachter een nieuwe dag ontvouwt zich vol kleine tederheden het raakt me diep die passeert meer van nabij van groei naar bloei door de taal die ik bemin o, dacht ik is louter vreugde die heeft herkend door de stilte heen wieg je zachtjes heen en weer onder het hemelsblauw…

over de uitgestrekte heide zingt een stil hart zijn purperen slaap onschatbaar rijk stil het éne bloeischoon groeit het andere in zijn schoonste tooi zinsverukkend staan de bomen te bloesemen vol pracht en praal knallen geuren en kleuren je als het ware verkwikkend tegemoet speelt de lauwe zonnewind een schaduwspel van zichzelf…

jaagt in vlagen een dorst die door alles heen draagt op jouw adem, die het leven kust stil van binnen het zilte zout maakt geen lawaai waar het leven drijft in een zee van tijdstromen van eb en vloed ik hou me vast langs jouw oever met vaste tred ligt het ietwat ziltig op mijn tong ter ontspanning neem de lucht in me op zweeft het…

klein en zwart blikt in haar diepe ogen een zacht gefluister welaan, ‘k vond dezelfde woorden natuurlijk verstond zij het als de lente toonaangevend van zich liet horen in een mijmerend windgezang toen wisten wij weer waar we ons beiden aan laafden…

zij lachte tegen mij terwijl ze een liedje neuriede zakdoekje leggen niemand zeggen kijk voor je, kijk achter je wipte op de bank aan één stuk door zocht naar de juiste woordje als een spraakwaterval ging haar kleine mondje open nou, zie je wel ik kan net zo goed zingen als jij op zo’n moment dan voel ik me zo gelukkig zij is zo…

pen aan de horizon toonklanken gelijk de ochtendstond verkwikt goed helder en klaar kwinkeleert op de boomtak vogelgezang ademt de geur van puurheid eerlijk zonder opsmuk ik wil dit gevoel vasthouden met een klare blik in tekst vastgelegd stel mij tevreden, wat ik bemin deze heerlijkheid komt ieder seizoen ik leef om blijvend lief te…

in de rozengaard naar de glans van jouw dageraad waarin een mens leeft zweven dromen om je heen elke dag opnieuw laat het verlangen niet los om het mysterie van de liefde te ontraadselen in één enkele melodie die het hart verstaat aanschouw dan de schoonheid voor het aangezicht die in één hart kunnen wonen maak liefde tot de grootste…

meer dan jij geeft adem jij en laat los in stappen zoen wat je achterlaat omhelzend verander van huis in stijl uitgesorteerd opgeruimd op een andere manier van kijken waait de wind achter de zon van seizoenen daarmee gelijkwaardig in de levensgeest met open armen wetende waar je van houdt leef jij je eigen leefritme meer dan…

al luisterend en genietend hoor je uit de radio liedjes van de jaren tachtig en daarvoor ik glimlachte ontspannend op het geluid van child in time maar daarna die prachtige melodie van het dorp oké, het is misschien heel cliché zijn twee echte topnummers meesterlijk meeslepend het ontroert me nog steeds wordt vermengd met vleugjes…

al naar gelang seizoenen desondanks blijft de wind in je leven waaien kan eindeloos duren mijn gedachten vlieden heeft een subtiele smaak laat tenen wortelen met vleugels wijd gespreid de nacht lijkt wel dag waar ik slaap tussen dagen de wind draagt, neemt je mee zalig aangenaam…

gedeelde lippen verlangen naar de manen van jou onder de zon van dragen die uitnodigt tot verder om te vertrekken vanuit jouw hand alleen jij en ik op de noten van de zee met dezelfde glimlach rond de ogen handen die geven…

regentranen paraderen strelend langs jouw wang in de kille lentewind heel bijzonder net zoals toentertijd dit daagt uit tussen wilde zanden loop je weer door de regen in de spiegel van nat overzilverd glans geen geweeklaag stijgt op als de adem vrij en natuurlijk vloeit op moeder aarde…

pluk niet verdraaid de dag voordat je ontmoet tijdens het flaneren buiten in seizoenen echoot de lente met vrolijke beat vogelgefluit geprent tot aangenaam allround luisterplezier waar een mens blij van wordt wordt je steevast enthousiast begroet door de onvervalste natuur…

de zin terug vinden van het leven wanneer de stroom voorbij gaat onder de witte zon gekleed in manestralen wekt de stilte je langzaamaan als jij van huis veranderd het leven gaat door in de volle zon laat de tijd over aan tijd begin weer van voor af aan wandelend door het heden…

tussen vallen en opstaan kleurt en kruidt poëzie ons leven zwart-wit bewimpeld door nevels komt glimp tot glans vastgezet in geluiden tussen verwante vingers na ingedronken letters aan de hand van het alfabet ontbreekt soms de juiste melodie waar klanken niet samensmelten tot een harmonisch geheel van woord tot woord…

via het famke in mij draag je beeldherinneringen met je mee die hand in hand gaan waaieren bladzijden van het leven uit over de stadsrand in eigen geluid om het met letters in groeven en lagen te dichten dat telt en weegt regelt moeder natuur wel je persoonlijke herinneringen voor de toekomende tijd…

door een waaier van spinrag ontvouwen zich ragfijne draden in het gouden zonlicht zilverachtige dauwdruppels spiegelen als diamantjes daar midden tussenin uit de verte komen mooie vogelklanken ze fluiten blijde melodieën op hun eigen wijsjes schetst over al het aardse leven pure poëzie in beeld en klank op verschillende tijden…

wat jij van mij weg liet in draaiende seizoenen van het levenspad dat verraste mij nog het meest jij ging weg in stappen verder voorbij muren/deuren toch blijven er raakvlakken bestaan tussen jou en mij biedt deze ruimte duidelijkheid is dit niet het einde het pad loopt alsmaar verder de dag deelt prima open als je ‘s morgens wakker…

met geoefende vingers schrijf je levende letters op gevoel die tussen zon en maan zwieren bij het maartse lentelicht gouden zonnestralen vallen op vers wuivend zacht groengras deze waarneembare realiteit geeft nieuwe levenskracht rijpt tot ontplooiing gedurende het groeiseizoen raak je vol bewondering geïnspireerd door de pracht van…

countdown onder impuls een zuigkracht laat je meevoeren verrast door de muze innerlijk zonder woorden gaan klanken mee die begrijpt wat bekend is voor alles wat het leven biedt in bewogen luister waar stilte je toelacht tot diepe blikken die niet gauw gaan vervelen vlak bij je ogen……

de spoeling wordt dun ontwikkeld er een andere beweging onder niet- bindende vormen heden ten dagen tekenen de contouren zich af achter waterdragers wordt er gebouwd op minder vruchtbare gronden voor natuurlijke gezondheidzorg…

links of rechts woorden bestaan niet zomaar in het volle daglicht is er een vat vol tegenstellingen tot op de rand keer op keer weer dat valt me zwaar tegen als waarheid wordt ondermijnd om de cirkel rond te maken die verbindt……

voor meer tijd aan de wal worden lege uren nuttig besteed zodra je de kustlijn nadert staar je niet blind in verzonken reliëfs heb lief en zie op rust van verademing op de canapé ongestoord binnen wend je de ogen op het ogenblik van windluwte kijk je naar buiten, naar ginds waar een diepere serene sfeer is nabij het water, dat ik zo…

onmiskenbare adem uit stille naam gefluister achter een sluier van wolken bewegen niet alleen maar klanken nee, een boventoonzang begroet binnen de gekuste dageraad laat regen tranen wegwassen de wind houdt je uitademend wakker ramen verdampen rond nachten ten aanzien van woordgefluister wat zich ook al voordoet van hoog naar laag…

een licht geklater over zilverglanzend water weer buigt het riet nederig diep mussen neuriën voort hoog aan de zwakke wind breekt de zon door nevelslierten heen alles licht op in verschillende kleuren tot in de teerste kern treed het binnenin je hart verwarmt daardoor al het aardse leven op gewenste momenten in het ritme van seizoenen…