Zegepralend
over de uitgestrekte heide
zingt een stil hart zijn purperen slaap
onschatbaar rijk
stil het éne
bloeischoon groeit het andere
in zijn schoonste tooi
zinsverukkend
staan de bomen te bloesemen
vol pracht en praal
knallen geuren en kleuren
je als het ware
verkwikkend tegemoet
speelt de lauwe zonnewind
een schaduwspel van zichzelf
door swingende bomen
fluitend en welgezind
hoor je heel wat vogelvertier
in gevleugelde kracht
een oase van rust
komt opnieuw tot leven
voeten pletten het stof op de paden
met respect voor de natuur
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/quicksilver_dicky/
Schrijver: Quicksilver, 22 april 2009
Geplaatst in de categorie: natuur