Alle inzendingen van Ralameimaar

Toen ik dit oude hotel betrad, in Messoco, ontroerden mij zijn donkerhouten vloeren. Vanwaar, vroeg ik me af. 's Nachts werd ik wakker, zag dat de ogen in het hout me aankeken en me meedogend wekten: Dat het vandaag een bijzondere dag was: achttien jaar geleden overlijdensdag van mijn zoon, die dezelfde naam had gedragen als degene…

Op je werk moest er geknot, ik vroeg of je nog langer wilde blijven dan je jaarcontract. Met dunne stem en aarzeling zei je wel van baan te willen wisselen, maar niet te weten wat en waar dan wel. Op de snelweg had je willen wisselen van baan, twijfelde door slecht zicht, deed iets, toen weer niet, en reed tegen iemand op. En waarom kocht…

Verkouden vertelde je over verlatingsangst, verlies. Die dag vroeg je ook of ik misschien de naad van je zwarte jas wilde dichten, en door je kapotte zak kon ik erbij. Met roze draad, nog op de machien, dichtte ik de gaten. Je verbaasde je over het vlotte herstel en bedankte me blij bij 't verlaten en ik verbaasde me over jouw vlotte herstel…

Hoezo geen afstand doen van tent? Die dertig jaar achter schot, toen dagen in kamer achter gordijn omdat geen goed moment, maar wel benieuwd of ik 'm opzetten nog kon, misschien wel gauw gebruiken wou. Een uitvouwen van herinnering aan hoe w' in de regen met dikke buik in bergen, onder bomen bij meer en zee, we met de kinderen er…

Donker december duister en zwart ook goud van een kruis op de mijter goed en heilig buiten bootjes waarop spanje kinderen serieus voor de gek krijgen als ze hun best, dan geeft Sint en zij vragen nadien serieus aan elkaar of de ander gelooft nog Instorting van dat teder geloof en wij die ons schuldig hoe voor de gek wij een…

Lelystad, stad van bruggen en kanalen van ooievaarsnesten in bedradingspalen van koolzaad, balsumpopulieren van meidoorn en je magere vlieren van paardenbloem en kersebloesem van sloten vol met droesem en je zwanen je luchthaven die leeg wacht met je banen het witte riet zo droog de bereklauw zo hoog in de bermen hyacinten en narcissen…

Na die hevige bui en onweer, weerlicht in de nacht en veel krols van katten me wakker houdend zat ik 's morgens op de drempel open deur naar tuin te kijken want het licht en de lucht deden wat een kat die voorbijkwam het groen, alles gelaafd, de rust…

Op me af laten komen naar mij toe in plaats van hebben willen, graaien door angst om wat weg vallen kan. Zomaar ideeën ook, die ineens... waar en welke waren dat? Vertrouwen dat we meer dan we verwachtten en dachten, ons voor kunnen stellen, krijgen als we niets grijpen. Dat te begrijpen!…

Spaans benauwd krijg ik ‘t mondkapjesdragers te zien aanjagers van angst zijn ze voor mij, behagers van ‘t nieuwe regiem Op straat, tussen kleurrijke bomen, bekapt op de fiets, onwetend dat jouw sterk lijf ' t niet verstaat, het er aangaat op den duur: zo verzuur je je eigen O2 je bloed en je longen tjonge jonge wat heeft het regiem…

Mensen realiseren zich niet wat ze alleenstaanden vragen die hielden altijd al afstand nu mogen ze niet meer het karige dat er nog was Ja, een lege kar…

Om meer naar binnen af te dalen in onze wortels hoe die zich kronkelen de fijnste uitlopers onttrokken aan het oog en microscoop oplossend in weidsheid energiebron, intelligentie die niet te bevatten verbinding met de grootste stilste macht die elke bloem, spriet en kind dier, insect virus en bacterie laat leven en transformeren tot…

Je hoopt iets je weet niet precies wat iets van je geliefde horen, je kind, iets fijns, een opgewekte stem van hen je hoopt niet eens op zonneschijn, denk je nee. ..miezer mag allemaal zij zouden daardoor heen stralen en als dat uitblijft of voor jou niet gauw genoeg verbaas je je dat je nog steeds blij al weet je niet zo hoe. In het…

Straks hebben oogartsen overuren door het massaal lezen en turen op kleine schermpjes Zo blijft voor Anders en de anderen de economie toch draaiende en ook voor de tandarts, terwijl hij het grootste risico van alle beroepen draagt de kapper en de kapster mogen niet wie begrijpt dit? Ik geen biet…

Bijna altijd is er ergens wel een venijn van pijn door een verlies, een kies, iets in je lies, een nagelriem of striem of dat je iets verzwikte of kwam dat door je dikte? Eeuwig het gevecht door ons gestreden onthouden, weten waardoor we toen leden niet nog een keer, o lieve god en bidden tot de Heer. Maar dankten we weleens als…

Met de lente wil je liefhebben, warmte voelen op je lijf en je ziel, alles zo graag weer opnieuw de geuren hemelse kleuren intensiveren jezelf uiten tegen iemand iets zeggen of praten En toch.... toch kun je 't ook laten En gewoon stilletjes gelukkig zijn in jezelf…

Hoe ik talent voor de lockdown kreeg door het boek hoe ik talent voor het leven kreeg van Galidi Verblijf in een AZC op twee manieren te beschouwen 4 sterren hotel of gevang hoe hij verwikkelingen beschrijft, omgang met medevluchtelingen vragen over wat we nu eigenlijk willen met ons leven hoe slim mensen in het voor de gek…

Mijn zoon te zien, zo jong met rugzak en met baard, zo blij na 't reizen, verhaal verteld in sneltreinvaart. Te zitten in de trein valt er een zee van zonneschijn door 't raam, de velden buiten winterzwart, de bollen ondergronds. Ik sluit de ogen, en voel me plots gezegend door 't zaad, 'k zie stroken regenbogen. Er stijgt een warmte…

Stel dat ik een dijk kon vormen van korrel, zand en slijk en wormen van minuscuul..tot groot en hoog zag grassen groeien, kon horen schapen blaten koeien loeien voelde hoe hun poten stampten om mij breder sterker en lag naast het kronkelende water zag boten varen wolken drijven, stormen weer bedaren ik zag hoe huizen op mijn dijk hoe…

Een groot onschuldig bed leeg, alleen gelaten, maar vol warmte nog van innigheid, intimiteit, diffuus het zonlicht door gouden gloed van gordijnen. Een zachte bries waait over het matras, een handdoek laten liggen de vloer glimt tegemoet de dekens van een zachte fleece, schalen glanzend lijken na te galmen het eenzaam landschap dat…

1 Een oude klant blij als een kind vanmorgen, om me te zien hij bracht de stralende zon uit Suriname mee, op deze zonloze dag en ik die niet wist wie in de verte daar nu liep in onze wijk Hij met vriend in afwachting van een lezing van een grootmeester Ja toch, alleen die mogen komen hier?, zei hij sindsdien pieker ik hoe hij heet…

Één: tandarts die kiesje maakt in de ruimte na getrokken kies Waardoor mijn mond niet vies armoedig kerkhof Twee: Mijn drie en twintig jarige fiat met emmertje water gewassen met wisser, matjes geklopt, want moest naar apk en zowaar ja, komt erdoor zomaar! Drie: Lieve klusjesman vindt bij kringloop sleutel om boren van mijn boormachien te wisselen…

Ik droomde dat ik in jouw huis dat zo mooi verbouwd van binnen bakstenen muur, daartussen plantjes verhoginkjes, schilderingen Zoveel speelgoed voor de kleintjes in proporties Er waren moeders, vrouwen, kinderen Bevoorrecht met jou te kunnen slapen, hoorde je stem en vraag nog in mijn oor Maar de vrouwen en de kinderen, bleven zitten…

De alleenstaanden en afgevallenen deed ik samen in de pan, kookte en zeefde ze, dronk het zoete sap De trossen, vast, als families, knipte ik in drieën, legde ze op een schaal deelde ze uit…

Er was een duinpan en wij waren er er was wind geluid van golven wapperend helm, zand overal was er ontstaan uit schelpen, steentjes, korrels mineralen, miljarden, biljoenen, er waren wolkjes en natuurlijk waren er vogels we dronken zuurstof er viel zonlicht op onze huid warmte was er waardoor we naakt wij de enige mensen. Hoe konden…

Een nog heldere droom van veel vroeger was, dat ik met een koffer, zwaar, zeulend, de berg opliep naast mijn ex, hij droeg toen niets. Nu liep ik naast jou. Gezamelijk hadden we één tas en gedeeld het gesjouw. We gingen een trap op die boven de haven uitkwam. Toen het mijn beurt was te dragen, vroeg ik moeizaam, want hoe vraag je dat…

Een stroom in een zee, op boten, vloeit plots over brug, door een oude stad, met een kathedraal, over de snelweg, in een bus, een trein, een stroom vers bloed, vitaal, als de vierdaagse, zo binnenstromend in een land, op goede schoen, rugzak en verhaal blij dat het gehaald, wuifend, van zover... En wij, geven welk onthaal? Aarzelend,…

Een molen die domineert tussen wolken die drijven een paarse kleur klimt in stroken naar boven op 't land hoe trouw is het groen van de berm en het riet dat zal groeien het water zo trouw aan haar blauw, zo donkerblauw als die ogen van jou en ik denk aan het strijken van een hand over de huid die daarna landschappen toverde…

Dit is mijn huis en tuin, mijn stad, mijn land, mijn man, mijn kind, mijn vader, die held’re ster zo ver, die schijnt op mijn verstand, mijn ader. Maar van wie de lucht, die zich met bloed verbindt, van wie de kracht die zich in ‘t lijf bevindt, van wie de woorden uit mijn mond, van wie het helen van een wond? van wie het koren op de akkers…

Dit is mijn huis en tuin, mijn stad, mijn land, mijn man, mijn kind, mijn vader, die held’re ster zo ver, die schijnt op mijn verstand, mijn ader. Maar van wie de lucht, die zich met bloed verbindt, van wie de kracht die zich in ‘t lijf bevindt, van wie de woorden uit mijn mond, van wie het helen van een wond? van wie het koren op de akkers…

De bediening van ‘t terras vertelde over gisteren, hemelvaart en boos publiek, te druk ‘k daarom de prop servet onder tafel, waaraan ‘k me stoorde maar niet meldde, en jij ze met ‘ach joh!’ zelf opraapte, mij liet zien hoe ‘t hoorde Daarna liepen we door ‘t lentegroen en praatten over energieën, over hoe diegenen die overgaan, je begeleiden…