Alle inzendingen van Rhodé

Het spartelende monster wordt als een bal onder water geduwd schiet dan -met ontembare kracht- omhoog. Ik word overspoeld schud me als een natte poedel en druip af.…

De woorden worden woest teruggeslagen; gewond, monddood blijven ze liggen weggemoffeld als de natte bladeren tegen het troittoirband De tong beweegt om een enkele naar ademsnakkende buiten te brengen Raakt dan verstrikt in het net van de innerlijke criticus…

Grillige paadjes pas ontdekt bij het bewandelen klimmen via onbestemdheid opwaarts. Ogen aanschouwen luchtledig. Het hart wordt als water dat alsmaar naar het laagste punt sijpelt.…

De spade zweeft een moment trillend boven de aarde wordt dan met kracht gestoken zonder resultaat stuitend op bevroren grond. Ik kniel neer en wens niets meer dan tranen. Waardoor het bevroren verdriet de ijskoude brok pijn kan wegstromen.…

Spetterend water springt onvermoeibaar omhoog fontein vol blijdschap…

Haar droge hand slap en ruw, verrimpeld als het ribbelkarton dat ik eens kreeg in een knutselpakket, klemt zich vast aan de houten leuning langs de muur. Haar kleine mond week en uitgezakt, lippen die ze vroeger stijf opeen perste als ze het nergens mee eens was hangen nu willoos geopend. Haar dagen gevuld met rondjes rijden, door…

Ik hoor van buiten geluiden, ze dringen zich brutaal naar binnen Ik zet de muziek wat harder, en luister naar de stem van mijn hart.…

Een stapel dagboekjes bladzijden ritselen de jaren aan mijn oog voorbij. Ik glimlach om de tijd dat ik gisteren nog ‘achterdag’ noemde en de inrichting van de speelhut mijn enige zorg was. De brok herinneringen vloeit in tranen, want alles gaat voorbij; Morgen is vandaag achterdag.…

Hol staren uitgehouwen letters ons aan zwart als de dood. Woorden worden gesproken langzaam sijpelt het leven van de gestorvenen aan ons voorbij. De letters gaan spreken, en roepen ons toe Gedenk mijner!…

Langs platgetreden paden keren we terug slaan een nieuw pad in duwen wat takken weg, ze kraken en nieuwsgierig bewandelen we het nieuwe levenspad. Stapje voor stapje diep inademend, de geur van hout en zon en vrijheid. Natte bladeren liggen weggemoffeld in de modder van de berm nadat ze hun afdruk op de weg gestempeld hebben enkel gezien…

Het hoofd licht gebogen met lange passen de jas wappert handen trekken de kraag recht. En iedere week kijk ik alsof ik het voor het eerst zie... Mijn hoofd licht geheven een glimlach zweeft om mijn lippen En in mijn buik tikken de voelsprieten van tientallen vlinders me betekenisvol aan.…

De deuren staarden me koud en grijs aan door een kleine kier glipte het groen stiekem naar binnen dankbaar voedde ik mijn ogen en hart totdat de deur het met een harde klap ontnam.…

De eeuwenoude notenboom staat Diepgeworteld, breedgeschouderd de takken uitgestrekt -als in aanbidding opgeheven handen - wuiven zacht op het ritme van de wind En iedere avond moest ik de trap op mijn angst tegemoet ik probeerde niet te kijken naar die wirwar van armen gehuld in een diepzwart gewaad ik rende tot ik trillend het…